เมื่อปลายเดือนตุลาคมที่ผ่านมา เราโดนบอกเลิกเพราะความไม่ชัดเจนของตัวเอง ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้หญิงด้วยกัน และที่บ้านเราแอนตี้มากๆ เราคบเธอคนนั้นเกือบ 4 ปีได้ โดยที่บ้านเราไม่รู้ และเราก็มีเพื่อนน้อยมาก ยิ่งทำให้ปัญหาเรื่องนี้มันยิ่งเพิ่มขึ้น เธอคนนั้นก็ถามเราตลอดตั้งแต่คบกันปีที่2 ว่าจะบอกใครๆได้เมื่อไรว่าคบกับเค้า ซึ่งถามว่าเราบอกใครมั้ย เราก็บอกแต่เราแค่หาเวลาให้เธอคนนั้นเจอกับเพื่อนเราไม่ได้ เพราะต่างคนต่างมีธุระ บางทีนัดล่วงหน้าก็ยังล่ม ถ้าถามว่ามีคนรู้มั้ยว่าคบกัน ก็มีหลายคนที่เราก็บอกและรู้ว่าคบกัน ปัญหายิ่งเพิ่มมากขึ้นเมื่อเธอคนั้นไปปรึกษากับพี่คนหนึ่ง และด้วยเวลาของเราไม่ตรงกัน มันยิ่งทำให้ไม่ได้นั่งคุยกันจริงจัง เจอกันอย่างมากสุดคือครึ่งชม.แล้วแยกย้ายกันทำงาน/กลับบ้าน ทำแบบนี้เป็นเวลาเกือบปี ตอนนั้นเราก็น้อยใจแต่ก็พยายามเข้าใจเค้าว่ามีงานที่ต้องทำ จนวันนึงเราไปเจอเธอคนนั้นแล้วได้ไปเห็นข้อความในมือถือที่เค้าที่คุยกับพี่คนนั้น ข้อความที่เราจำได้ที่พี่คนนั้นบอก คือ "บางความสัมพันธ์บางทีมันไม่ได้พัฒนาตามกาลเวลาที่คบกัน พี่ว่าเราเหมาะกับการเป็นเพื่อนกับเค้ามากกว่านะ" หลังจากนั้นเราก็คุยกับเค้าแบบตรงไปตรงมา ว่าเราไม่โอเคนะกับการที่เค้าคุยแบบจีบกันแบบนี้ เธอคนนั้นบอกให้เชื่อใจ เค้ามองกันแค่เป็นพี่น้อง และเราก็เชื่อใจเค้า จนวันที่เธอคนนั้นโทรมาบอกเลิก เธอคนนั้นอยู่กับพี่ที่ให้คำปรึกษาแล้วโทรมาบอกเลิกเราและให้เป็นแค่เพื่อนกัน ครั้งล่าสุดโทรไปหาเธอคนั้นหลังบอกตอนเลิกกันไปอาทิตย์กว่าๆ สิ่งที่ได้กลับมาคือคำพูดเย็นชาและบอกเราให้รักตัวเองบ้างนะ และบอกว่าเรามีแฟนใหม่แล้วนะ จากวันนั้นที่โดนบอกเลิกจนวันนี้ เราบอกกับตัวเองว่าเราต้องรักตัวเองและปล่อยเธอคนนั้นให้ได้ภายในปีนี้แล้วเริ่มต้นใหม่ แต่เรายังรู้สึกคิดถึงเธอคนนั้นมาก เราพยายามโฟกัสไปกับการทำงานแต่มันก็ไม่ค่อยได้ผล เรายังอยากให้เธอคนนั้นมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต เราควรทำยังไงเพื่อตัดใจให้ได้
ยังคิดถึงแฟนเก่ามีวิธีไหนบ้างเพื่อตัดใจ