สวัสดีค่ะ พอดีซึมเศร้านิดหน่อยจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและค่อนข้างเครียด ถ้าเรียบเรียงแย่ยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ
เริ่ม!
เรากับแฟนรู้จักกันมา 2 ปีกว่าจะเข้าปีที่ 3 หลังปีใหม่ละ เขาเป็นคนเข้าหาเราก่อน เราก็ตกลงคบกับเขา เรียกกันตรงๆเลยว่า เขาคือแฟนคนแรกของเราและเราก็คือแฟนคนแรกของเขา ทุกอย่างใหม่หมดสำหรับพวกเรา ประสบการณ์ด้านความรักของพวกเราไม่มีเลย ที่ผ่านมาก็เลยมีทั้งเรื่องที่ทำดีและทำไม่ดีต่อกันมาตลอด พลัดกันยอมกันเอง แต่เขายอมเรามากกว่า แฟร์ๆกันแต่พอมาถึงจุด ณ ช่วงหลังมานี้เราคิดว่าเราทำเขามากกว่า เอาตัวไปอยู่กับคนที่เขาไม่ชอบแถมพยายามเข้าข้างคนพวกนั้น แล้วยังพยายามดึงเขาไปอยู่ด้วยเพราะแค่อยากแสดงออกว่าเราซื่อสัตย์ รักเขาคนเดียว จะโชว์ให้คนอื่นเห็นว่าเราอยู่กับคนพวกนั้นได้นะ แต่ต้องมีเขาด้วย โดยไม่คิดถึงความรู้สึกของเขาในตอนนั้น ทะเลาะกันหลายรอบเรื่องคนพวกนั้น แล้วสุดท้ายเราก็เลยยอมเลิกยุ่งกับคนพวกนั้นเพราะอยากอยู่กับเขามากกว่า ที่ผ่านมาเขาก็แสดงท่าทางไม่ดีกับคนพวกนั้นเพราะหวงเราอยู่บ่อยๆ แต่เราก็พยายามปกป้องคนพวกนั้นและพยายามอยากให้คนพวกนั้นเข้าใจเขาด้วยเช่นกัน แต่เรากลัวจะเสียเขาไป เราเลยออกมาก่อนและพยายามทำให้เขาเห็นว่าเราเลือกเขามากกว่าใคร แต่คือ...กว่าจะจบเรื่อง เราคิดว่าเราก็ทำร้ายจิตใจเขามาเยอะพอสมควร
แล้วเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป
โดยนิสัยเราก็เป็นพวกตรงไปตรงมา ปากกล้าเอาแต่ใจ สไตล์ผู้หญิงงี่เง่าน่ารำคาญทั่วไป(บอกตามตรงว่าแย่มาก รู้ตัวเลยจริง) บางเรื่องเรากล้าที่จะพูด บอกเขาตรงๆ แต่บางเรื่องตอนที่เขาทำดีกับเรา หยอดคำหวาน แสดงออกทางความรัก ทั้งตามลำพังและต่อหน้าประชาชี บอกตรงๆว่าอายหนักมาก ไม่ใช่ว่าไม่ดีใจแต่มันอาย เราเลยทำตัวไม่ดี เย็นชา เคยหนักถึงขั้นปากเสียใส่เขาต่อหน้าทุกคนก็มี เราในตอนนั้นห้ามตัวเองไม่ได้แต่ก็รู้สึกผิดทีหลังด้วยเหมือนกัน ช่วงแรกไม่ค่อยไปขอโทษเขาหรอก แต่พอเขาเริ่มเปลี่ยนไป รู้สึกกลัว เริ่มคิดมาก เราพุ่งไปขอโทษเขาตลอดแต่มันก็คือเราทำร้ายเขาไปแล้ว
และ...พีคหนักสุด
ช่วงที่เขาเริ่มมีความเครียดมารุมเร้า ปัญหาทุกอย่างมะรุมมะตุ่มเขาหมด ทั้งภาระหน้าที่ ทั้งเรื่องคน ทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องเรา เยอะแยะไปหมด อารมณ์เขาขึ้นลงเดี๋ยวมารักดีๆ เดี๋ยวมาเย็นชาใส่ เดี๋ยวก็หยิ่ง แต่เขาก็ยังไม่ทิ้งเราและอยู่กับเราตลอด เราตอนนั้นเองก็มีเรื่องให้คิดให้เครียดเยอะ เลยเอาแต่ใจพยายามขอพยายามอ้อนเขา ยัดเหยียดความต้องการของตัวเองให้เขาต่างๆนานาทั้งที่รู้ว่าเขาแบกรับอะไรไว้อยู่เยอะ เขาก็กึ่งๆฝืน มีโกหกกันบ้าง เรารู้ว่าเขาทำเพราะอยากให้เราสบายใจ ขนาดที่ว่ายอมถือสายทั้งคืนเฝ้าเรานอนก็มีและมันทุกวัน ทั้งนี้มันเป็นสิ่งที่เขาต้องการและเราเองก็ต้องการเช่นกัน อยากอยู่กับเขาตลอดเวลา และดีใจที่รู้สึกเหมือนเขาอยู่ข้างๆตลอดเช่นกัน แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนั้นเองก็เหมือนจะทำให้ช่วงเวลาดีๆตอนกลางคืนหายไปทีละน้อยด้วยเหมือนกัน
จนเขา...ได้ไปรู้จักกับเพื่อนและสังคมใหม่ << อันนี้เด็ด
เขาเองก็พาเราไปทำความรู้จักด้วยเช่นกัน แต่ด้วยความที่เรากับเพื่อนของเขามันคนละสไตล์ แถมเราคุยกับพวกเขาไม่รู้เรื่อง หนักสุดคือเราโดนคนพวกนั้นว่าร้าย แซ่ะ จิกกัดตลอด แน่นอนว่าเราแฟนสาวผู้ซื่อสัตย์แบบเอาแต่ใจ ฟ้องแฟนค่ะ แต่...แฟนไม่คิดว่าเป็นแบบนั้น แรกๆเขาฟังเขาเออออตาม แต่หลังๆเขาแทบไม่สนใจและปล่อยเราบ่นอยู่คนเดียว เขาเริ่มแสดงออกว่าเขาโอเคกับเพื่อนและสังคมใหม่นี้ เริ่มห่างกับเรามากขึ้น จุดร่วมของพวกเราน้อยลง เราน้อยใจ เราพาลเขาบ่อยมากว่า ตอนเราเรายังพยายามดึงเขาไปหาเพื่อนของเรา และพอรู้ว่าเขาไม่ชอบเรายังออกมาได้ ทำไมรอบนี้เขาไม่ทำบ้าง คือมันเป็นความงอแงเอาแต่ใจของเรา และเราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมากและหนักกว่ารอบแรกนั้นอีก เราประกาศออกไปตรงๆอย่างหยาบคายเลยว่าเราเกลียดคนพวกนั้น และคนพวกนั้นก็ไม่ใช่คนดีอะไรที่เขาจะต้องเห็นดีเห็นงามด้วย คนพวกนั้นเห็นแก่ตัวและมักจะจับกลุ่มอยู่กันเอง สไตล์หลายอย่างของคนพวกนั้นเหมือนแฟนเรา แน่นอนว่าแฟนเราก็ติดพวกเขา จนกระทั่งระยะห่างพวกเรามากเกิน จนเขาเริ่มพูดว่า
เขาอยากอยู่คนเดียว = เขาจะไปอยู่กับคนพวกนั้น
เขานั่งทำงาน = เขาไปโดดร่มตีแอลกับคนพวกนั้น
เขาไม่ว่าง = เขาไปนั่งจอยกับคนพวกนั้น
และเจ็บหนักสุด เรางอแงอ้อนวอนเขามากเกินไป เขาบอกว่า เขาเหนื่อยกับเรา กึ่งๆขอเลิก แล้วบอกว่าเขาจะไปจากเรา เราทั้งโกรธทั้งเสียใจ พูดจาประชดประชันต่างๆนานามากมายทำร้ายเขา แต่ก็ทิ้งท้ายว่าเราไม่ยอมให้เขาไป เราจะยื้อเขาสุดชีวิต อย่าไปเลยขอร้องละ เขาก็ยอมอยู่กับเราต่อแต่ก็คืออยู่ด้วยความรู้สึกแย่ๆแบบนั้น จนล่าสุด...23/12 เราคิดว่าพวกเราแย่กันมาเกือบจะครึ่งปีละ เราอยากจะสร้างบรรยากาศดีๆก่อนวันอีฟ คืนวันนั้นเราตัดสินใจทักเขาไป และพยายามสร้างบรรยากาศดีๆ บอกเล่าความฝันของตัวเองที่มีเขาอยู่ด้วย เขาดันพูดว่า "เลิกคาดหวังอะไรที่เป็นไปไม่ได้เถอะ" เราร้องไห้หนักมาก รู้สึกว่าตัวเองแก้ตัวสายไป และโอกาสก็เข้ามาหาเราในวันต่อมาคือ 24/12 เขาชวนเราไปเล่นเกมด้วย เขาบอกเราว่าไปแบบคนกันเองด้วยกัน เราเชื่อใจเขา อย่างน้อยก็ได้มีจุดร่วมอะไรกับเขาก็ยังดี หาช่องคืนดีดีกว่า สรุปคือไม่ใช่ เราคิดผิด เขาเล่นกับคนพวกนั้นอยู่และเอาเราไปเป็นตัวบวกให้คนครบเฉยๆ เราพาลหนักมาก อารมณ์มนุษย์เมนส์มาเต็ม เลือดทะลักมดลูกไปเล่นไป พาลไป และจบที่ว่าเพื่อนเขาด่าเรา และเขาก็ตัดจบกับเราด้วยคำว่า เขาทนไม่ไหว เราทำตัวเราเอง แล้ว...เขาก็จากไปทั้งแบบนั้นในคืนวันที่ 24/12 ก่อน 25/12 วันคริสต์มาสเพียงแค่...1 ชั่วโมง
คือ...เรารู้ตัวนะว่าเราผิด เราทำร้ายเขามาตลอด เหมือนเวรเหมือนกรรมที่เราเคยทำกับเขาไว้ แล้วโอกาสเรามีตั้งเยอะแต่เราก็ยังทำเสียเอง ณ วันนี้ วันที่ 28/12 ผ่านมาแล้ว 4 วันที่ไม่ได้คุยกับเขา เขาหายไปจากเราเลย ไม่ทักไม่คุยไม่ตอบไม่รับสายไม่อะไรทั้งนั้น เราก็รู้สึกตัวและอยากที่จะขอโอกาสได้อยู่กับเขาอีกครั้งนึง เราอยากจะเข้าใจเขาให้มากกว่านี้ เหมือนที่เขาเองก็พยายามที่จะเข้าใจเรา แม้จะไม่มากแต่เขาก็ทำให้ตลอด เราอยากคืนดีกับเขา แต่เขาก็ดูเหมือนจะไม่เอาแล้วกับเรา แต่เราไม่อยากยอมแพ้เพราะเรารักเขาอยู่
เขารู้สึกกับเรายังไงในตอนนี้ก็ไม่รู้ เกลียดขี้หน้า รำคาญ หรืออะไรก็ไม่รู้ แต่เรารักเขา เราอยากได้เขาคืนมา คือเรารู้ว่ามันเป็นความเห็นแก่ตัวแต่ถ้าเรายังรักเขาอยู่ ครั้งนี้เราจีบเขาใหม่ เริ่มใหม่เหมือนตอนเขามาจีบเราตอนแรกได้มั้ย!? ไม่อยากจบแบบนี้ เรายอมรับว่ามันจบแล้ว แต่เราจะเริ่มใหม่อีกครั้ง จีบเขาใหม่จะหน้าดั้นหน้าทนมากมั้ย คนอื่นบอกเราเจ็บแล้วไม่จำ เราจำนะ เลยไม่อยากเจ็บอีก
จีบใหม่ เริ่มเกมใหม่เลยได้มั้ย!? จะไม่ทำพังอีกแล้ว
อยากคืนดีกับแฟน ง้อเขาไม่ได้ จีบใหม่เลยดีมั้ย?
เริ่ม!
เรากับแฟนรู้จักกันมา 2 ปีกว่าจะเข้าปีที่ 3 หลังปีใหม่ละ เขาเป็นคนเข้าหาเราก่อน เราก็ตกลงคบกับเขา เรียกกันตรงๆเลยว่า เขาคือแฟนคนแรกของเราและเราก็คือแฟนคนแรกของเขา ทุกอย่างใหม่หมดสำหรับพวกเรา ประสบการณ์ด้านความรักของพวกเราไม่มีเลย ที่ผ่านมาก็เลยมีทั้งเรื่องที่ทำดีและทำไม่ดีต่อกันมาตลอด พลัดกันยอมกันเอง แต่เขายอมเรามากกว่า แฟร์ๆกันแต่พอมาถึงจุด ณ ช่วงหลังมานี้เราคิดว่าเราทำเขามากกว่า เอาตัวไปอยู่กับคนที่เขาไม่ชอบแถมพยายามเข้าข้างคนพวกนั้น แล้วยังพยายามดึงเขาไปอยู่ด้วยเพราะแค่อยากแสดงออกว่าเราซื่อสัตย์ รักเขาคนเดียว จะโชว์ให้คนอื่นเห็นว่าเราอยู่กับคนพวกนั้นได้นะ แต่ต้องมีเขาด้วย โดยไม่คิดถึงความรู้สึกของเขาในตอนนั้น ทะเลาะกันหลายรอบเรื่องคนพวกนั้น แล้วสุดท้ายเราก็เลยยอมเลิกยุ่งกับคนพวกนั้นเพราะอยากอยู่กับเขามากกว่า ที่ผ่านมาเขาก็แสดงท่าทางไม่ดีกับคนพวกนั้นเพราะหวงเราอยู่บ่อยๆ แต่เราก็พยายามปกป้องคนพวกนั้นและพยายามอยากให้คนพวกนั้นเข้าใจเขาด้วยเช่นกัน แต่เรากลัวจะเสียเขาไป เราเลยออกมาก่อนและพยายามทำให้เขาเห็นว่าเราเลือกเขามากกว่าใคร แต่คือ...กว่าจะจบเรื่อง เราคิดว่าเราก็ทำร้ายจิตใจเขามาเยอะพอสมควร
แล้วเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป
โดยนิสัยเราก็เป็นพวกตรงไปตรงมา ปากกล้าเอาแต่ใจ สไตล์ผู้หญิงงี่เง่าน่ารำคาญทั่วไป(บอกตามตรงว่าแย่มาก รู้ตัวเลยจริง) บางเรื่องเรากล้าที่จะพูด บอกเขาตรงๆ แต่บางเรื่องตอนที่เขาทำดีกับเรา หยอดคำหวาน แสดงออกทางความรัก ทั้งตามลำพังและต่อหน้าประชาชี บอกตรงๆว่าอายหนักมาก ไม่ใช่ว่าไม่ดีใจแต่มันอาย เราเลยทำตัวไม่ดี เย็นชา เคยหนักถึงขั้นปากเสียใส่เขาต่อหน้าทุกคนก็มี เราในตอนนั้นห้ามตัวเองไม่ได้แต่ก็รู้สึกผิดทีหลังด้วยเหมือนกัน ช่วงแรกไม่ค่อยไปขอโทษเขาหรอก แต่พอเขาเริ่มเปลี่ยนไป รู้สึกกลัว เริ่มคิดมาก เราพุ่งไปขอโทษเขาตลอดแต่มันก็คือเราทำร้ายเขาไปแล้ว
และ...พีคหนักสุด
ช่วงที่เขาเริ่มมีความเครียดมารุมเร้า ปัญหาทุกอย่างมะรุมมะตุ่มเขาหมด ทั้งภาระหน้าที่ ทั้งเรื่องคน ทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องเรา เยอะแยะไปหมด อารมณ์เขาขึ้นลงเดี๋ยวมารักดีๆ เดี๋ยวมาเย็นชาใส่ เดี๋ยวก็หยิ่ง แต่เขาก็ยังไม่ทิ้งเราและอยู่กับเราตลอด เราตอนนั้นเองก็มีเรื่องให้คิดให้เครียดเยอะ เลยเอาแต่ใจพยายามขอพยายามอ้อนเขา ยัดเหยียดความต้องการของตัวเองให้เขาต่างๆนานาทั้งที่รู้ว่าเขาแบกรับอะไรไว้อยู่เยอะ เขาก็กึ่งๆฝืน มีโกหกกันบ้าง เรารู้ว่าเขาทำเพราะอยากให้เราสบายใจ ขนาดที่ว่ายอมถือสายทั้งคืนเฝ้าเรานอนก็มีและมันทุกวัน ทั้งนี้มันเป็นสิ่งที่เขาต้องการและเราเองก็ต้องการเช่นกัน อยากอยู่กับเขาตลอดเวลา และดีใจที่รู้สึกเหมือนเขาอยู่ข้างๆตลอดเช่นกัน แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนั้นเองก็เหมือนจะทำให้ช่วงเวลาดีๆตอนกลางคืนหายไปทีละน้อยด้วยเหมือนกัน
จนเขา...ได้ไปรู้จักกับเพื่อนและสังคมใหม่ << อันนี้เด็ด
เขาเองก็พาเราไปทำความรู้จักด้วยเช่นกัน แต่ด้วยความที่เรากับเพื่อนของเขามันคนละสไตล์ แถมเราคุยกับพวกเขาไม่รู้เรื่อง หนักสุดคือเราโดนคนพวกนั้นว่าร้าย แซ่ะ จิกกัดตลอด แน่นอนว่าเราแฟนสาวผู้ซื่อสัตย์แบบเอาแต่ใจ ฟ้องแฟนค่ะ แต่...แฟนไม่คิดว่าเป็นแบบนั้น แรกๆเขาฟังเขาเออออตาม แต่หลังๆเขาแทบไม่สนใจและปล่อยเราบ่นอยู่คนเดียว เขาเริ่มแสดงออกว่าเขาโอเคกับเพื่อนและสังคมใหม่นี้ เริ่มห่างกับเรามากขึ้น จุดร่วมของพวกเราน้อยลง เราน้อยใจ เราพาลเขาบ่อยมากว่า ตอนเราเรายังพยายามดึงเขาไปหาเพื่อนของเรา และพอรู้ว่าเขาไม่ชอบเรายังออกมาได้ ทำไมรอบนี้เขาไม่ทำบ้าง คือมันเป็นความงอแงเอาแต่ใจของเรา และเราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมากและหนักกว่ารอบแรกนั้นอีก เราประกาศออกไปตรงๆอย่างหยาบคายเลยว่าเราเกลียดคนพวกนั้น และคนพวกนั้นก็ไม่ใช่คนดีอะไรที่เขาจะต้องเห็นดีเห็นงามด้วย คนพวกนั้นเห็นแก่ตัวและมักจะจับกลุ่มอยู่กันเอง สไตล์หลายอย่างของคนพวกนั้นเหมือนแฟนเรา แน่นอนว่าแฟนเราก็ติดพวกเขา จนกระทั่งระยะห่างพวกเรามากเกิน จนเขาเริ่มพูดว่า
เขาอยากอยู่คนเดียว = เขาจะไปอยู่กับคนพวกนั้น
เขานั่งทำงาน = เขาไปโดดร่มตีแอลกับคนพวกนั้น
เขาไม่ว่าง = เขาไปนั่งจอยกับคนพวกนั้น
และเจ็บหนักสุด เรางอแงอ้อนวอนเขามากเกินไป เขาบอกว่า เขาเหนื่อยกับเรา กึ่งๆขอเลิก แล้วบอกว่าเขาจะไปจากเรา เราทั้งโกรธทั้งเสียใจ พูดจาประชดประชันต่างๆนานามากมายทำร้ายเขา แต่ก็ทิ้งท้ายว่าเราไม่ยอมให้เขาไป เราจะยื้อเขาสุดชีวิต อย่าไปเลยขอร้องละ เขาก็ยอมอยู่กับเราต่อแต่ก็คืออยู่ด้วยความรู้สึกแย่ๆแบบนั้น จนล่าสุด...23/12 เราคิดว่าพวกเราแย่กันมาเกือบจะครึ่งปีละ เราอยากจะสร้างบรรยากาศดีๆก่อนวันอีฟ คืนวันนั้นเราตัดสินใจทักเขาไป และพยายามสร้างบรรยากาศดีๆ บอกเล่าความฝันของตัวเองที่มีเขาอยู่ด้วย เขาดันพูดว่า "เลิกคาดหวังอะไรที่เป็นไปไม่ได้เถอะ" เราร้องไห้หนักมาก รู้สึกว่าตัวเองแก้ตัวสายไป และโอกาสก็เข้ามาหาเราในวันต่อมาคือ 24/12 เขาชวนเราไปเล่นเกมด้วย เขาบอกเราว่าไปแบบคนกันเองด้วยกัน เราเชื่อใจเขา อย่างน้อยก็ได้มีจุดร่วมอะไรกับเขาก็ยังดี หาช่องคืนดีดีกว่า สรุปคือไม่ใช่ เราคิดผิด เขาเล่นกับคนพวกนั้นอยู่และเอาเราไปเป็นตัวบวกให้คนครบเฉยๆ เราพาลหนักมาก อารมณ์มนุษย์เมนส์มาเต็ม เลือดทะลักมดลูกไปเล่นไป พาลไป และจบที่ว่าเพื่อนเขาด่าเรา และเขาก็ตัดจบกับเราด้วยคำว่า เขาทนไม่ไหว เราทำตัวเราเอง แล้ว...เขาก็จากไปทั้งแบบนั้นในคืนวันที่ 24/12 ก่อน 25/12 วันคริสต์มาสเพียงแค่...1 ชั่วโมง
คือ...เรารู้ตัวนะว่าเราผิด เราทำร้ายเขามาตลอด เหมือนเวรเหมือนกรรมที่เราเคยทำกับเขาไว้ แล้วโอกาสเรามีตั้งเยอะแต่เราก็ยังทำเสียเอง ณ วันนี้ วันที่ 28/12 ผ่านมาแล้ว 4 วันที่ไม่ได้คุยกับเขา เขาหายไปจากเราเลย ไม่ทักไม่คุยไม่ตอบไม่รับสายไม่อะไรทั้งนั้น เราก็รู้สึกตัวและอยากที่จะขอโอกาสได้อยู่กับเขาอีกครั้งนึง เราอยากจะเข้าใจเขาให้มากกว่านี้ เหมือนที่เขาเองก็พยายามที่จะเข้าใจเรา แม้จะไม่มากแต่เขาก็ทำให้ตลอด เราอยากคืนดีกับเขา แต่เขาก็ดูเหมือนจะไม่เอาแล้วกับเรา แต่เราไม่อยากยอมแพ้เพราะเรารักเขาอยู่
เขารู้สึกกับเรายังไงในตอนนี้ก็ไม่รู้ เกลียดขี้หน้า รำคาญ หรืออะไรก็ไม่รู้ แต่เรารักเขา เราอยากได้เขาคืนมา คือเรารู้ว่ามันเป็นความเห็นแก่ตัวแต่ถ้าเรายังรักเขาอยู่ ครั้งนี้เราจีบเขาใหม่ เริ่มใหม่เหมือนตอนเขามาจีบเราตอนแรกได้มั้ย!? ไม่อยากจบแบบนี้ เรายอมรับว่ามันจบแล้ว แต่เราจะเริ่มใหม่อีกครั้ง จีบเขาใหม่จะหน้าดั้นหน้าทนมากมั้ย คนอื่นบอกเราเจ็บแล้วไม่จำ เราจำนะ เลยไม่อยากเจ็บอีก
จีบใหม่ เริ่มเกมใหม่เลยได้มั้ย!? จะไม่ทำพังอีกแล้ว