สา หวัด ดี ทุก ทุก คน ที่ เข้า มา นะ ค่ะ
ก่อนอื่น ขอเเนะนำตัวเเละเกริ่นเรื่องราวเบาๆ ว่า ตัวดิฉันเอง อายุกำลังจะเข้า 23 ปีค่ะ มีแฟนคนปัจจุบันอายุห่างกัน 1 ปี ซึ่งตอนนี้คบกันมาได้ 3 ปีเเล้ว
.
.
.
อยู่หอพักด้วยกันค่ะ ซึ่งตอนนี้ เค้าเรียนจบเเล้ว เเต่เรายังต้องเรียนอยู่ ซึ่งจากเมื่อก่อนก็คือนักศึกษาเหมือนกัน ไปไหนตัวติดกันตลอดค่ะ ปัจจุบันพี่เค้าทำงานค่ะ ที่ทำงานพี่เค้าห่างจากบ้านเค้า 8-10 กิโลเมตร เเต่ห่างกลับหอพักที่เราอยู่ 60 กิโลเมตรค่ะ ซึ่งเค้าขับรถมอเตอร์ไซค์ ไป-กลับวันละเป็นร้อยๆโล เพื่อเหตุผลที่จะมาอยู่กับเรา .........อาจจะดูเพอร์เฟคนะค่ะ เเต่ปัญหามีอยู่ว่า.....................
.
.
.
.
ตัวดิฉันเองเป็นคนขี้น้อยใจ เอาเเต่ใจ โมโหร้ายค่ะ ร้ายเเบบที่ว่าทพร้ายทุบตีค่ะ ระยะเวลาเเค่สามปี เราตีกันมานับครั้งไม่ถ้วนค่ะ เราจะมาคิดได้เเละรู้สึกผิดทีหลัง แต่!!! ดิฉันไม่สามารถ ควบคุมสติตัวเองได้เวลาโมโห เหมือนกับว่า ต้องการพังทลายอะไรก็ได้ที่อยู่ตรงหน้า เสียหายไปเท่าไรกับอารมณ์ ส่วนบางครั้งพี่เค้าก็ควบคุมตัวเองได้ เเละควบคุมไม่ได้บ้าง
... ด้วยเหตุนี้ ก็ทำให้ทะเลาะกันบ่อยมากๆ เเต่ก็ยังโชคดีที่เค้ายังง้ออยู่ เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าจะหมดความอดทนวันไหน ?? <---- นี่คือปัญหาข้อที่ 1
...
ปัญหาอีกข้อคือ.... ด้วยความที่อยู่ด้วยกันตลอด ยกเว้นปิดเทอมค่ะ ปัจจุบันเวลาเค้าไปทำงาน เราอยู่เเทบไม่ได้ มันเหงา หว้าเหว่ คิดมาก ฟุ่งซ่าน พาลหาเรื่องเค้าทุกวัน จนทุกวันนี้รู้สึกเหนื่อยมากๆ เพราะเรารักเค้ามากเกินไปหรือเราเป็นโรคจิตค่ะ ใครพอมีประสบการณ์ช่วยเเนะนำเราทีค่ะ อารมณ์เเบบหวงทุกคนที่อยู่ไกล้เค้าเวลาเค้าไม่อยู่กับดิฉัน เเม้แต่ น้องสาวเค้า พี่ ป้า น้า อา เรารู้สึกกลัว.. กลัวว่าเค้าจะมีความสุขเเล้วลืมเรา กลัวว่าถ้าเค้ามีความสุขเเล้วไม่นึกถึงเรา (รู้เเต่ทำไม่ได้เคยได้ยินคำนี้มั้ย มันทรมานคะ) เเม้เเต่ เรื่องล่าสุดที่เกิดขึ้นนี้คือ เค้าควบกะ (ทำงาน24 ชั่วโมง) เค้าขอเรานอนบ้านค่ะ เราโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเลย จนคืนนั้นเค้าต้องรีบขับรถกลับมา เค้าก็ร้องไห้ บอกว่าทำไม่เป็นเเบบนี้ ทำไมไม่สงสารเค้าบ้าง เเต่ในใจเรารู้สึกเป็นห่วงนะค่ะ เเต่อย่างที่บอกว่าดิฮันเป็นคนเห็นแก่ตัว เเต่ถึงเเม้ในใจจะเป็นห่วงก็เถอะ เเต่ก็ดุ ก๋ด่า ต้องตีเค้าค่ะ
.
.
.ปลว่าที่คอยระเเวง เพราะเคยทะเลาะกันแบบนี้เเล้วเค้าไปมีคนอื่นค่ะ จนตอนนี้เราเลยยิ่งกลัวยิ่งระเเวง
.
.
ขอเเนวคิด หรือคำด่าเเรงๆก็ได้ค่ะ ตอนนี้สงสารเเฟน เเต่ทุกครั้งที่เราโมโหเราคุมไม่ได้ค่ะ
พี่ๆค่ะ หนูอยากรู้ว่าคำว่าระยะห่างของความรักที่พอดี คืออะไรค่ะ เเล้วทำไมนิสัย (สันดาร) ของตัวหนูเองถึงเป็นเบบนี้ TT
เป็นคนที่เห็นเเก่ตัว เเล้วก็ยึดติดความรักหนักมาก ขอความคิดเห็นในการพัฒนาความคิดให้โตตามอายุหน่อยค่ะ ><
ก่อนอื่น ขอเเนะนำตัวเเละเกริ่นเรื่องราวเบาๆ ว่า ตัวดิฉันเอง อายุกำลังจะเข้า 23 ปีค่ะ มีแฟนคนปัจจุบันอายุห่างกัน 1 ปี ซึ่งตอนนี้คบกันมาได้ 3 ปีเเล้ว
.
.
.
อยู่หอพักด้วยกันค่ะ ซึ่งตอนนี้ เค้าเรียนจบเเล้ว เเต่เรายังต้องเรียนอยู่ ซึ่งจากเมื่อก่อนก็คือนักศึกษาเหมือนกัน ไปไหนตัวติดกันตลอดค่ะ ปัจจุบันพี่เค้าทำงานค่ะ ที่ทำงานพี่เค้าห่างจากบ้านเค้า 8-10 กิโลเมตร เเต่ห่างกลับหอพักที่เราอยู่ 60 กิโลเมตรค่ะ ซึ่งเค้าขับรถมอเตอร์ไซค์ ไป-กลับวันละเป็นร้อยๆโล เพื่อเหตุผลที่จะมาอยู่กับเรา .........อาจจะดูเพอร์เฟคนะค่ะ เเต่ปัญหามีอยู่ว่า.....................
.
.
.
.
ตัวดิฉันเองเป็นคนขี้น้อยใจ เอาเเต่ใจ โมโหร้ายค่ะ ร้ายเเบบที่ว่าทพร้ายทุบตีค่ะ ระยะเวลาเเค่สามปี เราตีกันมานับครั้งไม่ถ้วนค่ะ เราจะมาคิดได้เเละรู้สึกผิดทีหลัง แต่!!! ดิฉันไม่สามารถ ควบคุมสติตัวเองได้เวลาโมโห เหมือนกับว่า ต้องการพังทลายอะไรก็ได้ที่อยู่ตรงหน้า เสียหายไปเท่าไรกับอารมณ์ ส่วนบางครั้งพี่เค้าก็ควบคุมตัวเองได้ เเละควบคุมไม่ได้บ้าง
... ด้วยเหตุนี้ ก็ทำให้ทะเลาะกันบ่อยมากๆ เเต่ก็ยังโชคดีที่เค้ายังง้ออยู่ เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าจะหมดความอดทนวันไหน ?? <---- นี่คือปัญหาข้อที่ 1
...
ปัญหาอีกข้อคือ.... ด้วยความที่อยู่ด้วยกันตลอด ยกเว้นปิดเทอมค่ะ ปัจจุบันเวลาเค้าไปทำงาน เราอยู่เเทบไม่ได้ มันเหงา หว้าเหว่ คิดมาก ฟุ่งซ่าน พาลหาเรื่องเค้าทุกวัน จนทุกวันนี้รู้สึกเหนื่อยมากๆ เพราะเรารักเค้ามากเกินไปหรือเราเป็นโรคจิตค่ะ ใครพอมีประสบการณ์ช่วยเเนะนำเราทีค่ะ อารมณ์เเบบหวงทุกคนที่อยู่ไกล้เค้าเวลาเค้าไม่อยู่กับดิฉัน เเม้แต่ น้องสาวเค้า พี่ ป้า น้า อา เรารู้สึกกลัว.. กลัวว่าเค้าจะมีความสุขเเล้วลืมเรา กลัวว่าถ้าเค้ามีความสุขเเล้วไม่นึกถึงเรา (รู้เเต่ทำไม่ได้เคยได้ยินคำนี้มั้ย มันทรมานคะ) เเม้เเต่ เรื่องล่าสุดที่เกิดขึ้นนี้คือ เค้าควบกะ (ทำงาน24 ชั่วโมง) เค้าขอเรานอนบ้านค่ะ เราโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเลย จนคืนนั้นเค้าต้องรีบขับรถกลับมา เค้าก็ร้องไห้ บอกว่าทำไม่เป็นเเบบนี้ ทำไมไม่สงสารเค้าบ้าง เเต่ในใจเรารู้สึกเป็นห่วงนะค่ะ เเต่อย่างที่บอกว่าดิฮันเป็นคนเห็นแก่ตัว เเต่ถึงเเม้ในใจจะเป็นห่วงก็เถอะ เเต่ก็ดุ ก๋ด่า ต้องตีเค้าค่ะ
.
.
.ปลว่าที่คอยระเเวง เพราะเคยทะเลาะกันแบบนี้เเล้วเค้าไปมีคนอื่นค่ะ จนตอนนี้เราเลยยิ่งกลัวยิ่งระเเวง
.
.
ขอเเนวคิด หรือคำด่าเเรงๆก็ได้ค่ะ ตอนนี้สงสารเเฟน เเต่ทุกครั้งที่เราโมโหเราคุมไม่ได้ค่ะ
พี่ๆค่ะ หนูอยากรู้ว่าคำว่าระยะห่างของความรักที่พอดี คืออะไรค่ะ เเล้วทำไมนิสัย (สันดาร) ของตัวหนูเองถึงเป็นเบบนี้ TT