ช่วยเเต่งคำสอนจากนิทาน เรื่อง เเพะสองฝูง เป็นกลอน 8

เงาโต๊ะเก่าเงียบงันในเช้าว่าง ที่เคยนั่งเคียงข้างกลับอ้างว้าง คำแนะนำเคยก้องดังกังวานกลาง กลับเงียบพรางเหลือเพียงเสียงหัวใจ ปากกาวางทับแฟ้มที่เธอเคยเปิด กลิ่นกาแฟยังเลอะโต๊ะเหมือนเคยไว้ เธอไม่อยู่แต่

0 ระยะห่างถ่างออกเหมือนบอกว่า ที่ผ่านตาผ่านหูได้รู้เห็น ทั้งเรื่องถกยกแย้งค่อยแต่งเป็น ความยากเข็ญในวิถีแห่งลีลา 0 เมื่อหยอกล้อขวางคั่นด้วยงันเงียบ การณ์จะเปรียบก็ชี้บ่งอยู่ตรงหน้า หวานเคยหวานก็สิ้นแล

หมอกบางขาวลอยเหนือทุ่งแสงแรกของวันเลียผิวข้าวอ่อนเสียงระฆังวัดไกลพาใจฉันกลับไปสู่ความเงียบขณะที่เสียงควายลากไถยังเป็นบทสวดของผืนดิน ฉันเคยนั่งฟังเสียงลมผ่านรวงข้าวเหมือนฟังคำสอนของฤๅษีในถ้ำหิมาลัยแต่แ

ผู้โดยสาร สามคน นั่งบนเครื่อง ต่างมีเรื่อง แสนสนุก มุกขำขัน คนญี่ปุ่น ขอผ้าห่ม พัลวัน ตัวหนาวสั่น เขานี้ มีเงิน "เย็น" หญิงด้านหลัง ร้องโอ๊ย โหยร่ำไห้ คือหญิงไทย สไบห่ม สวยสมเห็น เธอบอกแอร

ตั้งปลุกไว้ ตีห้า สี่สิบห้า ตื่นได้คว้า โทรศัพท์ จับไว้มั่น ลงทะเบียน "คนละครึ่ง" จะต้องทัน ไม่แปรงฟัน ไม่อาบน้ำ ลงทะเบียน เข้าแอปนี้ "เป๋าตัง" ตั้งไว้แล้ว หายใจแผ่ว ลุ้นสุดใจ ไม่

ครูคนหนึ่ง มาถึง ซึ่งในห้อง แล้วก็ต้อง โมโห โกรธานั่น เปลือกลูกอม ตกอยู่ ของใครกัน ตะโกนลั่น ของใคร ยอมรับมา เด็กไม่ตอบ ไม่รู้ใคร ทิ้งไว้นี่ ครูจึงตี ทั้งห้อง ทุกคนหนา พอเด็กนั้น เติบใหญ่ ได้โตมา เป็

ท่านจอมยุทธ สุดเก่ง เร่งรีบรุด วิทยายุทธ ชำนาญ การรบใหญ่ อยากเที่ยวท่อง ของดี ที่เมืองไทย จึงเดินทาง มาไกล สู่ไทยแลนด์ เด็กน้อยเห็น มองที่ กระบี่นั่น จอมยุทธนั้น ชักกระบี่ ที่คมแสน พ่อข้าสอน บุญคุณ ต