อย่างที่บอกไปในหัวกระทู้เลยครับ ผมทะเลาะกับแฟนบ่อยมากแทบจะวันเว้นวันกันเลย
(ปล.สามารถเลื่อนไปอ่านย่อหน้าสุดท้ายได้เลยครับ)
เรื่องมีอยู่ว่าผมกับแฟนเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนปีสองปีได้ผมเคยแอบชอบเธอแต่เพราะเธอเป็นเพื่อนผมเลยกลืนไม่เข้าคายไม่ออกไม่กล้าบอกไปก็เป็นเพื่อนกันต่างคนต่างใช้ชีวิตแต่ก็ปรึกษากันเรื่อยมา แล้วอยู่ๆวันนึงเธอก็มาบอกว่าเธอหวงผมเธอรู้สึกกับผมนะผมก็ลังเลเลยว่าจะเอายังไงดีคือผมก็ชอบเธออยู่แต่ก็ไม่อยากเสียความเป็นเพื่อนผมก็เลยบอกว่าก็ชอบเหมือนกันแล้วก็กลายมาเป็นคนคุยกันเฉยเลยแบบงงๆ แรกๆผมก็ง้อเธอหมดเลยนะเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนผมก็ง้อเล่นเกมกันแล้วมีคนอื่นได้ยินเสียงผมเธอก็งอนผมก็ง้อนะทั้งที่ไม่มีอะไรเลย เธอเคยหวงกับเพื่อนผู้หญิงของผมผมก็ง้อเธอเรื่อยมาเลย ก็คุยกันมาเรื่อยๆจนคบกัน แต่ว่าพักหลังๆมานี้เธอชวนผมทะเลาะแทบจะวันเว้นวันเลยจนผมเริ่มรู้สึกเหนื่อยรู้สึกท้อยิ่งเรื่องเล็กๆน้อยๆผมยิ่งเหนื่อยเพราะส่วนตัวผมคิดว่าเรื่องบางเรื่องคุยกันก็เข้าใจแล้วไม่จำเป็นต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่เลยหรือแบบมันไม่เรื่องที่ต้องทะเลาะเธอก็เอามาทะเลาะได้ เช่น ผมทำธุระมาขับรถทางไกลมาอีกวันผมก็เหนื่อยล้าแต่ผมก็ทักเธอปกติแต่ผมเว้นช่วงไม่ได้ตอบเธอไปชมนึงเพราะผมนอนพักเธอก็โทรมาถามว่าผมทำอะไรอยู่ด้วยน้ำเสียงแข็งถื่อผมก้ตอบเสียงอ้อนไปว่านอนอยู่ค้าบ ผมก็รู้นะโดนดุแน่ละที่ไม่ได้บอกผมก็อ้อนเธอก็ยังทำเสียงเข็งผมเลยบอกเธอว่าไม่งอแงสิครับเธออารมเสียหนักกว่าเดิมหาว่าผมไม่ให้งอแงเนี่ยกลายเป็นเรื่องใหญ่เลยจากไม่ได้คุยกันแค่ชมเดียวกลายเป็นะเลาะยาวยันนอนเลย(ทะเลาะกันตั้งแต่ตอนบ่าย) อีกเรื่องคือ ผมคุยเล่นกับแฟนตามปกติละผมบอกแฟนว่าไอ้ดื้อเอ้ยเธอถามผมว่าใครดื้อกว่าผมตอบว่าเธอ เธอเริ่มทำเสียงแข็งแล้วถามผมซ้ำคำถามเดิมผมก็เลยตอบว่าดื้อเท่ากันก็ได้ เท่านั้นแหละครับทะเลาะกันใหญ่โตหาว่าผมไม่ยอมเธอบ้างล่ะหาว่าแต่ก่อนยอมตลอดเดี๋ยวนี้ไม่ยอม แล้วก็เรื่องทำนองนี้มาให้ทะเลาะกันตลอด เคยคุยกันจริงจังว่าเนี้ยผมเหนื่อยนะเวลาเธองอนหรือหวงเรื่องจุกจิกแบบนี้อะเหนื่อยจนคิดว่าไม่อยากจะง้อแล้วเรื่องเล็กๆเนี้ย เธอบอกเลิกผมเลยถ้าไม่ง้อทุกเรื่องเหมือนเดิมเธอไม่ชอบเธอชอบคนที่ยอมง้อยอมทุกอย่าง คือผมก็ไม่ได้อยากเลิกหรอกเพราะตอนน่ารักเธอก็น่ารักและผมก็รักเธอมากและไม่อยากเสียเธอไปแต่ผมก็เหนื่อยกับเรื่องพวกนี้เช่นกัน ก็คุยกันว่าจะปรับเธอก็จะลดๆเรื่องพวกนี้ลงผมก็จะง้อเธอเหมือนเดิม แต่เอาเข้าจริงๆเธอก็เป็นของเธอเหมือนเดิมและผมก็ต้องง้อเธอเหมือนเดิม ประโยคคลาสสิคตอนเธอหงุดหงิดแล้วผมเริ่มเครียดจนเงียบคือแต่ก่อนง้อได้แต่เดียวนี้ไม่ง้อเหมือนแต่ก่อนเลยแล้วตัดสายไป คือผมก็ง้อในแบบของผมง้อจนเหนื่อยเธอก็หาว่าผมไม่ง้อไม่อ้อนเธอแบบเก่าแต่ก็นั่นแหละผมโทรกลับแล้วง้อเธอจนเธอหายแต่ก็สูบพลังผมไปเยอะเลยในทุกๆครั้งที่ทะเลาะกัน
ที่ผมอยากจะบอกคือผมเหนื่อยแต่ผมก็ยังรักเธอ ใจนึงผมอยากเลิกเพราะความชวนทะเลาะความไม่ค่อยมีเหตุผลหรือแบบทำตัวเป็นเด็กของเธอนั่นแหละทั้งๆที่ก่อนนี้ผมตกหลุมรักเพราะเธอดูเข้าใจมีเหตุมีผลเธอดูเป็นผู้ใหญ่(เธอแก่กว่าผมปีนึง)แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นอีกอย่าง ผมเคยบอกเธอตั้งแต่สมัยที่เป็นคนคุยกันว่าเนี่ยผมไม่ชอบคนที่งี่เง่าไม่มีเหตุผลนะเธอและผมก็เคยบอกเลิกคนคุยด้วยเรื่องนี้มาแล้วเธอก็รู้เพราะผมบอกเธอทุกเรื่อง
ผมควรทำยังไงกับเรื่องนี้ดีครับผมรักเธอมากนะแต่ว่าผมคิดว่าผมเหนื่อยมากเลยผมควรทำยังไงดีครับ?
แฟนชอบชวนทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยๆจนเริ่มรู้สึกเหนื่อยทำยังไงดี
(ปล.สามารถเลื่อนไปอ่านย่อหน้าสุดท้ายได้เลยครับ)
เรื่องมีอยู่ว่าผมกับแฟนเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนปีสองปีได้ผมเคยแอบชอบเธอแต่เพราะเธอเป็นเพื่อนผมเลยกลืนไม่เข้าคายไม่ออกไม่กล้าบอกไปก็เป็นเพื่อนกันต่างคนต่างใช้ชีวิตแต่ก็ปรึกษากันเรื่อยมา แล้วอยู่ๆวันนึงเธอก็มาบอกว่าเธอหวงผมเธอรู้สึกกับผมนะผมก็ลังเลเลยว่าจะเอายังไงดีคือผมก็ชอบเธออยู่แต่ก็ไม่อยากเสียความเป็นเพื่อนผมก็เลยบอกว่าก็ชอบเหมือนกันแล้วก็กลายมาเป็นคนคุยกันเฉยเลยแบบงงๆ แรกๆผมก็ง้อเธอหมดเลยนะเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนผมก็ง้อเล่นเกมกันแล้วมีคนอื่นได้ยินเสียงผมเธอก็งอนผมก็ง้อนะทั้งที่ไม่มีอะไรเลย เธอเคยหวงกับเพื่อนผู้หญิงของผมผมก็ง้อเธอเรื่อยมาเลย ก็คุยกันมาเรื่อยๆจนคบกัน แต่ว่าพักหลังๆมานี้เธอชวนผมทะเลาะแทบจะวันเว้นวันเลยจนผมเริ่มรู้สึกเหนื่อยรู้สึกท้อยิ่งเรื่องเล็กๆน้อยๆผมยิ่งเหนื่อยเพราะส่วนตัวผมคิดว่าเรื่องบางเรื่องคุยกันก็เข้าใจแล้วไม่จำเป็นต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่เลยหรือแบบมันไม่เรื่องที่ต้องทะเลาะเธอก็เอามาทะเลาะได้ เช่น ผมทำธุระมาขับรถทางไกลมาอีกวันผมก็เหนื่อยล้าแต่ผมก็ทักเธอปกติแต่ผมเว้นช่วงไม่ได้ตอบเธอไปชมนึงเพราะผมนอนพักเธอก็โทรมาถามว่าผมทำอะไรอยู่ด้วยน้ำเสียงแข็งถื่อผมก้ตอบเสียงอ้อนไปว่านอนอยู่ค้าบ ผมก็รู้นะโดนดุแน่ละที่ไม่ได้บอกผมก็อ้อนเธอก็ยังทำเสียงเข็งผมเลยบอกเธอว่าไม่งอแงสิครับเธออารมเสียหนักกว่าเดิมหาว่าผมไม่ให้งอแงเนี่ยกลายเป็นเรื่องใหญ่เลยจากไม่ได้คุยกันแค่ชมเดียวกลายเป็นะเลาะยาวยันนอนเลย(ทะเลาะกันตั้งแต่ตอนบ่าย) อีกเรื่องคือ ผมคุยเล่นกับแฟนตามปกติละผมบอกแฟนว่าไอ้ดื้อเอ้ยเธอถามผมว่าใครดื้อกว่าผมตอบว่าเธอ เธอเริ่มทำเสียงแข็งแล้วถามผมซ้ำคำถามเดิมผมก็เลยตอบว่าดื้อเท่ากันก็ได้ เท่านั้นแหละครับทะเลาะกันใหญ่โตหาว่าผมไม่ยอมเธอบ้างล่ะหาว่าแต่ก่อนยอมตลอดเดี๋ยวนี้ไม่ยอม แล้วก็เรื่องทำนองนี้มาให้ทะเลาะกันตลอด เคยคุยกันจริงจังว่าเนี้ยผมเหนื่อยนะเวลาเธองอนหรือหวงเรื่องจุกจิกแบบนี้อะเหนื่อยจนคิดว่าไม่อยากจะง้อแล้วเรื่องเล็กๆเนี้ย เธอบอกเลิกผมเลยถ้าไม่ง้อทุกเรื่องเหมือนเดิมเธอไม่ชอบเธอชอบคนที่ยอมง้อยอมทุกอย่าง คือผมก็ไม่ได้อยากเลิกหรอกเพราะตอนน่ารักเธอก็น่ารักและผมก็รักเธอมากและไม่อยากเสียเธอไปแต่ผมก็เหนื่อยกับเรื่องพวกนี้เช่นกัน ก็คุยกันว่าจะปรับเธอก็จะลดๆเรื่องพวกนี้ลงผมก็จะง้อเธอเหมือนเดิม แต่เอาเข้าจริงๆเธอก็เป็นของเธอเหมือนเดิมและผมก็ต้องง้อเธอเหมือนเดิม ประโยคคลาสสิคตอนเธอหงุดหงิดแล้วผมเริ่มเครียดจนเงียบคือแต่ก่อนง้อได้แต่เดียวนี้ไม่ง้อเหมือนแต่ก่อนเลยแล้วตัดสายไป คือผมก็ง้อในแบบของผมง้อจนเหนื่อยเธอก็หาว่าผมไม่ง้อไม่อ้อนเธอแบบเก่าแต่ก็นั่นแหละผมโทรกลับแล้วง้อเธอจนเธอหายแต่ก็สูบพลังผมไปเยอะเลยในทุกๆครั้งที่ทะเลาะกัน
ที่ผมอยากจะบอกคือผมเหนื่อยแต่ผมก็ยังรักเธอ ใจนึงผมอยากเลิกเพราะความชวนทะเลาะความไม่ค่อยมีเหตุผลหรือแบบทำตัวเป็นเด็กของเธอนั่นแหละทั้งๆที่ก่อนนี้ผมตกหลุมรักเพราะเธอดูเข้าใจมีเหตุมีผลเธอดูเป็นผู้ใหญ่(เธอแก่กว่าผมปีนึง)แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นอีกอย่าง ผมเคยบอกเธอตั้งแต่สมัยที่เป็นคนคุยกันว่าเนี่ยผมไม่ชอบคนที่งี่เง่าไม่มีเหตุผลนะเธอและผมก็เคยบอกเลิกคนคุยด้วยเรื่องนี้มาแล้วเธอก็รู้เพราะผมบอกเธอทุกเรื่อง
ผมควรทำยังไงกับเรื่องนี้ดีครับผมรักเธอมากนะแต่ว่าผมคิดว่าผมเหนื่อยมากเลยผมควรทำยังไงดีครับ?