อยากถามกับทุกคนนะคะว่า มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบเราไหม เราเป็นทอมคนนึงเรามีแฟนแฟนเราโตกว่าเรา 1 ปีคบกันมาได้ 2 ปีหน่อยๆ ขอท้าวความหน่อยว่า ตอนนี้แยกกันอยู่กับแฟนแฟนกลับไปอยู่บ้านพ่อส่วนเราออกมาอยู่กับพี่ ที่เราต้องแยกกันอยู่เพราะเราตกงานไม่ได้ทำงานและขัดสนเรื่องเงินเลยต้องแยกกันอยู่สักพัก เราเป็นคนจนคนนึงที่เรียนจบก็ต้องดิ้นรนหางานทำไม่มีเงินเรียนต่อ พ่อแม่ก็ไม่ได้ส่ง และพอมาถึงตอนนี้เราพลาดที่ออกจากงานก่อนทำให้เงินติดขัด เรากับแฟนก็ลำบาก เราเสียใจและเครียดมากๆตลอดที่ไม่มีงานทำเราพยายามหาโรงงานที่จะทำแล้วไม่ต้องออกบ่อยเงินเดือนพออยู่กินได้แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยมีเปิด เราพยายามจะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น เพราะเราไม่ชอบความจนแบบนี้สักนิดเลย มันทำให้เครียดไปหมดระบายกับใครไม่ได้เลยอยากกินอะไรก็ไม่ได้กินอยากซื้ออะไรก็ไม่ได้ซื้อ ใครที่เคยจนมาน่าจะเข้าใจ และวันนี้แม่ของแฟนเราก็ทักมาถามแฟนเราว่า อยากมีแฟนเป็นผู้ชายไหม แอบชอบใครอยู่ไหม ถ้ามีลอกแม่นะ เรารู้แล้วล่ะว่าแม่แฟนต้องการอะไร(เราเข้าเฟสแฟนไปเจอที่เขาคุยกัน) เรากับแฟนเครียดมากที่แม่พูดแบบนี้เราตัดสินใจใฟ้แฟนทักไปถามแม่ให้แน่ใจว่า แม่แฟนอยากให้แฟนเรามีแฟนเป็นผู้ชายจริงๆ แม่แฟนตอบมาว่า
แม่ : หนูอยากมีไหม
ม : แม่ไม่อยากให้หนูลำบากอดๆอยากๆอยากให้หนูสบาย
ม : มีแฟนเป็นผู้ชายเขาจะได้ดูแลเราได้
ม : เวลาหนูไม่ได้ทำงานเขาจะได้เลี้ยงได้
ม : แม่แก่แล้วแม่ไม่อยากเห็นลูกต้องลำบากกี่คนก็ลำบากไม่มีใครเป็นหลักเลย (แฟนเรามีพี่ชายกับพี่สาวแต่คนละพ่อพี่ชายพึ่งสึกจากพระพี่สาวทำงานเซเว่นมีแฟนแต่คือแฟนเขาก็มีคนอื่นไม่ได้ช่วยเหลืออะไรพี่สาวแฟนเรามากเท่าไรพี่สาวแฟนเราหาเลี้ยงตัวเอง)
แฟน : หนูเข้าใจ
ม : ถ้าสักวันไม่มีพ่อแม่แล้วจะอยู่ยังไง (พ่อแฟนเลิกกับแม่แฟนแล้วต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่)
ม : ไม่ต้องรีบมีดูคนที่ดีและรักเรา
แฟน : แต่หนูก็อยู่กับมันมานานอะ
แม่ : แม่เคยเห็นน้ากุ๊กแล้วก็อยู่กันไม่ได้ เพราะไม่มีใครเป็นผู้นำยามเจ็บป่วยนะ แล้วค่อยคุยกันนะ ไม่ต้องรีบค่อยๆคิดและใช้เวลาหาคำตอบให้กับตัวเอง
(แฟนเราไม่ค่อยสบายเคยเป็นโรคปอด)
เราพยายามอยู่ตอนนี้ตะเวนหาสมัครงานหลายๆงานได้โรงไหนก็จะทำยาวๆ ไม่อยากลำบากอีกเพราะเราก็รู้ว่าลำบากแล้วมันเป็นยังไงทรมานขนาดไหนต้องเจออุปสรรคอะไรบ้างต้องอดอะไรบ้างแต่ตอนเราทำงานเราไม่เคยปล่อยให้แฟนเราต้องอดตอนแฟนเราไม่มีเงินมาอยู่กับเราที่บ้านเราไม่เคยปล่อยให้อดพ่อแม่เราไม่เคยบ่นว่า เขารักแฟนเราเหมือนเรารักเพราะเราจบมาก็ต้องช่วยกันทำงานสร้างอนาคตไปด้วยกัน ตอนแฟนเราเดือนร้อนแฟนเราขอยืมเงินจากทางบ้านไม่เคยมีใครที่จะเห็นใจมีแต่แม่กับเราที่ช่วยกันหามาให้ เราแค่อยากให้เขาเห็นว่าที่ผ่านมาเราพยายามทุกอย่างไม่เคยจะทอดทิ้งลูกของเขามีแค่ตอนนี้ที่มันมีอุปสรรคเรื่องการงานแต่ถ้าได้งานก็คือไม่มีอะไรแล้ว เราควรทำยังไงต่อไปดีเราคิดอะไรไม่ออกจริงๆมันตันไปหมดรู้สึกไม่โอเคกับเรื่องที่เจอแฟนเราร้องไห้และเครียดเพราะแม่คือครอบครัว ส่วนเราอาจจะไม่ใช่แต่เขาบอกกับเราว่าไม่มีก็สร้างได้ต่างคนก็ไม่อยากเสียใครไปเพราะผ่านอะไรด้วยกันมาก็เยอะอยู่หว่าจะได้มาอยู่ด้วยกันได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ช่วยแสดงความคิดเห็นของตัวเองด้วยว่าเราควรไปต่อหรือหยุดแค่นี้ เข้าใจนะว่าผู้ใหญ่เขาต้องการอะไร ส่วนเรื่องยามป่วยเราก็เป็นคนเดินเรื่องให้แฟนทุกครั้งที่ไปหาหมอ ช่วยเราหาทางแก้ปัญหาด้วยนะคะ
เจอแบบนี้ถ้าเป็นคุณจะทำยังไงต่อไป?
แม่ : หนูอยากมีไหม
ม : แม่ไม่อยากให้หนูลำบากอดๆอยากๆอยากให้หนูสบาย
ม : มีแฟนเป็นผู้ชายเขาจะได้ดูแลเราได้
ม : เวลาหนูไม่ได้ทำงานเขาจะได้เลี้ยงได้
ม : แม่แก่แล้วแม่ไม่อยากเห็นลูกต้องลำบากกี่คนก็ลำบากไม่มีใครเป็นหลักเลย (แฟนเรามีพี่ชายกับพี่สาวแต่คนละพ่อพี่ชายพึ่งสึกจากพระพี่สาวทำงานเซเว่นมีแฟนแต่คือแฟนเขาก็มีคนอื่นไม่ได้ช่วยเหลืออะไรพี่สาวแฟนเรามากเท่าไรพี่สาวแฟนเราหาเลี้ยงตัวเอง)
แฟน : หนูเข้าใจ
ม : ถ้าสักวันไม่มีพ่อแม่แล้วจะอยู่ยังไง (พ่อแฟนเลิกกับแม่แฟนแล้วต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่)
ม : ไม่ต้องรีบมีดูคนที่ดีและรักเรา
แฟน : แต่หนูก็อยู่กับมันมานานอะ
แม่ : แม่เคยเห็นน้ากุ๊กแล้วก็อยู่กันไม่ได้ เพราะไม่มีใครเป็นผู้นำยามเจ็บป่วยนะ แล้วค่อยคุยกันนะ ไม่ต้องรีบค่อยๆคิดและใช้เวลาหาคำตอบให้กับตัวเอง
(แฟนเราไม่ค่อยสบายเคยเป็นโรคปอด)
เราพยายามอยู่ตอนนี้ตะเวนหาสมัครงานหลายๆงานได้โรงไหนก็จะทำยาวๆ ไม่อยากลำบากอีกเพราะเราก็รู้ว่าลำบากแล้วมันเป็นยังไงทรมานขนาดไหนต้องเจออุปสรรคอะไรบ้างต้องอดอะไรบ้างแต่ตอนเราทำงานเราไม่เคยปล่อยให้แฟนเราต้องอดตอนแฟนเราไม่มีเงินมาอยู่กับเราที่บ้านเราไม่เคยปล่อยให้อดพ่อแม่เราไม่เคยบ่นว่า เขารักแฟนเราเหมือนเรารักเพราะเราจบมาก็ต้องช่วยกันทำงานสร้างอนาคตไปด้วยกัน ตอนแฟนเราเดือนร้อนแฟนเราขอยืมเงินจากทางบ้านไม่เคยมีใครที่จะเห็นใจมีแต่แม่กับเราที่ช่วยกันหามาให้ เราแค่อยากให้เขาเห็นว่าที่ผ่านมาเราพยายามทุกอย่างไม่เคยจะทอดทิ้งลูกของเขามีแค่ตอนนี้ที่มันมีอุปสรรคเรื่องการงานแต่ถ้าได้งานก็คือไม่มีอะไรแล้ว เราควรทำยังไงต่อไปดีเราคิดอะไรไม่ออกจริงๆมันตันไปหมดรู้สึกไม่โอเคกับเรื่องที่เจอแฟนเราร้องไห้และเครียดเพราะแม่คือครอบครัว ส่วนเราอาจจะไม่ใช่แต่เขาบอกกับเราว่าไม่มีก็สร้างได้ต่างคนก็ไม่อยากเสียใครไปเพราะผ่านอะไรด้วยกันมาก็เยอะอยู่หว่าจะได้มาอยู่ด้วยกันได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ช่วยแสดงความคิดเห็นของตัวเองด้วยว่าเราควรไปต่อหรือหยุดแค่นี้ เข้าใจนะว่าผู้ใหญ่เขาต้องการอะไร ส่วนเรื่องยามป่วยเราก็เป็นคนเดินเรื่องให้แฟนทุกครั้งที่ไปหาหมอ ช่วยเราหาทางแก้ปัญหาด้วยนะคะ