สวัสดีค่ะ นี่เป็นอีกครั้งที่เรายังเป็นทุกข์จากความกังวลใจของเราเอง
จริงมั้ยคะที่หนูเคยได้ยินใครเขาพูดกัน ว่าคนที่มาจีบพกความรักความชอบมาเต็ม 100 แต่คนที่โดนจีบจะเริ่มมันที่ 0 และเพิ่มขึ้นไปจนถึง 100 แล้วทุกอย่างจะกลับกัน
ความรักที่คนนึงได้สิ่งที่ชอบมาครอบครองแล้ว นานไปความชอบนั้นจะค่อยๆลดลง อาจจะไม่ลดจนถึง 0 แต่จะลดจนหมดความต้องการ จากที่เคยสนใจกลายเป็นขอแค่มองมาแล้วยังมี
หรืออีกหนึ่งคำนิยามสำหรับเตือนสติผู้หญิงอย่างเรา “จงเป็นหนังสือที่ค่อยๆให้คนเปิดอ่านทีละหน้า” แต่หนังสือเมื่ออ่านจบมันก็ถูกวางไว้เฉยๆใช่มั้ย
เราเป็นคนศรัทธาในความรัก แต่พอเราโสดมานานถึง 4 ปี เราเดาไม่ออกเลยว่าความรักครั้งต่อไปต้องเดินไปทีละขั้นตามความถูกต้อง หรือเดินไปในทางที่ใจตัวเองต้องการ ตอนนี้เราตัดสินใจคบกันแฟนที่อายุห่างกันพอสมควร ต่างคนต่างมีหน้าที่การงานแต่ช่วงเดือนสองเดือนแรก เราไม่เคยรู้สึกขาดในความรักที่เขามีให้เลย เราไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน แต่เราอุ่นใจและเชื่อใจเขา
แต่ตอนนี้เราเจอกันบ่อยขึ้นเดือนละ 6-7 วัน ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน สิ่งที่สังเกตได้คือเขาต้องการเรา *ต้องการในร่างกายเรา* เรารู้ทุกอย่างว่าคงเป็นเรื่องปกติ และเราก็เต็มใจ ตอนนี้เรากลายเป็นหนังสือที่เขาอ่านทุกหน้าแล้ว....
จนตอนนี้เรารู้สึกว่าเรารักเขา ต้องการมีเขาข้างๆมากเกินไป เริ่มจะงอแงเมื่อไม่เจอ และพร้อมๆกันกับเรารู้สึกถึงความน้อยลงของเขา
ช่วยดึงสติเรากลับมาทีค่ะ เราอยากเฉยๆบ้าง ดูท่าว่าเราจะรักเขามากขึ้นเรื่อยๆ และมองเห็นความน้อยลงของเขาทุกที เราจะเผื่อใจยังไงดีนะ
ถ้ารักเราเริ่มจากหนึ่ง แล้วตอนนี้มันเท่าไหร่กัน
จริงมั้ยคะที่หนูเคยได้ยินใครเขาพูดกัน ว่าคนที่มาจีบพกความรักความชอบมาเต็ม 100 แต่คนที่โดนจีบจะเริ่มมันที่ 0 และเพิ่มขึ้นไปจนถึง 100 แล้วทุกอย่างจะกลับกัน
ความรักที่คนนึงได้สิ่งที่ชอบมาครอบครองแล้ว นานไปความชอบนั้นจะค่อยๆลดลง อาจจะไม่ลดจนถึง 0 แต่จะลดจนหมดความต้องการ จากที่เคยสนใจกลายเป็นขอแค่มองมาแล้วยังมี
หรืออีกหนึ่งคำนิยามสำหรับเตือนสติผู้หญิงอย่างเรา “จงเป็นหนังสือที่ค่อยๆให้คนเปิดอ่านทีละหน้า” แต่หนังสือเมื่ออ่านจบมันก็ถูกวางไว้เฉยๆใช่มั้ย
เราเป็นคนศรัทธาในความรัก แต่พอเราโสดมานานถึง 4 ปี เราเดาไม่ออกเลยว่าความรักครั้งต่อไปต้องเดินไปทีละขั้นตามความถูกต้อง หรือเดินไปในทางที่ใจตัวเองต้องการ ตอนนี้เราตัดสินใจคบกันแฟนที่อายุห่างกันพอสมควร ต่างคนต่างมีหน้าที่การงานแต่ช่วงเดือนสองเดือนแรก เราไม่เคยรู้สึกขาดในความรักที่เขามีให้เลย เราไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน แต่เราอุ่นใจและเชื่อใจเขา
แต่ตอนนี้เราเจอกันบ่อยขึ้นเดือนละ 6-7 วัน ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน สิ่งที่สังเกตได้คือเขาต้องการเรา *ต้องการในร่างกายเรา* เรารู้ทุกอย่างว่าคงเป็นเรื่องปกติ และเราก็เต็มใจ ตอนนี้เรากลายเป็นหนังสือที่เขาอ่านทุกหน้าแล้ว....
จนตอนนี้เรารู้สึกว่าเรารักเขา ต้องการมีเขาข้างๆมากเกินไป เริ่มจะงอแงเมื่อไม่เจอ และพร้อมๆกันกับเรารู้สึกถึงความน้อยลงของเขา
ช่วยดึงสติเรากลับมาทีค่ะ เราอยากเฉยๆบ้าง ดูท่าว่าเราจะรักเขามากขึ้นเรื่อยๆ และมองเห็นความน้อยลงของเขาทุกที เราจะเผื่อใจยังไงดีนะ