ตั้งแต่เล็กจนเริ่มโตขึ้นแม่เราคือแม่ที่ดีคนหนึ่งเลย
ทำงานบ้านที่บ้านทุกอย่างคอยดูแลเราและน้อง
จนเราเริ่มโตขึ้นเข้ามหาลัยปี1แม่เราเริ่มไปติดเพื่อนดื่มเหล้าเบียร์
เที่ยวเตร่ไปเรื่อยเราห้ามก็ไม่ฟังแม่เรามีโรคประจำตัว
ที่ต้องกินยาต่อเนื่องตลอดเรากลัวมันจะมีผลกระทบ
ภายหลังจากที่ดื่มเหล้าเบียร์บ่อยๆเข้า แม่เริ้มทำพฤติกรรมแบบนี้มากขึ้นจนตอนเราปี2พฤติกรรมแม่เริ่มหนักขึ้นเราไม่รู้ว่าแม่ยังดื่มเหล้าเบียร์บ่อยไหมเพราะเราเรียนอยู่มอแทบไม่ว่างกลับบ้านเลยจะมีพ่อที่รายงานใ้ห้ฟังอยู่บ้างและเราก็จะคอยห้ามแม่แม่ก็บอกทุกครั้งว่าไม่ได้กินเราไม่รู้ว่าแม่โกหกหรือพูดความจริงแต่เราก็เชื่อทุกครั้งจนหลังๆพ่อเล่าให้ฟังว่าแม่ชอบไปนอนบ้านคนนั้นคนนี้ไม่มานอนบ้านเราก็ยังไม่ได้อะไร จนเราปิดเทอมเราก็กลับบ้านซึ่งกลับมาเห็นพฤติกรรมแม่แบบที่พ่อเล่าจริงๆแม่ไม่นอนที่บ้านเลยขนาดเรานานๆทีจะได้กลับมาบ้านแม่ก็ไปนอนบ้านเพื่อนทุกวันหลังจากแม่เลิกงานวันจันทร์-เสาร์ก็จะอาบน้ำแต่งตัวไปตลาดซื้อกับข้าวมาทำให้เรากับน้องกินแล้วไม่ทำงานบ้านอะไรเลยทุกวันนี้พ่อเรานอกจากจะหาตังส่งเราและน้องเรียนค่าเทอมเป็นหมื่นๆแล้วยังกลายเป็นคนที่ทำแทบทุกอย่างภายในบ้าน และทุกครั้งที่แม่ทำกับข้าวเสร็จแม่จะไม่กินข้าวกับเรากับน้องกับพ่อสักครั้งแต่แม่จะรีบห่อไปกินที่บ้านเพื่อนทุกครั้งเราน้อยใจมากๆว่าทำไมแม่ถึงทำแบบนี้หลังจากแม่ออกไปก็จะไม่เข้าบ้านอีกเลยจะเข้าอีกทีตอนเช้าก่อนแม่เตรียมตัวไปทำงาน ถ้าเป็นวันหยุดวันอาทิตย์เราจะได้เห็นหน้าแม่อีกทีคือตอนเย็นตอนเอากับข้าวมาให้แล้วก็ไม่กินไม่นอนที่บ้าน มันวนอยู่แบบนี้จนเรานึกสงสารพ่อกับน้องมากๆเพราะที่ผ่านมาเราไม่ได้มาเห็นและสัมผัสด้วยตัวเองพ่อเราไม่ได้มีปัญหาอะไรกับแม่เลยมีแต่แม่ที่ทำไมถึงทำพฤติกรรมแบบนี้ตอนแม่เราอายุประมาณ46แล้วค่ะ จนเราเริ่มคุยกับพ่อเรื่องนี้ประเด็นที่ทำให้เราคิดมากไปอีกคือเพื่อนแม่ที่แม่ชอบไปอยู่บ้านเค้าเคยโดนจับข่อหายาเสพติดเรากลัวมากกลัวว่าคนนั้นจะทำผิดแบบเดิมอีกแล้วพาแม่เราไปในทางนั้นเราทั้งเครียดทั้งอายว่าทำไมแม่ต้องเป็นแบบนี้
ระหว่างที่เราพิมพ์มันกั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลย
(เพื่อนแม่เป็นผญนะคะอยู่หมู่บ้านเดียวกัน)
แม่เที่ยวเก่งใช้เงินเก่ง
ทำงานบ้านที่บ้านทุกอย่างคอยดูแลเราและน้อง
จนเราเริ่มโตขึ้นเข้ามหาลัยปี1แม่เราเริ่มไปติดเพื่อนดื่มเหล้าเบียร์
เที่ยวเตร่ไปเรื่อยเราห้ามก็ไม่ฟังแม่เรามีโรคประจำตัว
ที่ต้องกินยาต่อเนื่องตลอดเรากลัวมันจะมีผลกระทบ
ภายหลังจากที่ดื่มเหล้าเบียร์บ่อยๆเข้า แม่เริ้มทำพฤติกรรมแบบนี้มากขึ้นจนตอนเราปี2พฤติกรรมแม่เริ่มหนักขึ้นเราไม่รู้ว่าแม่ยังดื่มเหล้าเบียร์บ่อยไหมเพราะเราเรียนอยู่มอแทบไม่ว่างกลับบ้านเลยจะมีพ่อที่รายงานใ้ห้ฟังอยู่บ้างและเราก็จะคอยห้ามแม่แม่ก็บอกทุกครั้งว่าไม่ได้กินเราไม่รู้ว่าแม่โกหกหรือพูดความจริงแต่เราก็เชื่อทุกครั้งจนหลังๆพ่อเล่าให้ฟังว่าแม่ชอบไปนอนบ้านคนนั้นคนนี้ไม่มานอนบ้านเราก็ยังไม่ได้อะไร จนเราปิดเทอมเราก็กลับบ้านซึ่งกลับมาเห็นพฤติกรรมแม่แบบที่พ่อเล่าจริงๆแม่ไม่นอนที่บ้านเลยขนาดเรานานๆทีจะได้กลับมาบ้านแม่ก็ไปนอนบ้านเพื่อนทุกวันหลังจากแม่เลิกงานวันจันทร์-เสาร์ก็จะอาบน้ำแต่งตัวไปตลาดซื้อกับข้าวมาทำให้เรากับน้องกินแล้วไม่ทำงานบ้านอะไรเลยทุกวันนี้พ่อเรานอกจากจะหาตังส่งเราและน้องเรียนค่าเทอมเป็นหมื่นๆแล้วยังกลายเป็นคนที่ทำแทบทุกอย่างภายในบ้าน และทุกครั้งที่แม่ทำกับข้าวเสร็จแม่จะไม่กินข้าวกับเรากับน้องกับพ่อสักครั้งแต่แม่จะรีบห่อไปกินที่บ้านเพื่อนทุกครั้งเราน้อยใจมากๆว่าทำไมแม่ถึงทำแบบนี้หลังจากแม่ออกไปก็จะไม่เข้าบ้านอีกเลยจะเข้าอีกทีตอนเช้าก่อนแม่เตรียมตัวไปทำงาน ถ้าเป็นวันหยุดวันอาทิตย์เราจะได้เห็นหน้าแม่อีกทีคือตอนเย็นตอนเอากับข้าวมาให้แล้วก็ไม่กินไม่นอนที่บ้าน มันวนอยู่แบบนี้จนเรานึกสงสารพ่อกับน้องมากๆเพราะที่ผ่านมาเราไม่ได้มาเห็นและสัมผัสด้วยตัวเองพ่อเราไม่ได้มีปัญหาอะไรกับแม่เลยมีแต่แม่ที่ทำไมถึงทำพฤติกรรมแบบนี้ตอนแม่เราอายุประมาณ46แล้วค่ะ จนเราเริ่มคุยกับพ่อเรื่องนี้ประเด็นที่ทำให้เราคิดมากไปอีกคือเพื่อนแม่ที่แม่ชอบไปอยู่บ้านเค้าเคยโดนจับข่อหายาเสพติดเรากลัวมากกลัวว่าคนนั้นจะทำผิดแบบเดิมอีกแล้วพาแม่เราไปในทางนั้นเราทั้งเครียดทั้งอายว่าทำไมแม่ต้องเป็นแบบนี้
ระหว่างที่เราพิมพ์มันกั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลย
(เพื่อนแม่เป็นผญนะคะอยู่หมู่บ้านเดียวกัน)