เราคงทำให้ครอบครัวภูมิใจไม่ได้จริงๆ

สวัสดีค่ะ เราเป็นลูกคนสุดท้องของบ้าน เราถูกคนในบ้านคาดหวังไว้มาก ตอนเราเรียนอยู่ม.ปลายเราโดนบังคับตลอด ไม่ว่าจะต้องอ่านหนังสือถึงตีสาม เรียนช่วงเสาร์อาทิตย์ ไม่เคยได้เที่ยวหรือเจอเพื่อน ช่วงนั้นเราเครียดมากจนเริ่มนอนไม่หลับ เบื่ออาหารและจะโดดตึกรร. ไปตรวจกับหมอก็พบว่าเป็นโรคซึมเศร้า. หลังจากนั้นพี่ชายเรากลับมาจากต่างประเทศก็มารับเราไปอยู่บ้านเขา และให้เราเรียนสายอาชีพ(ช่างกล) ทุกวันนี้เราโดนพ่อเลี้ยงแม่และญาติฝั่งแม่ด่าทุกวันว่าไม่มีอนาคต เรียนไปทำไม อยากหา...หรอ ทำไมไม่กลับไปเรียนม.5ให้จบ เราโดนด่าทุกวันจนตอนนี้อารมณ์มันเริ่มดาวน์ลงเรื่อยๆ เราเริ่มไม่มีความสุข หมดกำลังใจ ท้อแท้ หมอเราก็ไม่ได้ไปหา เราคิดมาโดยตลอดว่าเราคงทำให้เขาภูมิใจไม่ได้จริงๆ