คิดถึงเธอแทบใจจะขาด
อยากให้เธอกลับมาซะที
คิดถึงเธอทุกวินาที
อยากจะพบเธอคนเดียว
ต้องเป็นเพลงนีเพลงเดียวที่สะท้อนถึงความเจ็บปวดของความคิดถึงนี้ได้จริงๆ หลายคน คิดถึงพ่อแม่ญาติพี่น้อง คิดถึงเพื่อน คิดถึงแฟน แล้วก็กลับไปเจอกันได้ แต่ไม่ใช่กรณีผม การไปเที่ยวคนเดียวของผมมันทำให้ผมเจอผู้ชายคนนึ่งที่เขาเองก็ไปเที่ยวคนเดียวเหมือนกัน เราเลยสนิทกันและไปเที่ยวไหน ด้วยกัน แลกไลน์น จากนั้นเราก็ได้นัดกันมาเจอกันตลอด เราไม่ได้อยู่ที่เดียวกัน เขาเป็นคนนนทบุรี ผมเป็นคนลพบุรี เวลาเราว่างหรือพี่เขาว่าง ต่างคนจะชวนและนัดกันไปเที่ยวด้วยกันจนเอาละเป็นแฟนกันดีกว่า หลังจากนั้น 5 เดือนเราก็ไปเที่ยวด้วยกันตลอด แต่เราไ่เคยไปหากันเลยแบบว่า เค้าไม่เคยมาลพบุรี ผมไม่เคยไปหาเค้าที่กรุงเทพเลย เป็นมาแบบนี้จนเข้าเดือนที่7 ต่างคนต่างมีงานทำ การเที่ยวคนเดียวเลยกลับมาอีกครั้งเวลาที่ต่างคนไปเที่ยวคนเดียวก็จะส่งมาว่าทำอะไรอยุ่กับใคร ถ่ายภาพมาให้ดูตลอด แต่ต่างคนต่างมีเพื่อนเพิ่มขึ้น ทั้งผมและพี่เขาเอง และต่างคนก็เจอคนที่ถูกใจ จนมาวันนึ่งในไลน์ผมขึ้นว่า ไม่มีสมาชิกในห้องแชท ในใจมันเริ่มร้องไห้ ข้างในมันเริ่มร้องไห้ ข้างนอกก็แทบจะเป็นบ้าตาย ทุกวันก็พยายาม หา ID ไลน์เขา แต่ก็หาไม่เจอ ผมคิดได้อย่างเดียวว่า จะได้เจอกันอีกมั้ย จะกลับมาเจอกันยังไง จำชื่อจริงเขาได้ไปหาใน facebook ก็ไม่เจอ รุ้เลยว่าตั้งแต่วันนี้ ผมกับพี่เขาจะไม่มีวันได้เจอกันอีก ผมลืมทุกอย่างทุกคน วันไหนหยุดยาวก็จะไปเที่ยวที่ๆเราเคยไปกัน เพื่อหวังว่าจะได้เจอเขา แต่มันคือ 1/1000000000 มากที่จะได้เจอกันอีกครั้ง ทุกวันนี้ผ่านมา จะ 1 ปีแล้ว ผมก็ยังไปเที่ยวที่เดิมๆตลอดเพื่อแค่หวังว่า จะ เจอเขาอีก
แต่ก็เป็นไปไม่ได้เลย พยายามจะตัดใจแต่ภาพความสุขก็ผุดขึ้นมาตลอด ลืมไม่ได้สักที ผมพร้อมที่จะได้เจอพี่อีกครั้งนะครับไม่ว่าในฐานะไหนก็ตาาม
ผมควรทำยังไง พยายามลืมแล้วก็ทำไมได้
ไปที่เดิมๆที่เคยไปด้วยกัน เพื่อที่จะได้เจอกันอีกครั้ง
อยากให้เธอกลับมาซะที
คิดถึงเธอทุกวินาที
อยากจะพบเธอคนเดียว
ต้องเป็นเพลงนีเพลงเดียวที่สะท้อนถึงความเจ็บปวดของความคิดถึงนี้ได้จริงๆ หลายคน คิดถึงพ่อแม่ญาติพี่น้อง คิดถึงเพื่อน คิดถึงแฟน แล้วก็กลับไปเจอกันได้ แต่ไม่ใช่กรณีผม การไปเที่ยวคนเดียวของผมมันทำให้ผมเจอผู้ชายคนนึ่งที่เขาเองก็ไปเที่ยวคนเดียวเหมือนกัน เราเลยสนิทกันและไปเที่ยวไหน ด้วยกัน แลกไลน์น จากนั้นเราก็ได้นัดกันมาเจอกันตลอด เราไม่ได้อยู่ที่เดียวกัน เขาเป็นคนนนทบุรี ผมเป็นคนลพบุรี เวลาเราว่างหรือพี่เขาว่าง ต่างคนจะชวนและนัดกันไปเที่ยวด้วยกันจนเอาละเป็นแฟนกันดีกว่า หลังจากนั้น 5 เดือนเราก็ไปเที่ยวด้วยกันตลอด แต่เราไ่เคยไปหากันเลยแบบว่า เค้าไม่เคยมาลพบุรี ผมไม่เคยไปหาเค้าที่กรุงเทพเลย เป็นมาแบบนี้จนเข้าเดือนที่7 ต่างคนต่างมีงานทำ การเที่ยวคนเดียวเลยกลับมาอีกครั้งเวลาที่ต่างคนไปเที่ยวคนเดียวก็จะส่งมาว่าทำอะไรอยุ่กับใคร ถ่ายภาพมาให้ดูตลอด แต่ต่างคนต่างมีเพื่อนเพิ่มขึ้น ทั้งผมและพี่เขาเอง และต่างคนก็เจอคนที่ถูกใจ จนมาวันนึ่งในไลน์ผมขึ้นว่า ไม่มีสมาชิกในห้องแชท ในใจมันเริ่มร้องไห้ ข้างในมันเริ่มร้องไห้ ข้างนอกก็แทบจะเป็นบ้าตาย ทุกวันก็พยายาม หา ID ไลน์เขา แต่ก็หาไม่เจอ ผมคิดได้อย่างเดียวว่า จะได้เจอกันอีกมั้ย จะกลับมาเจอกันยังไง จำชื่อจริงเขาได้ไปหาใน facebook ก็ไม่เจอ รุ้เลยว่าตั้งแต่วันนี้ ผมกับพี่เขาจะไม่มีวันได้เจอกันอีก ผมลืมทุกอย่างทุกคน วันไหนหยุดยาวก็จะไปเที่ยวที่ๆเราเคยไปกัน เพื่อหวังว่าจะได้เจอเขา แต่มันคือ 1/1000000000 มากที่จะได้เจอกันอีกครั้ง ทุกวันนี้ผ่านมา จะ 1 ปีแล้ว ผมก็ยังไปเที่ยวที่เดิมๆตลอดเพื่อแค่หวังว่า จะ เจอเขาอีก
แต่ก็เป็นไปไม่ได้เลย พยายามจะตัดใจแต่ภาพความสุขก็ผุดขึ้นมาตลอด ลืมไม่ได้สักที ผมพร้อมที่จะได้เจอพี่อีกครั้งนะครับไม่ว่าในฐานะไหนก็ตาาม
ผมควรทำยังไง พยายามลืมแล้วก็ทำไมได้