ผมเหนื่อยที่ผมแคร์เขาข้างเดียว

สวัสดีครับ คือผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง (คนที่ผมคิดว่าผมสนิทด้วย)  3ปีแล้วที่ผมให้ความสำคัญกับมันมากเลยครับ ไม่ว่าจะทะเลาะกันรึเวลาที่นอยด์กัน ผมก็จะเป็นคนที่จะเข้าหามันเสมอครับ ไม่ว่าจะเข้าไปขอโทดมัน ไม่ว่าใครจะถูกใครจะผิดอะครับ แล้วมีครั้งหนึ่งครับที่ผมคิดว่า"ทำไมกูต้องเข้าหามันตลอดว่ะ  เหนื่อยนะเว้ย" ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้มันเห็นผมสำคัญกว่าเพื่อนทั่วไป ผมยอมไม่เก็บค่ารายงาน ไม่คิดเงินอะไรมันเลย ไม่ว่าจะทำอะไรผมก้คิดถึงมันก่อนเป็นคนแรก แต่นานๆเข้ายิ่งผมทำ มันก็ยิ่งห่างเหิน(ผมพูดตรงๆนะคับ)อยู่โรงเรียนเขาเป็นอีกแบบ อยู่บ้านเขาเป็นอีกแบบ อยุ่รร.เขาไม่ค่อยคุยกับผมถ้าผมไม่ทักยืมอะไรก้ไม่ได้ แต่อยุ่บ้าน เขาตามใจผมทุกอย่าง บางทีผมก็เหนื่อยนะคับที่ต้องแบกความรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าพอจะเป็นเพื่อนสนิทเขา ผมเลยถามเขาว่าเห็นผมเป็นอะไร มันบอกว่า"แค่เพื่อน"ตอนนั้นผมรู้สึกหมดแรงแบบบอกไม่ถูก และมันกระอักกระอ่วนพูดไม่ออกเลย ผมได้แต่คิดในใจว่า "หลายปีที่ผ่านมา ทำไมกูถึงทนกับว่ะ นี่ที่ผ่านมา กูให้ความสำคัญกับเพื่อนฝ่ายเดียวมาตลอดเลยหรอ"  ผมอยากทราบครับ ถ้าเป็นคนอื่นที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ จะทำอย่างไรต่อไปครับ