📌 ใครที่คิดถึง "หมาน้อย" ใน "จ้าวสมิง" ต้องอ่าน !!!
โพสต์นี้ผมจะเอาฉากและคำพูดที่ถูกตัดออกของ "หมาน้อย" มาเล่าเพื่อรำลึกถึงการจากไปของ "สุนัข"ที่น่าสงสารตัวนี้ ว่า ทำไมเขาถึงไม่หนีไป และทำไม เขาถึงได้ยอมสละชีวิตเพื่อช่วย "ตะวัน" เอาไว้ในละคร
📌 ที่จริงตั้งใจว่าจะเขียนถึงตั้งแต่วันแรกที่หมาน้อยจากไป แต่เพราะต้องเดินทางกลับไปพัทลุงบ้านเกิดหลายวัน เลยไม่ได้เขียนถึงเรื่องราวของละคร "จ้าวสมิง" ในช่วงที่ละครออกอากาศเมื่อเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา พรุ่งนี้ ก็จะได้ชมละครเรื่องนี้กันอีกครั้ง เริ่มเข้ากลางเรื่องกันล่ะ เมื่อทุกคนกลับไปสู่เมืองเย เหตุการณ์ทุกอย่างกลับสู่จุดเริ่มต้น ละครก็จะสามารถเดินหน้าต่อไปได้อย่างสนุกเต็มที่
📌 วันนี้จะนำเอาคำพูดของ "หมาน้อย" และ เสือ" ก่อนตายที่ถูกตัดออกไป มาให้ทุกคนที่ยังคิดถึงหมาน้อยได้อ่านกัน ฉากนี้ ผู้กำกับบอกกับผมว่า ทำยาก หากต้องเอาทั้งโหงพราย เสือสมิง ควายธนูและหมาน้อยมาต่อสู้พร้อมกัน CG มันจะสร้างลำบาก เพราะแต่ละอย่างจะต้องมีคนคอยบังคับทั้งสิ้น มุมมันจะบังกันในละครที่ออกมาจึงเป็น เสือสมิง + โหงพราย และต่อด้วย เสือสมิง + ควายธนู จอปายิงเสือสมิง หมาน้อยเข้ามาขวางแล้วตาย
📌 ในบทละครที่ผมเขียนไว้ และในนิยาย (บทที่ 37) ซึ่งเป็นตัวเต็มจะเป็นดังนี้ (ก่อนอ่านเตรียมทิชชู่ไว้ด้วยนะครับ)
📌ร่างของเสือสมิงตะวันถูกตรึงเอาไว้ให้ติดอยู่ระหว่างเขาของควายธนูกับต้นไม้ เสือสมิงพยายามที่จะดิ้นรนให้หลุดออกมา แต่ควายธนูที่มีพลังมหาศาลมันปักเขาตรึงเข้าไปในต้นไม้ไม่ว่าจะดิ้นเท่าไหร่ ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะตัวของตะวันถูกหนีบเอาไว้ระหว่างเขาคู่นั้น
“ โฮกกกกกกก !!!!”
เสียงร้องคำรามของเสือสมิงตะวัน ดังก้องไปทั้งป่า ต้นไม้ กิ่งไม้ สั่นไหวเกรียวกราว
โหงพรายกรีดร้องเสียงแหลมเล็กขณะที่กระโดดตัวลอยเข้าไปในวงต่อสู้ของเสือสมิงตะวันกับควายธนู แลเห็นสองเท้าของมันเหยียบยืนบนไหล่ของเจ้าควาย สองมือจับลงไปที่หัวของเสือสมิงตะวันซึ่งพยายามขบกัดเพื่อเอาตัวรอด
กรงเล็บที่คมกริบของโหงพราย กรีดเข้าไปใส่ใบหน้าของเสือสมิง เสือสมิงตะวันพยามยามเอี้ยวหัวหลบ เพราะถ้ามันจับได้ถนัดมือ และออกแรงบิดนิดเดียวเขาก็คอหักตาย
พุ่มไม้ที่ห่างออกไปไม่ไกลนัก ด้านข้างสั่นไหว เสียงเห่าของหมาน้อยดังลั่นขึ้นมา ทุกคนตกใจหันไปดู
หมาน้อยเอฉื่อยืนอยู่ตรงนั้น แววตาของหมาป่าดุดัน มันแยกเขี้ยวคำรามลั่นก่อนที่จะกระโจนสุดแรงเกิดเข้าไปหาโหงพราย
แม้จะบาดเจ็บมาก่อน แต่เอฉื่อก็ทุ่มพลังทั้งหมดที่มี กัดขย้ำเข้าไปที่แขนของโหงพรายจมเขี้ยว จนมันต้องปล่อยมือจากศรีษะของเสือสมิงตะวันเพราะไม่เช่นนั้น แขนมันต้องขาดเพราะหมากัดแน่ๆ
ทั้งหมาน้อยทั้งโหงพราย พลัดหล่นกลิ้งไปบนพื้นด้วยกัน ก่อนที่จะลุกขึ้นทะยานเข้าต่อสู้กันอุตลุดหมาน้อยตัวเล็กกว่า อีกทั้งยังบาดเจ็บมาก่อน สู้โหงพรายไม่ได้ กรงเล็บที่แหลมคมของโหงพรายกรีดผ่านลำตัวหมาน้อยจนเลือดสาดกระจาย
เสียงกรีดร้องของหมาน้อย หลุดดังออกมา ทำให้เสือสมิงตะวัน คำรามลั่นด้วยความตกใจ
ร่างของหมาน้อยถูกเหวี่ยงลงไปกระแทกพื้น ค่อยๆลุกขึ้นมา ซี่โครงและขาข้างหนึ่งได้รับบาดเจ็บ เดินขากะเผลก แต่ก็ยังไม่ยอมหนีไปไหน
โหงพรายแยกเขี้ยวแสยะยิ้มอย่างย่ามใจ เดินเข้าไปหา หมาน้อยหันตัวกลับมาขู่คำราม อย่างหมาจนตรอก ไม่กลัวตาย
“ ฆ่ามันเลย ไอ้โหง” เสือคล้อยร้องสั่ง
เสือสมิงตะวัน หันไปจ้องมองดูด้วยความเป็นห่วงหมาน้อย ทั้งๆที่ตัวเองติดพันต่อสู้กับควายธนูอยู่ ตะวันพยายามที่จะดิ้นให้หลุดจากง่ามเขาของควายธนู
โหงพรายย่างสามขุมเข้าไปหาหมาน้อยที่บาดเจ็บ กรงเล็บที่แหลมคม ยาวโง้ง ของมันกางออก
หมาน้อยหันไปดูตะวัน สายตาของมันเอ่อคลอด้วยน้ำตา เพราะรู้ว่าตัวเองไม่รอดแน่ ร่างของหมาน้อย ค่อยๆปรากฏกายเป็นร่างของเอฉื่อซ้อนอยู่ลางๆให้ตะวันได้มองเห็น เด็กน้อยจ้องมองหน้าตะวัน น้ำตามันไหลพรูออกมา ร้องสั่งลาเป็นครั้งสุดท้าย
“ เสือ....ข้าลาแล้วนะ...”
ร่างของเสือสมิงตะวันที่ติดอยู่กับเขาควายตรงโคนต้นไม้ พลันมีร่างมนุษย์ปรากฏขึ้นจางๆ สายตาของตะวันจ้องมายังหมาน้อย ดวงจิตสื่อถึงกัน
ตะวันมองเห็นภาพในอดีตของหมาน้อยปรากฏขึ้นมา ดูเหมือนว่า เขาเคยเห็นสุนัขตัวน้อยๆนี้ที่ไหนสักแห่งมาก่อน แต่จำไม่ได้
“ หนีไปหมาน้อย” ดวงจิตของตะวันร้องลั่นไล่ให้หมาน้อยจากไป “ อย่าสู้กับมัน เอาตัวรอดไปหาหลวงตาก่อน”
เอฉื่อยิ้มให้ตะวันทั้งน้ำตา ส่ายหน้าช้าๆ
“ ข้าหนีใครไม่เป็น...!!!”
ร่างของเอฉื่อย่อตัวลง แลเห็นเป็นเพียงร่างของหมาป่า รวบรวมพลังทั้งหมดที่เหลือเป็นครั้งสุดท้าย ต่อให้มันต้องตาย มันก็ต้องปกป้องเสือสมิงตะวันเอาไว้ตามคำสั่งของหลวงพ่อให้ได้
โหงพรายถลันเข้าไปหา หมาป่ากระโจนเข้าใส่ กรงเล็บที่แหลมคมของโหงพรายจับตัวหมาน้อยเอาไว้ได้ ยกขึ้นมาด้วยพละกำลังที่แข็งแกร่ง มันหันไปแสยะยิ้มเย้ยกับตะวัน ขณะที่อ้าปากออก แล้วงับลงไปที่ลำคอของหมาน้อย
“ หมาน้อยยยยยย !!!!”
เสือสมิงตะวันรวบรวมพลังขึ้นมา เท้าหน้าตะปบไปที่สีข้างควายธนูของจอปา จนมันร้องลั่น เข่าทรุดลงไป
จอปาเห็นควายธนูของตัวเองกำลังจะเสียท่า ก็หยิบคันธนูมาขึ้นสายทันที
หมาน้อยกัดฟันข่มความเจ็บปวดที่ถูกโหงพรายกัด คำรามร้องออกมาสุดเสียง เขี้ยวแหลมคมของหมาป่า ขย้ำเข้าไปที่คอหอยของโหงพรายเช่นกัน มันกัดแล้วกระชากสุดแรงเกิด
ร่างของโหงพรายล้มตึงลงกับพื้น ศรีษะของมันหลุดกระเด็นไปทางหนึ่ง
เสือคล้อยยืนตกตะลึงคิดไม่ถึงว่า อมมนุษย์ที่ตัวเองสร้างขึ้นมา ต้องจบสิ้นแบบนี้
“ ไอ้โหง !!!”
หมาน้อยค่อยๆลุกขึ้นมา อย่างยากลำบาก สายตาที่อ่อนล้าจ้องไปยังจอปาที่กำลังเล็งธนูไปยังเสือสมิงตะวัน ซึ่งกำลังต่อสู้ติดพันอยู่กับควายธนู
ลูกธนูดอกนั้น หลุดออกจากคัน มันพุ่งอย่างรวดเร็วเข้าไปหาเสือสมิง เห้นชัดๆว่า ตะวันจะต้องถูกยิงด้วยธนูอาคมดอกนั้นแน่ๆ
หมาน้อยรวบรวมพลังครั้งสุดท้าย กระโจนตัวลอยเข้าไปขวางลูกธนูเอาไว้
ฉึก !!!
ธนูอาคมของจอปาปักเข้าไปในร่างของหมาน้อยกลางอากาศจนพลัดร่วงลงมา
🐶🐶🐶🐶🐶🐶🐶🐶🐶🐶
📌 หลังจากนี้ก็เป็นไปตามในละครที่ทุกท่านได้ชมไปแล้วนะครับ
📌 ส่วนใครที่อยากอ่านนิยายเรื่องนี้เต็มๆ ซึมซับกับความซาบซึ้ง ความผูกพันของตัวละครแต่ละตัวอย่างเต็มที่ ได้รู้ที่มาที่ไปของโหงพราย และหมาน้อย ว่ามีความเป็นมาอย่างไร ทำไมต้องมาจบชีวิตแบบนี้
📌 ติดตามอ่านได้จากในนิยาย "จ้าวสมิง" ซึ่งจัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม และมีวางจำหน่ายแล้วที่ร้านหนังสือ #B2S ทุกสาขา แต่ถ้าใครสั่งซื้อจากสำนักพิมพ์ในตอนนี้จะได้รับการลดราคาและจัดส่งให้ฟรี นิยายเรื่องนี้มี 2 เล่มจบครับ เข้าไปดูได้จากที่นี่นะครับ
https://www.facebook.com/…/a.19622290709…/2003753206340840/…
📌 ขอบคุณที่ติดตามชมละคร และอุดหนุนหนังสือนิยายของผมนะครับ
อาร์ม อิสระ
#จ้าวสมิง #ศุกร์เสาร์อาทิตย์ #ช่อง7HD #ดูทีวี #กด35 #Ch7HDDramaSociety #โคลีเซี่ยม #เข้มหัสวีร์ #ทับทิมอัญรินทร์
ใครที่คิดถึง "หมาน้อย" ใน "จ้าวสมิง" ต้องอ่าน !!!
โพสต์นี้ผมจะเอาฉากและคำพูดที่ถูกตัดออกของ "หมาน้อย" มาเล่าเพื่อรำลึกถึงการจากไปของ "สุนัข"ที่น่าสงสารตัวนี้ ว่า ทำไมเขาถึงไม่หนีไป และทำไม เขาถึงได้ยอมสละชีวิตเพื่อช่วย "ตะวัน" เอาไว้ในละคร
📌 ที่จริงตั้งใจว่าจะเขียนถึงตั้งแต่วันแรกที่หมาน้อยจากไป แต่เพราะต้องเดินทางกลับไปพัทลุงบ้านเกิดหลายวัน เลยไม่ได้เขียนถึงเรื่องราวของละคร "จ้าวสมิง" ในช่วงที่ละครออกอากาศเมื่อเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา พรุ่งนี้ ก็จะได้ชมละครเรื่องนี้กันอีกครั้ง เริ่มเข้ากลางเรื่องกันล่ะ เมื่อทุกคนกลับไปสู่เมืองเย เหตุการณ์ทุกอย่างกลับสู่จุดเริ่มต้น ละครก็จะสามารถเดินหน้าต่อไปได้อย่างสนุกเต็มที่
📌 วันนี้จะนำเอาคำพูดของ "หมาน้อย" และ เสือ" ก่อนตายที่ถูกตัดออกไป มาให้ทุกคนที่ยังคิดถึงหมาน้อยได้อ่านกัน ฉากนี้ ผู้กำกับบอกกับผมว่า ทำยาก หากต้องเอาทั้งโหงพราย เสือสมิง ควายธนูและหมาน้อยมาต่อสู้พร้อมกัน CG มันจะสร้างลำบาก เพราะแต่ละอย่างจะต้องมีคนคอยบังคับทั้งสิ้น มุมมันจะบังกันในละครที่ออกมาจึงเป็น เสือสมิง + โหงพราย และต่อด้วย เสือสมิง + ควายธนู จอปายิงเสือสมิง หมาน้อยเข้ามาขวางแล้วตาย
📌 ในบทละครที่ผมเขียนไว้ และในนิยาย (บทที่ 37) ซึ่งเป็นตัวเต็มจะเป็นดังนี้ (ก่อนอ่านเตรียมทิชชู่ไว้ด้วยนะครับ)
📌ร่างของเสือสมิงตะวันถูกตรึงเอาไว้ให้ติดอยู่ระหว่างเขาของควายธนูกับต้นไม้ เสือสมิงพยายามที่จะดิ้นรนให้หลุดออกมา แต่ควายธนูที่มีพลังมหาศาลมันปักเขาตรึงเข้าไปในต้นไม้ไม่ว่าจะดิ้นเท่าไหร่ ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะตัวของตะวันถูกหนีบเอาไว้ระหว่างเขาคู่นั้น
“ โฮกกกกกกก !!!!”
เสียงร้องคำรามของเสือสมิงตะวัน ดังก้องไปทั้งป่า ต้นไม้ กิ่งไม้ สั่นไหวเกรียวกราว
โหงพรายกรีดร้องเสียงแหลมเล็กขณะที่กระโดดตัวลอยเข้าไปในวงต่อสู้ของเสือสมิงตะวันกับควายธนู แลเห็นสองเท้าของมันเหยียบยืนบนไหล่ของเจ้าควาย สองมือจับลงไปที่หัวของเสือสมิงตะวันซึ่งพยายามขบกัดเพื่อเอาตัวรอด
กรงเล็บที่คมกริบของโหงพราย กรีดเข้าไปใส่ใบหน้าของเสือสมิง เสือสมิงตะวันพยามยามเอี้ยวหัวหลบ เพราะถ้ามันจับได้ถนัดมือ และออกแรงบิดนิดเดียวเขาก็คอหักตาย
พุ่มไม้ที่ห่างออกไปไม่ไกลนัก ด้านข้างสั่นไหว เสียงเห่าของหมาน้อยดังลั่นขึ้นมา ทุกคนตกใจหันไปดู
หมาน้อยเอฉื่อยืนอยู่ตรงนั้น แววตาของหมาป่าดุดัน มันแยกเขี้ยวคำรามลั่นก่อนที่จะกระโจนสุดแรงเกิดเข้าไปหาโหงพราย
แม้จะบาดเจ็บมาก่อน แต่เอฉื่อก็ทุ่มพลังทั้งหมดที่มี กัดขย้ำเข้าไปที่แขนของโหงพรายจมเขี้ยว จนมันต้องปล่อยมือจากศรีษะของเสือสมิงตะวันเพราะไม่เช่นนั้น แขนมันต้องขาดเพราะหมากัดแน่ๆ
ทั้งหมาน้อยทั้งโหงพราย พลัดหล่นกลิ้งไปบนพื้นด้วยกัน ก่อนที่จะลุกขึ้นทะยานเข้าต่อสู้กันอุตลุดหมาน้อยตัวเล็กกว่า อีกทั้งยังบาดเจ็บมาก่อน สู้โหงพรายไม่ได้ กรงเล็บที่แหลมคมของโหงพรายกรีดผ่านลำตัวหมาน้อยจนเลือดสาดกระจาย
เสียงกรีดร้องของหมาน้อย หลุดดังออกมา ทำให้เสือสมิงตะวัน คำรามลั่นด้วยความตกใจ
ร่างของหมาน้อยถูกเหวี่ยงลงไปกระแทกพื้น ค่อยๆลุกขึ้นมา ซี่โครงและขาข้างหนึ่งได้รับบาดเจ็บ เดินขากะเผลก แต่ก็ยังไม่ยอมหนีไปไหน
โหงพรายแยกเขี้ยวแสยะยิ้มอย่างย่ามใจ เดินเข้าไปหา หมาน้อยหันตัวกลับมาขู่คำราม อย่างหมาจนตรอก ไม่กลัวตาย
“ ฆ่ามันเลย ไอ้โหง” เสือคล้อยร้องสั่ง
เสือสมิงตะวัน หันไปจ้องมองดูด้วยความเป็นห่วงหมาน้อย ทั้งๆที่ตัวเองติดพันต่อสู้กับควายธนูอยู่ ตะวันพยายามที่จะดิ้นให้หลุดจากง่ามเขาของควายธนู
โหงพรายย่างสามขุมเข้าไปหาหมาน้อยที่บาดเจ็บ กรงเล็บที่แหลมคม ยาวโง้ง ของมันกางออก
หมาน้อยหันไปดูตะวัน สายตาของมันเอ่อคลอด้วยน้ำตา เพราะรู้ว่าตัวเองไม่รอดแน่ ร่างของหมาน้อย ค่อยๆปรากฏกายเป็นร่างของเอฉื่อซ้อนอยู่ลางๆให้ตะวันได้มองเห็น เด็กน้อยจ้องมองหน้าตะวัน น้ำตามันไหลพรูออกมา ร้องสั่งลาเป็นครั้งสุดท้าย
“ เสือ....ข้าลาแล้วนะ...”
ร่างของเสือสมิงตะวันที่ติดอยู่กับเขาควายตรงโคนต้นไม้ พลันมีร่างมนุษย์ปรากฏขึ้นจางๆ สายตาของตะวันจ้องมายังหมาน้อย ดวงจิตสื่อถึงกัน
ตะวันมองเห็นภาพในอดีตของหมาน้อยปรากฏขึ้นมา ดูเหมือนว่า เขาเคยเห็นสุนัขตัวน้อยๆนี้ที่ไหนสักแห่งมาก่อน แต่จำไม่ได้
“ หนีไปหมาน้อย” ดวงจิตของตะวันร้องลั่นไล่ให้หมาน้อยจากไป “ อย่าสู้กับมัน เอาตัวรอดไปหาหลวงตาก่อน”
เอฉื่อยิ้มให้ตะวันทั้งน้ำตา ส่ายหน้าช้าๆ
“ ข้าหนีใครไม่เป็น...!!!”
ร่างของเอฉื่อย่อตัวลง แลเห็นเป็นเพียงร่างของหมาป่า รวบรวมพลังทั้งหมดที่เหลือเป็นครั้งสุดท้าย ต่อให้มันต้องตาย มันก็ต้องปกป้องเสือสมิงตะวันเอาไว้ตามคำสั่งของหลวงพ่อให้ได้
โหงพรายถลันเข้าไปหา หมาป่ากระโจนเข้าใส่ กรงเล็บที่แหลมคมของโหงพรายจับตัวหมาน้อยเอาไว้ได้ ยกขึ้นมาด้วยพละกำลังที่แข็งแกร่ง มันหันไปแสยะยิ้มเย้ยกับตะวัน ขณะที่อ้าปากออก แล้วงับลงไปที่ลำคอของหมาน้อย
“ หมาน้อยยยยยย !!!!”
เสือสมิงตะวันรวบรวมพลังขึ้นมา เท้าหน้าตะปบไปที่สีข้างควายธนูของจอปา จนมันร้องลั่น เข่าทรุดลงไป
จอปาเห็นควายธนูของตัวเองกำลังจะเสียท่า ก็หยิบคันธนูมาขึ้นสายทันที
หมาน้อยกัดฟันข่มความเจ็บปวดที่ถูกโหงพรายกัด คำรามร้องออกมาสุดเสียง เขี้ยวแหลมคมของหมาป่า ขย้ำเข้าไปที่คอหอยของโหงพรายเช่นกัน มันกัดแล้วกระชากสุดแรงเกิด
ร่างของโหงพรายล้มตึงลงกับพื้น ศรีษะของมันหลุดกระเด็นไปทางหนึ่ง
เสือคล้อยยืนตกตะลึงคิดไม่ถึงว่า อมมนุษย์ที่ตัวเองสร้างขึ้นมา ต้องจบสิ้นแบบนี้
“ ไอ้โหง !!!”
หมาน้อยค่อยๆลุกขึ้นมา อย่างยากลำบาก สายตาที่อ่อนล้าจ้องไปยังจอปาที่กำลังเล็งธนูไปยังเสือสมิงตะวัน ซึ่งกำลังต่อสู้ติดพันอยู่กับควายธนู
ลูกธนูดอกนั้น หลุดออกจากคัน มันพุ่งอย่างรวดเร็วเข้าไปหาเสือสมิง เห้นชัดๆว่า ตะวันจะต้องถูกยิงด้วยธนูอาคมดอกนั้นแน่ๆ
หมาน้อยรวบรวมพลังครั้งสุดท้าย กระโจนตัวลอยเข้าไปขวางลูกธนูเอาไว้
ฉึก !!!
ธนูอาคมของจอปาปักเข้าไปในร่างของหมาน้อยกลางอากาศจนพลัดร่วงลงมา
🐶🐶🐶🐶🐶🐶🐶🐶🐶🐶
📌 หลังจากนี้ก็เป็นไปตามในละครที่ทุกท่านได้ชมไปแล้วนะครับ
📌 ส่วนใครที่อยากอ่านนิยายเรื่องนี้เต็มๆ ซึมซับกับความซาบซึ้ง ความผูกพันของตัวละครแต่ละตัวอย่างเต็มที่ ได้รู้ที่มาที่ไปของโหงพราย และหมาน้อย ว่ามีความเป็นมาอย่างไร ทำไมต้องมาจบชีวิตแบบนี้
📌 ติดตามอ่านได้จากในนิยาย "จ้าวสมิง" ซึ่งจัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม และมีวางจำหน่ายแล้วที่ร้านหนังสือ #B2S ทุกสาขา แต่ถ้าใครสั่งซื้อจากสำนักพิมพ์ในตอนนี้จะได้รับการลดราคาและจัดส่งให้ฟรี นิยายเรื่องนี้มี 2 เล่มจบครับ เข้าไปดูได้จากที่นี่นะครับ
https://www.facebook.com/…/a.19622290709…/2003753206340840/…
📌 ขอบคุณที่ติดตามชมละคร และอุดหนุนหนังสือนิยายของผมนะครับ
อาร์ม อิสระ
#จ้าวสมิง #ศุกร์เสาร์อาทิตย์ #ช่อง7HD #ดูทีวี #กด35 #Ch7HDDramaSociety #โคลีเซี่ยม #เข้มหัสวีร์ #ทับทิมอัญรินทร์