เราจะเปลี่ยนความคิดคนได้มั้ย

เรื่องมีอยู่ว่ามีคนที่เราคุยด้วยอยู่คนนึง เขาเป็นเหมือนหุ่นยนต์อ่า ไม่ค่อยมีความรู้สึก ไม่ยิ้มกับใคร วันๆทำแต่งาน คิดแต่เรื่องเงิน คิดแต่เรื่องที่จะให้ตัวไปมีอนาคตที่ดีกว่านี้  คือสำหรับใครหลายคนอาจจะมองว่าดีนะ แต่สำหรับเรา การมีมนุษยสัมพันธ์ มันก็เป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่หรอ เราสอนเขาทุกอย่าง เราบอกเขาทุกอย่าง แต่เขาบอกว่าเขาทำไม่ได้ เราสอนเขาให้ยิ้มเวลาทำงานร่วมกับคนอื่นหรือลูกค้าที่เขาไปทำงานด้วย เขาบอกว่าเขาไม่กล้ายิ้ม เขาอาย อายที่จะยิ้มให้ เขาทำได้แค่พูดว่าตรับ และแค่สอบถามว่างานมีปัญหาอะไร ทำให้ชีวิตเขาไม่มีเพื่อนร่วมงาน ไม่มีเพื่อนที่จะคอยให้คำปรึกษาเขา เขาบอกว่าเขามีแค่เรา ที่เขาสามารถแสดงมุมที่เขาบ้าบอ ปัญญาอ่อน หัวเราะกับเราได้ แต่กับคนอื่นเขาทำไม่ได้ เราไม่รู้ว่าเราควรดีใจหรือยังไงดี เวลาเขาไม่สบายใจหรือเขามีปัญหา เขาก็จะโทรมาหาเรา แต่เพราะเขาเป็นแบบนี้ พอเขาสอนเราว่าให้ลองทำตามที่เราคอยบอกสิ เขาก็จะบอกว่าทำไม่ได้ และทำให้เรามักจะทะเลาะกันบ่อยๆ แต่ด้วยความที่เรา เป็นคนไม่ค่อยคิดอะไรมาก ก็จะปล่อยให้มันผ่านไป หรือพูดง่ายก็บอกตัวเองว่าช่างแระ เราอึดอัดเวลาที่เราต้องคุยกันเรื่องแบบนี้ แต่เรารู้สึกดีนะที่เขายอมเผยมุมแบบนี้กับเราแค่คนเดียว แต่เราสถานะเรากับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันนะ เป็นแค่เพื่อนที่คุยได้เท่านั้น เราควรทำไงดีหรือเราต้องปล่อยเขาไปแบบนี้ และให้เราอยู่ข้างๆมันแบบนี้ แต่ส่วนนึงอาจเกิดจากการที่เขาเติบโตมาจากครอบครัวที่มีปัญหา และการโดนผู้หญิงคนเดียวที่เขารักมาก ทิ้งเขาไปเพราะเขาบ้าทำงานและความห่างไกล ซึ้งเขาเสียใจกับความรักครั้งนั้นมาก เราควรจะทำไงดี เราอยากให้ยิ้มให้กับทุกคน หัวเราะให้กับทุกคน ไม่ใช่แค่เราคนเดียว เราเป็นห่วงเขานะ เขาคือเพื่อนที่ดีสำหรับเราคนนึงเลย เราเลยไม่อยากให้เขาเป็นแบบนี้


ขอโทษถ้าหากแท็กผิดห้องค่ะ