คือผมได้นัดเจอกับน้องคนหนึ่งครับ "ชช" เพื่อไปดูการ์ตูนเรื่องหนึ่งราฟ2 เเล้วเเวบเเรกที่ผมเจอเขาก็ยังไม่รู้สึกอะไรมาก เเต่เราเคยคุยกันในเเชทก่อนจะมาเจอกันเเล้วพอคุยกันตัวต่อตัว ผมรู้สึกว่ามีอะไรที่เข้ากันได้ความชอบที่คล้ายๆเเต่ก็จะมีส่วนที่ต่างกันอยู่แต่ยอมรับได้ เช่นเขาก็จะมีเวลาส่วนตัวเเต่เขาก็มักจะบอกตลอด เขาเป็นคนขี้อ้อนครับในสายตาผม เราคุยกันราบรื่นมากก่อนเข้าโรงหนัง ตอนดูหนังนั้นตัวเราใกล้กันมากผมก็หวั่นๆเพราะปีนี้ผมเพิ่งเลิกกับเเฟนเก่ามาเเละเจ็บหนักทำให้ผมปิดใจตัวเองไป เเต่พอได้อยู่กับเขาผมรู้สึกอบอุ่นเเละไม่อยากจะจากกันเลย หลังจากนั้นเราก็คุยผ่านเเชทกันเหมือนเดิม หลังจากวันนั้นผมรู้สึกคิดถึงเขามากขึ้น อาจจะเป็นเพราะความประทับใจครั้งเเรก เขาก็บอกผมหลายๆองนะเรื่องธรรมดาๆที่ผมไม่ทำ55 ผมก็บอกเล่าประสบการณ์ความรักให้เขาฟัง เขาก็เล่าในส่วนของเขาคืน ในประโยคที่ผมรู้สึกประทับใจคือ ก่อนจะรักคนอื่นต้องรักตัวเองก่อน ใช่ไหมครับเป็นประโยคธรรมดาเเต่มันฝังในใจผม เเต่อีกในหนึ่งผมรู้สึกอยากคุยกับเขามากขึ้น เเต่ก็ใช่ว่าเขาจะว่างตลอด ซึ่งผมก็เคารพในส่วนนั้นเพราะใครๆก็อยากมีเวลาส่วนตัว ผมควรจะทำยังไงดีครับ "ในความรู้สึกผมตอนสบตาเขาคือผมอยากมีเขาไปเรื่อยๆ เเต่ในอีกใจก็กลัวจะเสียเขาไปเหมือนคนอื่นๆที่ผ่านมา ผมควรจะจัดการความรู้สึกนี้ยังไง"
รักกับหลงมันต่างกันอย่างไงครับ เเล้วถ้าเราหลงเเต่เราอยากรักเขาต้องทำยังไง?