จุดที่ผมอยู่มันดีจริงๆใช่ไหม?

ผมมีเรื่องราวที่อยากให้เพื่อนช่วยผมคิด เพราะบางเรื่องเราก็ไม่สามารถพูดให้คนรู้จักรู้ จริงไหมครับ??
คือผมอายุ 20 แล้วก็มีแฟนคนนึง อายุ 37 เขาดีๆกับผมทุกอย่าง คอยช่วยเหลือทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องเงิน หรือเรื่องงาน เขามักจะบอกว่ารักผมมาก และเขามีสังคมของเขา เขาไม่ค่อยให้คนอื่นรับรู้มากมาย เวลาไปไหนมาไหนก็กลัวคนอื่นเห็น และเขาก็มีลูกที่เขารับเลี้ยงไว้ ซึ่งจะมาหาเขา ทุกเดือน เดือนละ 7 วัน เราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน เพราะเขาไม่ค่อยกล้ารับโทศัพท์ และไม่ค่อยกล้าตอบไลน์ ผมอยากรู้ว่าถ้ารักกันจริงๆเราต้องอายขนาดนั้นเลยหรอ แล้วผมควรออกมาจากจุดนั้นไหมครับ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
เขารักคุณ เขาสนับสนุนคุณ ดูแลคุณ เพียงแต่เขายังไม่พร้อมและยังไม่เจอทางออกในการเปิดเผยความสัมพันธ์ครับ
คนที่โตเป็นผู้ใหญ่มีหน้าที่การงานมั่นคงแล้วเขาจะระมัดระวังเรื่องพวกนี้มาก ไม่ให้มันกระทบกับภาพลักษณ์/การงาน/ครอบครัว แต่วัยรุ่นมักจะใจร้อนอยากได้การยอมรับเร็วๆ วัยรุ่นไม่เคยเผชิญเรื่องเครียดในสังคมวัยทำงานมาก่อน จึงคิดไม่ออกว่าเขาทำแบบนั้นเพื่ออะไร มันจะมีความน้อยใจแบบเด็กๆ ที่ยังติดตัววัยรุ่นอยู่

คำแนะนำนะครับ ผมว่าคุณเจอผู้ชายที่ดีแล้ว เขาพร้อมที่จะเดินไปกับคุณอีกนานเลย (ถ้าคุณไม่ถอดใจยอมแพ้ไปซะก่อน) ผมว่าอย่าเพิ่งไปสร้างเรื่องปวดหัวอะไรให้เขาเลย การไม่เปิดเผยความสัมพันธ์ไม่ได้แปลว่ามันจะเป็นเช่นนี้ตลอดไปนะ มันอาจจะเป็นอยู่แค่ช่วงเริ่มต้น ช่วงปีแรกๆ มันต้องค่อยๆเปลี่ยนครับ ถ้าคุณหวังว่าจะคบกับคนนี้ไปตลอดชีวิตคุณก็ต้องรอให้ไหว รอให้เขาปรับตัวไม่กี่ปีเพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกันได้ตลอดไป มันคุ้มค่ามากครับ ไม่ควรรีบใจร้อนอยากเปิดเผยไวๆ ทั้งที่เขายังไม่มีความพร้อม

อยากให้ลองคุยกับเขาก่อนว่าคุณอยากให้เขาปฏิบัติต่อคุณยังไง การปฏิบัติที่จะพอใจคุณและไม่มากเกินกว่าที่เขาจะรับได้ ให้ตกลงกัน ประณีประนอมกัน อย่าเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ การจะอยู่ด้วยกันได้มันจะมีทั้งที่ถูกใจบ้างผิดใจบ้างแบบนี้แหล่ะ ต้องอดทนให้ได้ครับ

นี่คือคำแนะนำจากวัยผู้ใหญ่อย่างผมนะครับ วัยรุ่นอย่างจขกท.อาจจะรู้สึกว่าทำยาก ผมก็คบผู้ชายอายุมากกว่า เขาก็ไม่เปิดเผยความสัมพันธ์ให้คนทั่วไปรู้ครับ ซึ่งผมก็ยอมรับได้นะ เราผ่านชีวิตกันมากว่า 16 ปีแล้ว ยังอยู่ด้วยกัน รู้ว่ามันยากครับ แต่ถ้าเราตั้งเป้าหมายไว้ไกลก็ต้องทำให้มันได้ มันจะบีบคั้นใจวัยรุ่นซักหน่อย แต่ก็ต้องอดทนและเรียนรู้เพื่อให้ความคิดตัวเองโตเป็นผู้ใหญ่ มันจะเป็นผลดีต่อชีวิตในภายภาคหน้า
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่