ผมกับแฟนเป็นคู่ชายรักชายที่คบกันมาปีนี้เข้าปีที่สิบแล้ว ย้ายอยู่ด้วยกันมาแปดปี สองปีแรกอยู่กันแบบ monogamously coupled คือจะมีอะไรกับแฟนตัวเองเท่านั้น แต่ปัญหาคือมันมีความระแวงในตัวแฟน ซึ่งมาพร้อมกับ insecurity ในตัวเราเองและความเริ่มเบื่อเรื่องบนเตียงกับแฟน จนมาจับได้ว่าแฟนแอบไปมีไรกับคนอื่น (ซึ่งเราก็เช่นกัน) วันที่จับได้ แฟนกลัวมากเหมือนจะร้องให้มาขอโทษ วันนั้นทำให้รู้สึกว่ารักแฟนมากขึ้นกว่าเดิม เราจึงบอกความจริงไปว่าเราก็เคยแอบว่อกแวกบ้าง ซึ่งเค้าก็รับตรงจุดนี้ได้ ตั้งแต่วันนั้นเลยตกลงอยู่กันแบบ open relationship ที่นอกกายได้แต่ห้ามนอกใจ ด้วยความรักที่มีให้กัน ความเสมอต้นเสมอปลายของเขาตั้งแต่วันแรกที่เทคแคร์เราจนถึงวันนี้ ก็ยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง ทุกวันนี้ไม่ค่อยมีไรกันกับแฟนแล้ว แต่ก็มีความสุขเหมือนมีคู่ชีวิตที่เข้าใจทุกอย่าง อยู่ด้วยกันโดยไม่ต้องกลัว ระแวง หึงหวง อีกต่อไปเพราะเราต่างแยกแยะระหว่างเซ็กส์กับความรักออกได้ คราวนี้มาถึงคำถาม คือหลายคนมาถามผมทำอย่างไรให้อยู่กันได้นาน พอผมบอกสถาการณ์ของผมไป พวกเขากลับมาว่าพวกผม บางคนเทียบเหมือนสัตว์เอาไม่เลือก ซึ่งผมรู้สึกเหมือนดูถูกอย่างมาก แต่ถามกลับไปชีวิตผมมีแฟนสองคน คนแรกตอนอายุ 25 คบไปห้าปีเลิกกันเพราะเค้าต้องแต่งงานมีลูก คนปัจจุบันเริ่มคบตอนผม 30 ซึ่งก็สิบปีมาแล้ว ส่วนหลายคนที่ดูถูกความรักของเกย์ประเภทนี้ ก็เปลี่ยนคนไปเรื่อยๆ อยู่ด้วยกันผัวเดียวเมียเดียวแต่ไปไม่รอดก็หลายคู่ แอบไปมีไรโดยไม่บอกแฟนก็หลายคู่ บางรายก็ระแวงแฟนคอยเช็คคอยถาม แอบดูมือถือจิปาถะ ซึ่งผมก็ไม่เคยไปดูถูกความรักใคร แต่แค่คิดว่ามันเป็นเรื่องของคนสองคน อะไรที่มันลงตัวระหว่างสองคนก็ทำไปเพราะสุดท้ายแล้วมันก็อยู่ที่ว่าใจเราไปอยู่กับใคร อันนี้คือความคิดส่วนของผมนะครับ อยากจะถามความคิดคนอื่นๆว่าคิดยังไงกันบ้าง