มีใครเหนื่อยกับงาน วงจรชีวิต จนแทบไม่ไหว

มีใครเหนื่อยเหมือนกันไหม เมื่อก่อนผมทำงานอยู่ในเมืองแห่งหนึ่งได้4-5ปีผมจึงย้ายมาอยู่ไกล้ๆบ้านเพื่อคิดว่าจะมาตั้งหลักสร้างอนาคตแต่พอย้ายมาสักพักแฟนผมก็เริ่มห่างกันสุดท้ายก็เลิกกัน ผมหมดแรงมากในตอนนั้น จากที่ผมทำงานเมื่อก่อนผมเข้าเป็นกะเป็นเวลายังพอรับจ้างคนอื่นได้แบ่งเบาภาระต่างๆ หนี้สินบ้าง พอผมย้ายมาที่ใหม่ได้อยู่งานที่ตัวเองไม่ถนัดและไม่ชอบ ทำให้ผมมีความกดดันเพราะงานที่ทำเช้าเข้าเย็นกลับทุกวันบางอาทิตย์ไม่มีวันหยุดเลยทำในห้องสี่เหลี่ยมไม่ได้เจอโลกภายนอกเลย เวลาผมหายไป เงินผมหายไป แถมแฟนก็เลิกไม่มีคนคอยให้กำลังใจ ภาระก็เพิ่มขึ้น งานก็หนักขึ้นผมทนมา1ปีกันงานที่ทำทุกวันจนสะสมความเคลียดเพิ่มขึ้นรู้สึกว่าตัวเองไม่ไหว จนบางครั้งต้องนอนร้องให้ ว่าชีวิตเราทำไมมาพังหมดจากที่เคยฝันไว้มันกลับพังลงทุกอย่าง เลือกก็ไม่ได้เคยขอเปลี่ยนแผนกสุดท้ายก็เหมือนเดิม ผมเลยต้องจำใจอยู่ จนวันหนึ่งมันไม่ไหว การเงินก็ไม่ลงตัว เวลาก็หาย เคลียดทุกอย่าง คนรับฟังก็ไม่มี เหนื่อยสุดๆกับชีวิตเดิมๆ มองไปก็ไม่เห็นทาง มืดมน สับสน จนไม่อยากเจอใครเลย บางวันผมไปนั่งมองต้นไม้แล้วพูดว่าเราทำไมต้องเจอแบบนี้ จะจีบสาวก็ลำบาก ทั้งเวลา ทั้งฐานะ จึงไม่มีใครสนใจผมจึงต้องอยู่กับตัวเองมาตลอด เวลาเหนื่อย ท้อบางทีน้ำตาก็ไหลไม่รู้จะเดินทางไหนมันมืดไปหมด ไม่มีแรงบันดาลใจในการทำงานเลย นอนก็ไม่ค่อยหลับ ผมจะชอบเปิดธรรมะฟังบ่อยๆจนนอนหลับ มันเลือกอะไรไม่ได้เลยวงจรชีวิตนี้คงอีกยาวนาน ผมมาคิดว่าผมขาดกำลังใจหรือป่าวจึงทำให้ผมอ่อนแอ (งานที่ผมทำเป็นงานราชการ)