เราไม่รู้จะไปอธิบายให้ใครฟังตอนนี้เรากําลังเรียนรู้ตัวใหม่ทุกสิ่งทุกอย่าง เราเหมื่อนสมองเรามันรีเซ็ตทุกสิ่งทุกอย่างไหม่หมด เราจําความรู้สึกเดิมของเรา ว่าเราเคยรู้สึกอะไรไป ตอนนี้เรากําลังเรียนรู้ไหม่ค่ะ เราอายุ 17 ค่ะ พึงผ่านเหตุการที่ทําให้สะเทือนใจอย่างถึงที่สุดให้ชีวิตตอนนี้มาค่ะ เราไม่อยากอธิบายเรื่องนี้ให้คนอื่นเข้าใจค่ะ เรากลัวเขาคิดมากค่ะ ต้องบอกก่อนเลยค่ะว่าเราเคยมีประสบการณ์ในวัยเด็กค่ะ เป็นปมฝังใจในวัยเด็ก จนเหตุการมันเกิดขึ้นตอนโตเรื่องการล้อ เพื่อนเราล้อบางทีเราก็แคร์บางไม่แคร์บ้าง สมองเรามันรีเซ็ตทุกอย่างไหม่หมดทุกอย่างหมด เราต้องขอบอกเลยว่ามันเลวร้ายจนเรานิสัยเปลี่ยนไป เราพยายามนึกความรู้สึกเดิมมันไม่มีเลย เหมื่อนสมองมันรีเซ็ตหมดทุกความรู้สึกภายในหัวจนนิสัยเปลี่ยนไปจําความรู้สึกเดิมไม่ได้ตอนนี้เราพยายามปรับตัวค่ะ ในนิสัยที่เราไม่เคยเป็นเราพยายามเรียนรู้ว่าเราทําอะไรด้วยความรู้สึกไหม่ เมื่อก่อนเป็นคนเก็บกดค่ะ เราระเบิดใส่เพื่อนไปทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่ที่เจอตอนเด็กจนถึงตอนโตไปที่เพื่อนคนนี้หมดเลย ตอนนี้เราพยายามทํางานแล้วนึกๆๆๆความรู้สึกใหม่ ที่เข้ามาแทนที่มันไหม่มากๆ เรารู้ว่ามันเหมื่อนมันเจอเรื่องแย่ถึงแย่ที่สุดแล้วสมองมันเหมื่อนมันรีเซ็ตตัวเอง เพื่อลืมเรื่องแย่ ๆ จนหมดเกลี้ยงเรารู้ว่าตอนนั้นมันรู้สึกยังไงมันเจ็บปวดทางใจมากๆ เจ็บจริงๆ ตอนนี้เราใด้สติมันกลับมาหมดทุกอย่างแล้ว เมื่อก่อนเป็นคนแคร์คนตั้งแต่เด็กจนโต ตอนนี้ความรู้สึกมันรีเซ็ตหมดทุกสิ่งทุกอย่าง กลายเป็นคนไม่สนโลก ออกแนวปลงว่าชั่งมันเหอ
ว่าอย่าไปสนใจใคร ห่วงความรู้สึกตัวเองให้มากๆตอนนี้กําลังปรับตัวกับนิสัยไหม่ที่เกิดขึ้นค่ะ...มีอาการประหม่าวันแรกค่ะ ตอนที่มาวิทลัยค่ะ ไม่คิดมากเหมื่อนเมื่อก่อน ในหัวมันคิดว่าปลง เริ่มรู้สึกดีด้วยตัวเอง ไม่จําเป็นต้องใส่ใจใคร และเก็บใครมาใส่ใจ ตอนนั้นพยายามปรับตัวค่ะ เรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่สนใจใครและใส่ใจใคร อยู่ในโลกของตัวเองมีความสุขกับตัวเอง พยายามตักตวงความสุขเข้าตัวเองให้มากที่สุด โดนไม่ทําใครเดือนร้อน ตอนนี้ในหัวคิดอยู่แค่นั้นแหละ เหมื่อนกลายเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ณ ตอนนี้ ในต่อไปไม่แน่ ตอนนี้พยายามปรับค่ะ ปรับตัวทุกสิ่งสิ่งทุกอย่างที่เคยทํามา
มีใครเคยเป็นเหมื่อนเรามั้ง เหมือนสมองรีเซ็ตทุกอย่างใหม่หมด
ว่าอย่าไปสนใจใคร ห่วงความรู้สึกตัวเองให้มากๆตอนนี้กําลังปรับตัวกับนิสัยไหม่ที่เกิดขึ้นค่ะ...มีอาการประหม่าวันแรกค่ะ ตอนที่มาวิทลัยค่ะ ไม่คิดมากเหมื่อนเมื่อก่อน ในหัวมันคิดว่าปลง เริ่มรู้สึกดีด้วยตัวเอง ไม่จําเป็นต้องใส่ใจใคร และเก็บใครมาใส่ใจ ตอนนั้นพยายามปรับตัวค่ะ เรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่สนใจใครและใส่ใจใคร อยู่ในโลกของตัวเองมีความสุขกับตัวเอง พยายามตักตวงความสุขเข้าตัวเองให้มากที่สุด โดนไม่ทําใครเดือนร้อน ตอนนี้ในหัวคิดอยู่แค่นั้นแหละ เหมื่อนกลายเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ณ ตอนนี้ ในต่อไปไม่แน่ ตอนนี้พยายามปรับค่ะ ปรับตัวทุกสิ่งสิ่งทุกอย่างที่เคยทํามา