ตอนเดินขึ้นภูกระดึง
เมื่อวันที่ 8 ธ.ค.61 ที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปภูกระดึงอีกครั้ง เป็นครั้งที่ 2 เนื่องด้วยเป็นวันหยุดยาว 3 วัน นักท่องเที่ยวจึงเยอะมาก ประมาณว่าเดินไม่เหงาเลย ระหว่างทางก่อนที่จะถึง ซำแคร่ เจอน้องสาวตัวเล็กๆ สระพายกระเป๋าลูกใหญ่กว่าตัว ในมือถือเต้นส์ มากับเพื่อน 3-4 คนได้ ด้วยความสงสัยผมจึงถามน้องไปว่า
ผม : กี่กิโล?
น้อง : ตอบอย่างชัดเจน ประมาณกิโลนึงค่ะ
ผม : ไม่ใช่ กระเป๋าที่สะพานมาเนี่ย หนักกี่กิโล?
น้อง : ไม่แน่ใจ หนูตอบแล้วพี่จะช่วยหนูถือไหม
ผม : อึ้งไปพักนึง
พอดีเพื่อนที่ไปด้วยเป็นตะคิว จึงต้องเดินรอๆ กัน ปฐมพยาบาล บีบๆ นวดๆ ไปด้วย จึงเดินไม่ทันน้อง มีความหวังจะมาเจอกันด้านบน😆
ตอนเดินลงภูกระดึง
เช้าวันที่ 10 ธ.ค.61 ก่อนที่จะลงพวกผมได้ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่อ่างเก็บน้ำวังกวาง (มัวแต่เก็บของไปผ่านกแอ่นไม่ทัน) ถึงตอนที่เดินลง จุดเดียวกันกับตอนเดินขึ้นได้เจอน้องสาวคนนั้นอีกครั้ง
ผม : อ้าว!! เจอกันอีกแล้วจำได้ไหมน้องที่สระพายกระเป๋า 5 กิโล
น้อง : มันไม่ 5 แล้วพี่ เกือบ 10 กิโลแล้ว สั่นไปหมดเลย
ผม : อะไรสั่น?
น้อง : ขาซิพี่...
ผม : อ้าว นึกว่าใจสั่น 555 (พูดไปได้เยี่ยงไร)
เสียงเพื่อนน้องทำเสียงอวกแล้วก็พากันวิ่งลงไปอย่างไว ซึ่งตัวผมก็ยังเดินตามน้องไม่ทัน มีเพื่อนมี่มีปัญหากับการเดินลง
พอถึง ซำแคร่ เพื่อนทุกคนมาครบ พักหายเหนื่อย ผมเร่งเดิน ไม่หยุดพัก กะจะให้ทันน้องกลุ่มนั้น จนมาถึง ซำแฮก ซื้อมะม่วงนั่งกิน กะจะรอเพื่อนพร้อมกับถามตัวเองว่า ทำไมน้องลงไวจัง ไม่เจอเลย
มีเพื่อน 2 คนที่ลงไปถึงก่อนพร้อมกับโทรศัพท์มาบอกว่า ถึงหรือยังซื้อโค้กใส่น้ำแข็งไว้รอ ผมลขึ้นได้วิ่งบ้าง เดินบ้าง ความโค้กมันเข้าตา 555
พอมาถึงด้านล่าง นั่งพัก อาบน้ำ รอสัมภาระจากลูกหาบ รอเพื่อน ก็ยังไม่เจอน้ิงกลุ่มนั้นจนเพื่ินที่ลงมาทีหลังมาถึง พูดว่า เมิงไปไหนมา น้องเค้าพักกับพวกกุทุกซำเลย น้องเค้าเป็นเด็กขอนแก่น ยังถามหาว่าเพื่อนพี่ไปไหนแล้ว...........
โถ!! ชีวิต เฮ้อออออ......
ตามหาสาวขอนแก่นที่ขึ้นภูกระดึง 8-10 ธ.ค.61
เมื่อวันที่ 8 ธ.ค.61 ที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปภูกระดึงอีกครั้ง เป็นครั้งที่ 2 เนื่องด้วยเป็นวันหยุดยาว 3 วัน นักท่องเที่ยวจึงเยอะมาก ประมาณว่าเดินไม่เหงาเลย ระหว่างทางก่อนที่จะถึง ซำแคร่ เจอน้องสาวตัวเล็กๆ สระพายกระเป๋าลูกใหญ่กว่าตัว ในมือถือเต้นส์ มากับเพื่อน 3-4 คนได้ ด้วยความสงสัยผมจึงถามน้องไปว่า
ผม : กี่กิโล?
น้อง : ตอบอย่างชัดเจน ประมาณกิโลนึงค่ะ
ผม : ไม่ใช่ กระเป๋าที่สะพานมาเนี่ย หนักกี่กิโล?
น้อง : ไม่แน่ใจ หนูตอบแล้วพี่จะช่วยหนูถือไหม
ผม : อึ้งไปพักนึง
พอดีเพื่อนที่ไปด้วยเป็นตะคิว จึงต้องเดินรอๆ กัน ปฐมพยาบาล บีบๆ นวดๆ ไปด้วย จึงเดินไม่ทันน้อง มีความหวังจะมาเจอกันด้านบน😆
ตอนเดินลงภูกระดึง
เช้าวันที่ 10 ธ.ค.61 ก่อนที่จะลงพวกผมได้ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่อ่างเก็บน้ำวังกวาง (มัวแต่เก็บของไปผ่านกแอ่นไม่ทัน) ถึงตอนที่เดินลง จุดเดียวกันกับตอนเดินขึ้นได้เจอน้องสาวคนนั้นอีกครั้ง
ผม : อ้าว!! เจอกันอีกแล้วจำได้ไหมน้องที่สระพายกระเป๋า 5 กิโล
น้อง : มันไม่ 5 แล้วพี่ เกือบ 10 กิโลแล้ว สั่นไปหมดเลย
ผม : อะไรสั่น?
น้อง : ขาซิพี่...
ผม : อ้าว นึกว่าใจสั่น 555 (พูดไปได้เยี่ยงไร)
เสียงเพื่อนน้องทำเสียงอวกแล้วก็พากันวิ่งลงไปอย่างไว ซึ่งตัวผมก็ยังเดินตามน้องไม่ทัน มีเพื่อนมี่มีปัญหากับการเดินลง
พอถึง ซำแคร่ เพื่อนทุกคนมาครบ พักหายเหนื่อย ผมเร่งเดิน ไม่หยุดพัก กะจะให้ทันน้องกลุ่มนั้น จนมาถึง ซำแฮก ซื้อมะม่วงนั่งกิน กะจะรอเพื่อนพร้อมกับถามตัวเองว่า ทำไมน้องลงไวจัง ไม่เจอเลย
มีเพื่อน 2 คนที่ลงไปถึงก่อนพร้อมกับโทรศัพท์มาบอกว่า ถึงหรือยังซื้อโค้กใส่น้ำแข็งไว้รอ ผมลขึ้นได้วิ่งบ้าง เดินบ้าง ความโค้กมันเข้าตา 555
พอมาถึงด้านล่าง นั่งพัก อาบน้ำ รอสัมภาระจากลูกหาบ รอเพื่อน ก็ยังไม่เจอน้ิงกลุ่มนั้นจนเพื่ินที่ลงมาทีหลังมาถึง พูดว่า เมิงไปไหนมา น้องเค้าพักกับพวกกุทุกซำเลย น้องเค้าเป็นเด็กขอนแก่น ยังถามหาว่าเพื่อนพี่ไปไหนแล้ว...........
โถ!! ชีวิต เฮ้อออออ......