คือตอนนี้เรารู้สึกท้อมาก เหนื่อยกับชีวิตสุดๆ เจอปัญหาหนักมาก(ที่เราเป็นคนสร้างขึ้นมาเองนั่นแหละ) เราหนีมันมาตลอด จนรู้สึกว่ามาถึงทางตันแล้ว  ตอนนี้พยายามจะเผชิญกับมัน พยายามรวบรวมความกล้า มองในแง่ดี แต่ด้วยความที่เราไม่มีที่ให้ปรึกษา ไม่มีใครรู้ปัญหาของเรา ทำให้คนอื่นมองว่าเราแค่ขี้เกียจ เป็นตัวปัญหา เราก็ไม่โทษพวกเค้าหรอกนะ แต่มันรู้สึกแย่มากๆกับคำพูดที่เค้าว่าเรา แทนที่จะพยายามเข้าใจ เพราะปกติเราไม่ได้เป็นแบบนี้ เราก็ไม่ได้อยากให้ใครมาชื่นชม แค่ต้องการกำลังใจอะ
เราเป็นคนที่ไม่ชอบพูดเรื่องตัวเอง เวลามีปัญหาเลยเป็นแบบนี้บ่อยๆ
ตอนนี้คือทำได้แค่นอนร้องไห้คนเดียว พยายามจะฟังเพลงให้อารมณ์มันดีขึ้น แต่ไม่รู้ทำไม ฟังเพลงอะไรก็เศร้า ร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก เพลงที่ปกติฟังแล้วสนุก ฟังแล้วต้องลุกขึ้นมาเต้น แต่ตอนนี้มันกลายเป็นเพลงเศร้าไปหมด
ไม่รู้ว่าจะทำยังไง แรงฮึดที่เคยมีมันก็หายไปหมด ไม่กล้ามองหน้าใคร ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากทำอะไรแล้ว มีแต่คนถามว่าทำไม ทำไปทำไม ไม่มีคนถามว่าเป็นอะไรมั้ย โอเครึเปล่า เหมือนเค้าอยากรู้มากกว่าเป็นห่วงเราอะ
ใครเคยเป็นบ้าง
ป.ล. เด็กมอหกคนหนึ่ง
ป.ล. อย่าบอกให้เราไปพบจิตแพทย์นะ
กระทู้ยาวไปหน่อย ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาตอบล่วงหน้า 🙏🏻🙏🏻