ฝันแปลกๆของผมครั้งแรกในชีวิต

ตามหัวข้อเลยผมจะเล่าความฝันของผมเท่าที่ผมจำได้นะครับบางอย่างก็ลืมๆล่ะ เปิดเริ่มเลยนะครับ ผมอยู่ที่ที่นึงเป็นสะพานลอยในกรุงเทพที่ผมชอบขึ้นบ่อยๆในฝันนั้นคือผมเดินกับเพื่อนผมคนนึงแต่ไม่รู้ว่าเป็นใครหน้าก็ไม่เห็น และตอนนั้นผมกับเพื่อนผมกำลังขึ้นสะพานลอยและผมก็กำลังหันไปคุยกับเพื่อนคนนั้นและตอนหันผมก็เห็นดอกไม้คล้ายๆดอกกุกลาบมีสีเหลือง และพอเห็นดอกไม้นั่นผมก็ถูกใครไม่รู้ผลักแรงมากและก็มีรถสีเหลืองแล่นมาบีบแตร ปี๊ด~~~และก็ตู้มผมโดนรถชนและจากนั้นผมก็ตื่นมาที่แปลกๆพร้อมกับเจอชายใส่สูทหันหลังอยู่ผมตามเขาไปและผมก็ถูกวาร์ปไปที่โรงเรียนที่ผมเรียนและผมก็รู้สึกตัวได้ว่าผมเป็นวิญญาณแต่สามารถพูดคุยและแตะอะไรๆได้ปกติแต่คนอื่นจะมองไม่เห็นผม และผมก็เจอเพื่อนผมที่รู้จัก2คนกำลังต่อแถวรายงานตัวอยู่และผมก็เข้าไปทักและผมก็บอกเขาว่าผมอ่ะตายไปแล้วแต่ยังได้ยินเสียงและจับอะไรๆได้อยู่ และผมกับเพื่อนก็คุยเล่นกันปกติ จนเพื่อนบ่นมาว่า เฮ้ยรอนานจังวะ และผมก็พูดว่า แย่จังดูกูดิไม่ต้องมานั่งรอแบบพวกเพราะกูตายแล้ว จากนั้นผมก็ถูกวาร์ปกลับที่เดิมแต่ครั้งนี้ไม่มีใครและเหมือนผมสามารถเดินทะลุได้ก็พบว่าข้างนอกเป็นบริษัทที่มีคนเต็มไปหมดแต่ห้องที่ผมอยู่กลับไม่มีใคร จากนั้นก็ถูกวาร์ปกลับโรงเรียนเหมือนเดิมและก็มีเพื่อนคนเดิมที่คุยตอนแรกบอกผมว่า เห้ย ถ้าตายแล้วก็พลาดโอกาสของไปแล้วอ่ะดิ คนที่ชอบไง (ผมขอไม่ระบุชื่อนะครับ)ก็อดบอกว่าชอบไปแล้วอ่ะดิ ผมก็บอกไม่เป็นไร ขอแค่ได้ช่วยในแบบที่เขามองไม่เห็นนี่แหละมันก็ยังดีอ่ะนะ จากนั้นผมก็ตามคนที่ผมชอบไป พยายามช่วยเหลือเขาตลอดครับเขาก็ งงๆเหมือนกันว่าเกิดไรขึ้น และเพื่อนคนเดิมก็มาบอก ไอ้อั้ม(ผมชื่ออั้มนะครับ)อ่ะมันตายไปแล้วเป็นผึไปแล้วแต่ยังสามารถคุยสามารถจับอะไรๆได้อยู่ และผมก็เผยตัวผมโดยพูดออกมาแต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรก็เฉยๆแต่ผมก็ยังตามตลอดมีแกล้งบ้างจนผมถูกวาร์ปกลับที่เดิมแต่ครั้งนี้เปลี่ยนไปจากเดิมห้องมันดูโทรมและมืดลงและผมก็เจอชายใส่แว่นถือสมุดอยู่และผมก็เดินตามไปและเหมือนเขาตกใจผมเหมือนเขาเห็นผมไม่ก็อะไรสักอย่างจนสมุดร่วงและผมก็ถูกวาร์ปไปที่นึงผมกำลังนั่งกับเพื้อนคนนึงอยู่และเขาก็บอกว่า เฮ้ย จะรีบตายไปไหนวะ และคนที่ชอบอ่ะ ยังไม่ได้บอกอะไรเลย กูบอกแล้วให้รีบบอก ก่อนที่มันจะสายเกินไป ผมก็บอก ไม่เป็นไรน่า ตายอ่ะดีแล้วกูจะทำอะไรก็ได้ช่วยเหลือทำอะไรได้ทุกเมื่อ และเพื่อนก็บอก อย่ามาเสียใจที่หลังนะ จากนั้นก็ถูกวาร์ปที่ๆนึง ผมได้เจอคนที่ผมชอบอีกครั้ง และเพื่อนร่วมห้องของผม และผมก็ตามเขาไปช่วยเหลือบ้างไรบ้างมีแกล้งบ้างเป็นงี้ไปซักพักใหญ่และผมก็ถูกวาร์ปไปที่โรงเรียนเหมือนเดิมและผมก็ได้คุยได้เล่นกับเพื่อนผมจนถูกวาร์ปไปอีก (ตั้งแต่ตอนนี้ผมจำไรไม่ค่อยได้เลยขอข้ามนะครับมันก็ประมาณว่าถูกวาร์ปไปที่แต่ละที่ ได้ทำอะไรต่างๆ ที่มีความสุขครับ) จนกระทั่งผมถูกวาร์ปไปที่ปาตี้ของอาจารย์ แต่ครั้งนี้ต่างกว่าทุกครั้งคนที่ผมชอบกลับรับรู้ตัวตนของผมเขาคุยกับผม และผมก็ได้เล่นกับเขา ได้ป้อนหนม แกล้งกันไปแกล้งกันมา ได้คุย ได้เล่น ได้กอด ได้โอบเอว ผมรู้สึกมีความสุขมาก และพอไปเรื่อยๆ ผมเริ่มมีความรู้สึกว่าผมอยากจะบอกว่าผมชอบ แต่ผมก็นึกได้ว่าผมตายไปแล้วไม่สามารถบอกได้ ขากนั้นอารมณ์ของผมมันบอกไม่ถูก ผมร้องไห้ เอาแต่พูดว่าโถ่เอ้ย ถ้ากูยังไม่ตายนะ ทำไมกันวะ พูดแบบเนี้ยวนไปวนมา ร้องไห้ไปด้วย และปาตี้ก็จบพอดีทุกคนแยกย้าย ส่วนผมก็มานั่งซึมอยู่ที่เดิม หัวผมในตอนนั้นคิดไรไม่ได้แล้วเอาแต่พูดว่าไม่เอาแล้วแบบนี้ เบื่อแล้วไอ้การเป็นผีเนี่ย เบื่อแล้ว อยากมีชีวิต และภาพเพื่อนผมตอนที่เขามาบอกผมเตือนผมอ่ะ ตอนที่ผมวาร์ปแล้วกำลังนั่งคุยอยู่นั่นแหละอยู่ดีๆก็แพล่บขึ้นมาบนหัวจากนั้นผมก็เห็นภาพในตอนแรกที่ผมกำลังเดินขึ้นสะพานลอยทุกคนโดนเซ็นเซอร์หน้ายกเว้นผมและตอนที่ผมโดนผลักก็ไม่มีใครผลักผมแต่ตัวผมดันปลิวไปเองและรถสีเหลืองก็ชนผมจากนั้นผมก็ตื่นและมาพร้อมกับน้ำตาที่ผมร้องไห้ไป... จบครับ เป็นฝันที่แปลกมากครับ อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันกำลังจะบอกอะไรกับผม เป็นเรื่องจริงนะครับไม่ได้แต่งจริงๆ เพื่อนๆพี่ๆมีความเห็นอย่างไรมั่งครับ