สวัดดีครับท่านสมาชิกทุกท่าน ผมีเรื่องอยากจะปรึกษาหน่อยครับ
ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง เธอสวย ขาว หมวย อึ่ม
เธอทำงานบริษัทเอกชน ที่เดียวกับผม ผมรู้กับเธอในฐานะหัวหน้าฝ่าย ด้วยการที่ทำงานด้วยกัน เจอกันทุกวัน จนสนิทกันและพัฒนากลายเป็นความรัก แต่ผมสังเกตุเธออยู่เรื่องหนึ่ง และสงสัยมาตลอด ว่าเธอจะใส่แต่กางเกงยืน แม้จะอยู่ในบ้านก็ตาม แต่ผมกไม่ได้คิดอะไรมาก
จนกระทั่งวันนึง ผมได้มีโอกาศไปบ้านเธออีกครั้งแต่เธอไม่อยู่ อยู่แต่แม่เธอ ผมได้คุยกับแม่เธอ คุยกันไปหลายเรื่องจนกระทั่งแม่เธอเดินไปหยิบรูปของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาให้ผมดู เป็นรูปเด็กหญิงอายุน่าจะประมาณ 8-9 ขวบ และเห็นว่าในรูปนั้นเป็นเด็กพิการขาข้างซ้ายขาดตั้งแต่หัวเข่าลงมา และแม่เธอถาม รับได้มั้ยถ้าลูกแม่เป็นแบบนี้ ผมอึ้งเลย ผมนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วผมก็ถามแม่เธอว่าเธอเป็นอะไรถึงได้พิการ แม่เธอบอกว่า เธอโดนรถชนตั้งแต่เรียนประถม และจำเป็นต้องตัดขา ผมคุยกับแม่เธออยู่นาน จนเธอกลับแล้วผมก็คุยกับเธอเรื่องสัพเพเหระ แล้วผมก็ขอตัวกลับบ้าน
เมื่อกลับมาบ้าน ผมคิดเรื่องที่เธอพิการ ผมคิดมากจนทำอะไรไม่ถูก ว่าทำไมเธอต้องเป็นคนพิการ แต่คงไม่มีใครอยากจะพิการหรอก ผมอยากจะถามท่านสมาชิกทุกท่านว่า
รักของผมเป็นรักที่เห็นแก่ตัวหรือไม่ หรือ ผมรักเธอที่เห็นเป็นคนหน้าตาดี ช่วยแนะนำผมด้วยครับ ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกเลย ถ้าจะเลิกกับเธอ ก็กลัวคนจะว่ารังเกียจคนพิการ ถ้าจะคบกันต่อไปก็คาใจกันอยู่ ตอนผมคิดอะไรไม่ออกเลย
เมื่อว่าแฟนเป็นคนพิการ
ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง เธอสวย ขาว หมวย อึ่ม
เธอทำงานบริษัทเอกชน ที่เดียวกับผม ผมรู้กับเธอในฐานะหัวหน้าฝ่าย ด้วยการที่ทำงานด้วยกัน เจอกันทุกวัน จนสนิทกันและพัฒนากลายเป็นความรัก แต่ผมสังเกตุเธออยู่เรื่องหนึ่ง และสงสัยมาตลอด ว่าเธอจะใส่แต่กางเกงยืน แม้จะอยู่ในบ้านก็ตาม แต่ผมกไม่ได้คิดอะไรมาก
จนกระทั่งวันนึง ผมได้มีโอกาศไปบ้านเธออีกครั้งแต่เธอไม่อยู่ อยู่แต่แม่เธอ ผมได้คุยกับแม่เธอ คุยกันไปหลายเรื่องจนกระทั่งแม่เธอเดินไปหยิบรูปของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาให้ผมดู เป็นรูปเด็กหญิงอายุน่าจะประมาณ 8-9 ขวบ และเห็นว่าในรูปนั้นเป็นเด็กพิการขาข้างซ้ายขาดตั้งแต่หัวเข่าลงมา และแม่เธอถาม รับได้มั้ยถ้าลูกแม่เป็นแบบนี้ ผมอึ้งเลย ผมนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วผมก็ถามแม่เธอว่าเธอเป็นอะไรถึงได้พิการ แม่เธอบอกว่า เธอโดนรถชนตั้งแต่เรียนประถม และจำเป็นต้องตัดขา ผมคุยกับแม่เธออยู่นาน จนเธอกลับแล้วผมก็คุยกับเธอเรื่องสัพเพเหระ แล้วผมก็ขอตัวกลับบ้าน
เมื่อกลับมาบ้าน ผมคิดเรื่องที่เธอพิการ ผมคิดมากจนทำอะไรไม่ถูก ว่าทำไมเธอต้องเป็นคนพิการ แต่คงไม่มีใครอยากจะพิการหรอก ผมอยากจะถามท่านสมาชิกทุกท่านว่า
รักของผมเป็นรักที่เห็นแก่ตัวหรือไม่ หรือ ผมรักเธอที่เห็นเป็นคนหน้าตาดี ช่วยแนะนำผมด้วยครับ ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกเลย ถ้าจะเลิกกับเธอ ก็กลัวคนจะว่ารังเกียจคนพิการ ถ้าจะคบกันต่อไปก็คาใจกันอยู่ ตอนผมคิดอะไรไม่ออกเลย