สวัสดีค่ะทุกคน หนูพึ่งอายุ 13 ปี หนูรู้สึกวิตกกังวลเป็นอย่างมาก กลัวการที่ไปอยู่ต่อหน้าคนเยอะๆ
ทำอะไรต่อหน้าคนเยอะๆก็รู้สึกเกรงไปหมด รู้สึกอาย
รู้สึกไม่ดี เครียดมากๆ เช่น นำเสนองานหน้าชั้นเรียน
ถึงแม้จะเป็นเพื่อนในห้องก็ตามค่ะ แต่ก็ยังรู้สึกเกรง และอายมากๆ สายตาที่เพื่อนจ้องมาหาเรา
เพราะเราเป็นจุดเด่น ซึ่งรู้สึกอยากจะวิ่งออกไปให้พ้นเลยค่ะ หรือ เวลาไปเข้าร่วมงานคนเยอะๆ
แบบว่ารับทุนการศึกษา คนเยอะมาก หนูจะรู้
สึกประหม่ามากๆ คนก็มองมาทางหนูคนเดียว
เป็นอะไรที่ทรมานมากๆเลยค่ะ เเล้วอย่างเช่นว่าเมื่อรู้ล่วงหน้าว่าจะต้องไปงานที่มีคนเยอะๆเผยตัวต่อหน้าสาธารณชน ก็คิดเรื่องนั้นอยู่ซ้ำๆไม่ว่าทำอะไรก็คิดตลอดเวลา อาจจะมีลืมไปบ้าง แต่สักพักก็กลับมาใหม่
เมื่อความคิดกลับมา..ก็ร้องไห้ตลอด คิดว่าทำไมชีวิตต้องเป็นแบบนี้อะไรอะค่ะ จะปรึกษาแม่ก็ไม่กล้า เพราะเเม่เหนื่อยกับการทำงานมามาก แม่เป็นคนใจร้อน
เลยกลัวว่าแม่จะว่า หนูเป็นที่คิดเล็กคิดน้อยกับคำพูดของรอบตัว อย่างเช่นคำพูดของเพื่อน แบบ
'อย่างี่เง่าดิ' เราก็จะคิดไปต่างๆนานา ว่าเราเป็นแบบนั้นจริงหรอ เราแย่ขนาดนั้นเลยใช่มั้ย อะไรแบบนี้อะค่ะ อีกอย่างเป็นคนที่เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่ออกไปไหน แม้เพื่อนจะเรียกไปเล่นก็ตาม จนเพื่อนเบื่อ ไม่ค่อยคุยกับหนูแล้ว
หนูกลัวมากๆเลยค่ะ หนูต้องไปงานที่มีคนเยอะๆเร็วๆนี้..มันรู้สึกแย่มากๆเลยค่ะ ร้องไห้ก็บ่อย คือกลัวมากๆ
กลัวแบบคิดไม่หยุดเลยค่ะ หนูทรมานมากๆเลยค่ะตอนนี้ ไม่อยากไปที่แบบนั้นเลยค่ะ
#หนูอยากรู้ว่าหนูเป็นโรคกลัวการเข้าสังคมหรือป่าว
ช่วยด้วยนะคะ..หนูทรมานจริงๆค่ะ
โรคกลัวการเข้าสังคม
ทำอะไรต่อหน้าคนเยอะๆก็รู้สึกเกรงไปหมด รู้สึกอาย
รู้สึกไม่ดี เครียดมากๆ เช่น นำเสนองานหน้าชั้นเรียน
ถึงแม้จะเป็นเพื่อนในห้องก็ตามค่ะ แต่ก็ยังรู้สึกเกรง และอายมากๆ สายตาที่เพื่อนจ้องมาหาเรา
เพราะเราเป็นจุดเด่น ซึ่งรู้สึกอยากจะวิ่งออกไปให้พ้นเลยค่ะ หรือ เวลาไปเข้าร่วมงานคนเยอะๆ
แบบว่ารับทุนการศึกษา คนเยอะมาก หนูจะรู้
สึกประหม่ามากๆ คนก็มองมาทางหนูคนเดียว
เป็นอะไรที่ทรมานมากๆเลยค่ะ เเล้วอย่างเช่นว่าเมื่อรู้ล่วงหน้าว่าจะต้องไปงานที่มีคนเยอะๆเผยตัวต่อหน้าสาธารณชน ก็คิดเรื่องนั้นอยู่ซ้ำๆไม่ว่าทำอะไรก็คิดตลอดเวลา อาจจะมีลืมไปบ้าง แต่สักพักก็กลับมาใหม่
เมื่อความคิดกลับมา..ก็ร้องไห้ตลอด คิดว่าทำไมชีวิตต้องเป็นแบบนี้อะไรอะค่ะ จะปรึกษาแม่ก็ไม่กล้า เพราะเเม่เหนื่อยกับการทำงานมามาก แม่เป็นคนใจร้อน
เลยกลัวว่าแม่จะว่า หนูเป็นที่คิดเล็กคิดน้อยกับคำพูดของรอบตัว อย่างเช่นคำพูดของเพื่อน แบบ
'อย่างี่เง่าดิ' เราก็จะคิดไปต่างๆนานา ว่าเราเป็นแบบนั้นจริงหรอ เราแย่ขนาดนั้นเลยใช่มั้ย อะไรแบบนี้อะค่ะ อีกอย่างเป็นคนที่เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่ออกไปไหน แม้เพื่อนจะเรียกไปเล่นก็ตาม จนเพื่อนเบื่อ ไม่ค่อยคุยกับหนูแล้ว
หนูกลัวมากๆเลยค่ะ หนูต้องไปงานที่มีคนเยอะๆเร็วๆนี้..มันรู้สึกแย่มากๆเลยค่ะ ร้องไห้ก็บ่อย คือกลัวมากๆ
กลัวแบบคิดไม่หยุดเลยค่ะ หนูทรมานมากๆเลยค่ะตอนนี้ ไม่อยากไปที่แบบนั้นเลยค่ะ
#หนูอยากรู้ว่าหนูเป็นโรคกลัวการเข้าสังคมหรือป่าว
ช่วยด้วยนะคะ..หนูทรมานจริงๆค่ะ