ยิ่งเราโตขึ้นเท่าไรเพื่อนเราก็น้อยลงเท่านั้น

ขอบ่นๆ หน่อยนะครับ..แค่รู้สึกว่าเวลาเราคบกับเพื่อนตอนเด็กๆ สมัยเรียน มันต่างจากตอนโต เหมือนพอเราโตขึ้น
ความแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น ความอิจฉาริษยาก็มีมากขึ้น ทำให้ความจริงใจในการคบหากับเพื่อนลดลง
เวลาเพื่อนได้ดิบได้ดีแทนที่เราจะภูมิใจว่า เฮ้ยเพื่อนกรู เรากลับริษยาแทน เรากลับพยามจะบอกว่ากรูเจ๋งกว่ามัน
กรูก็มีเหมือนมันดีกว่าด้วย ทั้งๆที่คบกันมาเป็นสิบปี ผมตัดสินใจตักๆ เล็มๆเพื่อนประเภทนี้ออกไปจากชีวิต ทั้งๆที่ก็แอบเสียดาย
เพราะเพื่อนน้อยอยู่แล้ว แต่ความสบายใจมีมากขึ้น ผมอยากจะบอกว่าเพื่อนดีๆ มีแล้วก็ควรรักษาไว้นะครับ ยิ่งสนิทยิ่งต้องเหลือความเกรงใจไว้ด้วย