ตามหัวข้อเลยค่ะ คือมันนานมากๆแล้วจนเราก็ไม่รู้ว่าเค้าลืมเราไปแล้วหรือยัง
เค้าเป็นรุ่นพี่เราค่ะรู้สึกว่าอายุห่างกันประมาณ2-3ปี ชื่อพี่แกท มีน้องสาวคนนึงชื่อกิ๊ฟ พ่อชื่อธิน แม่ชื่อจุ๋ม คือเราจำเกี่ยวกับประวัติพี่เค้าได้แค่นี้จริงๆ
เราจำได้ว่าอยู่มาวันนึงมีครอบครัวนึงย้ายมาอยู่บ้านข้างๆเรา ที่ตอนแรกมีคนย้ายออกไปแล้วบ้านก็ว่างมานานพอสมควร ครอบครัวของพี่เค้าก็ย้ายเข้ามา
ตอนนั้นคือแม่เราบอกว่าเค้าย้ายมาจากสัตหีบ เราก็ไม่ได้อะไร แต่พอได้เจอ ได้รู้จักพี่เค้าเรื่อยๆ เจอกันบ่อยๆเราเริ่มรู้สึกเหมือนชอบ พี่เค้านิสัยดีมากจริงๆ เราประทับใจในหลายๆเรื่องตอนนั้นคือเหมือนการชอบใครแบบจริงจังครั้งแรกเลย555
เราได้สนิทกับน้องกิ๊ฟอายุห่างจากเรา1ปี น่าจะเพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกันด้วยก็เลยเข้ากันได้เร็ว พ่อกับแม่พี่เค้าใจดีมากๆ ยิ่งพี่แกทยิ่งโครตน่ารักเลย
เราประทับใจนิสัยพี่เค้ามากๆ ถ้าเราจำไม่ผิดคือพี่แกทกับน้องกิ๊ฟจะมาที่นี้ทุกๆปิดเทอม อ๋อ เราอยู่พังงานะ พอเปิดเทอมทีไรกลับมาจากโรงเรียนเราจะชอบมองไปหน้าบ้านพี่แกทตลอดก็ไม่รู้ว่าเป็นโรคจิตหรือเปล่า55555 แต่ที่มองตลอดคือเผื่อพี่เค้าจะกลับมาแล้ว เราคิดถึง ป้าที่ร้านค้าข้างบ้านเราก็ชอบแซวเราตอนพี่แกทไม่อยู่ เหมือนคนจะรู้กันทั้งหมู่บ้านเอาจิงๆ5555 ตอนนั้นพี่แกทเป็นนักกีฬาฟุตบอลกับปิงปองของโรงเรียนที่พี่เค้าอยู่ด้วย(ป้าข้างบ้านมอยกันเราฟังมา5555) คือเป็นคนที่นิสัยดี นักกีฬาอีก ตอนนั้นคือป๊อปปี้เลิฟสุด จำได้ว่ามีครั้งนึงเล่นกันละพี่เค้าทำเราร้องไห้ จนเราโกรธวิ่งเข้าบ้านพี่เค้าก็มาง้อเรา
มาบอกขอโทษให้เราหยุดร้องแต่ตอนนั้นเราหยุดร้องหรือหายงอนพี่เค้าหรือป่าวเราก็จำไมได้5555 แถวบ้านเราตอนนั้นคือจะมีเด็กๆเยอะมาเล่นกันพอเหมือนเล่นกันแล้วมีเพื่อนคนนึงเป็นผู้ชายมาแกล้งเราพี่เค้าก็จะเป็นคนบอกให้เพื่อนคนนั้นเลิกแกล้งเราด้วยความที่เป็นพี่สุดด้วย หลายอย่างที่เราประทับใจในตัวพี่เค้ามากๆ อ๋ออ เราจำได้ว่าพี่เค้าปั่นจักรยานสีแดงด้วย
แต่พอประมาน2ปีต่อมามั้งนะ ลุงธินพ่อของพี่แกทไปๆกลับสัตหีบบ่อยๆ ปิดเทอมพี่แกทก็ไม่ค่อยกลับมา เราจะชอบมองหน้าบ้านพี่แกททุกครั้งเผื่อว่าพี่เค้าจะมาพร้อมลุงธินเหมือนเดิม แต่ทุกครั้งก็จะมีแค่รถกระบะสีน้ำเงินของลุงธินและลุงธินที่ลงมาจากรถ เราก็รอทุกครั้งแต่ก็ไม่เห็นวี่แววเลย นองจากนี้เรายังได้ข่าวมาอีกว่าลุงธินจะย้ายกลับไปอยู่สัตหีบ เราคิดว่าคงไม่ได้เจอกันแล้ว แต่พอปีต่อมาเรากลับมาจากโรงเรียนจากตอนเช้าเราไม่เห็นรถลุงธินจอดอยู่ พอตอนบ่ายเรากลับมากก็เห็นรถแต่เราก็ไม่คิดว่าพี่แกทจะกลับมาด้วย แต่ผิดคาดด พอเอากระเป๋านร.ไปเก็บในบ้านเดินออกมาเราก็จะมองหน้าบ้านพี่แกทเป้นปกติอยู่แล้ว พีคคคมาก คือเราคิดว่าตาไม่ดีหรือป่าวว่ะ เห็นพี่แกทนั่งอยู่หน้าบ้านความรู้สึกเราคือแบบดีใจ ตกใจ ปนกันไปหมด คิดว่าพี่เค้าจะยังจำเราได้มั้ย เราจะยังเล่นกันเหมือนเดิมได้รึป่าว พี่เค้าเป็นไงบ้าง จะอยู่ที่นี่นานมั้ย อยู่กี่วัน แต่สิ่งที่เราแสดงออกไปคือทำเป็นไม่เห็น(โง่ดีๆนี่เอง) เราทำเป็นใส่รองเท้าจะเดินไปบ้านเพื่อนเราอีกคน แต่ที่พีคกว่าคือ พี่แกทเรียกชื่อเรา เรานี้แบบ>< แต่ตอนนั้นเรากลับหันไปตอบเร็วๆว่า “ห๊ะ เดี๋ยวมานะ” ละวิ่งไปเลย คือจะด่าว่าโง่หรือแรงกว่านี้ก็ได้ เราเขิลจนทำอะไรไม่ถูก แต่กลับไม่รู้เลยว่านั้นจะเป็นประโยคสนทนาสุดท้ายก่อนที่เราจะไม่ได้เจอกันแล้ว ตอนเย็นๆคือพี่แกทไปเล่นน้ำทะเลแถวบ้านกับพวกเพื่อนๆผู้ชายตามประสา ลุงธินน้องกิ๊ฟก็ไปด้วย. แต่เรากับเพื่อนสนิทเราตามไปแอบมองอยู่ไกลๆ(โรคจิตอีกแล้ว5555) พี่เค้ากลับมาครั้งนี้เราไม่ได้คุยกันเลย พอเจอพี่แกทเราก็หลบตลอด ทั้งที่อยากคุย คิดถึงมาตลอด คอยมาตลอด เราจำไม่ได้ว่าพี่เค้ามาอยู่กี่วันหรือถึงอาทิตย์มั้ย แต่วันนึงพอเรากลับมาจากโรงเรียนก็ไม่เจอพี่เค้าแล้ว จนแม่เราบอกว่าพี่เค้าย้ายไปแล้ว เรารู้สึกว่าตัวเองโคตรโง่เลยที่ไม่คุย หลบหน้าตลอด พี่แกทย้ายไปจะเหลือก็แต่จักรยานสีแดงที่มันเก่าจนพี่เค้าไม่เอากลับไปหรือว่าลืมไว้เราก็ไม่แน่ใจ เอาไว้ให้เราดูต่างหน้า จนทุกวันนี้ผ่านมาเป็น10ปีแล้ว เราไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่ครั้งนั้น. ไม่มีข้อมูลติดต่อ เฟสบุ๊ค ไอจีหรืออะไรเลยตอนนั้นคือไม่มีโทรศัพท์โลเทคมากๆ แต่ไม่ว่าจะกี่ปีเราก็จะนึกถึงพี่แกทอยู่ตลอด อยากรู้ว่าพี่เค้าเป็นยังไงบ้าง
ตอนนี้ทำอะไรอยู่ อยู่ที่ไหน ยังจำกันได้อยู่มั้ย คือตอนนี้เราไม่ได้อยากคบเป็นแฟนนะ แต่เราคิดถึงอยู่ตลอดหลายปีอาจไม่ทุกวันแต่ก็แว๊บขึ้นมาตลอดหลายครั้ง เราเลยอยากรู้ว่าพี่เค้าเป็นไงบ้างตอนนี้ อ่ออ พ่อพี่เค้าเป็นทหาร พ่อเราก็เป็นทหารเลยได้เจอกันตอนนี้เราก็ย้ายบ้านแล้วด้วยไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้วแต่ก็ยังนึกถึงพี่เค้าตลอด ถ้าใครพอรู้จักหรือมีข้อมูลก็ช่วยคอมเมนต์หน่อยเด้อค้าาา
ตามหารักครั้งแรก
เค้าเป็นรุ่นพี่เราค่ะรู้สึกว่าอายุห่างกันประมาณ2-3ปี ชื่อพี่แกท มีน้องสาวคนนึงชื่อกิ๊ฟ พ่อชื่อธิน แม่ชื่อจุ๋ม คือเราจำเกี่ยวกับประวัติพี่เค้าได้แค่นี้จริงๆ
เราจำได้ว่าอยู่มาวันนึงมีครอบครัวนึงย้ายมาอยู่บ้านข้างๆเรา ที่ตอนแรกมีคนย้ายออกไปแล้วบ้านก็ว่างมานานพอสมควร ครอบครัวของพี่เค้าก็ย้ายเข้ามา
ตอนนั้นคือแม่เราบอกว่าเค้าย้ายมาจากสัตหีบ เราก็ไม่ได้อะไร แต่พอได้เจอ ได้รู้จักพี่เค้าเรื่อยๆ เจอกันบ่อยๆเราเริ่มรู้สึกเหมือนชอบ พี่เค้านิสัยดีมากจริงๆ เราประทับใจในหลายๆเรื่องตอนนั้นคือเหมือนการชอบใครแบบจริงจังครั้งแรกเลย555
เราได้สนิทกับน้องกิ๊ฟอายุห่างจากเรา1ปี น่าจะเพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกันด้วยก็เลยเข้ากันได้เร็ว พ่อกับแม่พี่เค้าใจดีมากๆ ยิ่งพี่แกทยิ่งโครตน่ารักเลย
เราประทับใจนิสัยพี่เค้ามากๆ ถ้าเราจำไม่ผิดคือพี่แกทกับน้องกิ๊ฟจะมาที่นี้ทุกๆปิดเทอม อ๋อ เราอยู่พังงานะ พอเปิดเทอมทีไรกลับมาจากโรงเรียนเราจะชอบมองไปหน้าบ้านพี่แกทตลอดก็ไม่รู้ว่าเป็นโรคจิตหรือเปล่า55555 แต่ที่มองตลอดคือเผื่อพี่เค้าจะกลับมาแล้ว เราคิดถึง ป้าที่ร้านค้าข้างบ้านเราก็ชอบแซวเราตอนพี่แกทไม่อยู่ เหมือนคนจะรู้กันทั้งหมู่บ้านเอาจิงๆ5555 ตอนนั้นพี่แกทเป็นนักกีฬาฟุตบอลกับปิงปองของโรงเรียนที่พี่เค้าอยู่ด้วย(ป้าข้างบ้านมอยกันเราฟังมา5555) คือเป็นคนที่นิสัยดี นักกีฬาอีก ตอนนั้นคือป๊อปปี้เลิฟสุด จำได้ว่ามีครั้งนึงเล่นกันละพี่เค้าทำเราร้องไห้ จนเราโกรธวิ่งเข้าบ้านพี่เค้าก็มาง้อเรา
มาบอกขอโทษให้เราหยุดร้องแต่ตอนนั้นเราหยุดร้องหรือหายงอนพี่เค้าหรือป่าวเราก็จำไมได้5555 แถวบ้านเราตอนนั้นคือจะมีเด็กๆเยอะมาเล่นกันพอเหมือนเล่นกันแล้วมีเพื่อนคนนึงเป็นผู้ชายมาแกล้งเราพี่เค้าก็จะเป็นคนบอกให้เพื่อนคนนั้นเลิกแกล้งเราด้วยความที่เป็นพี่สุดด้วย หลายอย่างที่เราประทับใจในตัวพี่เค้ามากๆ อ๋ออ เราจำได้ว่าพี่เค้าปั่นจักรยานสีแดงด้วย
แต่พอประมาน2ปีต่อมามั้งนะ ลุงธินพ่อของพี่แกทไปๆกลับสัตหีบบ่อยๆ ปิดเทอมพี่แกทก็ไม่ค่อยกลับมา เราจะชอบมองหน้าบ้านพี่แกททุกครั้งเผื่อว่าพี่เค้าจะมาพร้อมลุงธินเหมือนเดิม แต่ทุกครั้งก็จะมีแค่รถกระบะสีน้ำเงินของลุงธินและลุงธินที่ลงมาจากรถ เราก็รอทุกครั้งแต่ก็ไม่เห็นวี่แววเลย นองจากนี้เรายังได้ข่าวมาอีกว่าลุงธินจะย้ายกลับไปอยู่สัตหีบ เราคิดว่าคงไม่ได้เจอกันแล้ว แต่พอปีต่อมาเรากลับมาจากโรงเรียนจากตอนเช้าเราไม่เห็นรถลุงธินจอดอยู่ พอตอนบ่ายเรากลับมากก็เห็นรถแต่เราก็ไม่คิดว่าพี่แกทจะกลับมาด้วย แต่ผิดคาดด พอเอากระเป๋านร.ไปเก็บในบ้านเดินออกมาเราก็จะมองหน้าบ้านพี่แกทเป้นปกติอยู่แล้ว พีคคคมาก คือเราคิดว่าตาไม่ดีหรือป่าวว่ะ เห็นพี่แกทนั่งอยู่หน้าบ้านความรู้สึกเราคือแบบดีใจ ตกใจ ปนกันไปหมด คิดว่าพี่เค้าจะยังจำเราได้มั้ย เราจะยังเล่นกันเหมือนเดิมได้รึป่าว พี่เค้าเป็นไงบ้าง จะอยู่ที่นี่นานมั้ย อยู่กี่วัน แต่สิ่งที่เราแสดงออกไปคือทำเป็นไม่เห็น(โง่ดีๆนี่เอง) เราทำเป็นใส่รองเท้าจะเดินไปบ้านเพื่อนเราอีกคน แต่ที่พีคกว่าคือ พี่แกทเรียกชื่อเรา เรานี้แบบ>< แต่ตอนนั้นเรากลับหันไปตอบเร็วๆว่า “ห๊ะ เดี๋ยวมานะ” ละวิ่งไปเลย คือจะด่าว่าโง่หรือแรงกว่านี้ก็ได้ เราเขิลจนทำอะไรไม่ถูก แต่กลับไม่รู้เลยว่านั้นจะเป็นประโยคสนทนาสุดท้ายก่อนที่เราจะไม่ได้เจอกันแล้ว ตอนเย็นๆคือพี่แกทไปเล่นน้ำทะเลแถวบ้านกับพวกเพื่อนๆผู้ชายตามประสา ลุงธินน้องกิ๊ฟก็ไปด้วย. แต่เรากับเพื่อนสนิทเราตามไปแอบมองอยู่ไกลๆ(โรคจิตอีกแล้ว5555) พี่เค้ากลับมาครั้งนี้เราไม่ได้คุยกันเลย พอเจอพี่แกทเราก็หลบตลอด ทั้งที่อยากคุย คิดถึงมาตลอด คอยมาตลอด เราจำไม่ได้ว่าพี่เค้ามาอยู่กี่วันหรือถึงอาทิตย์มั้ย แต่วันนึงพอเรากลับมาจากโรงเรียนก็ไม่เจอพี่เค้าแล้ว จนแม่เราบอกว่าพี่เค้าย้ายไปแล้ว เรารู้สึกว่าตัวเองโคตรโง่เลยที่ไม่คุย หลบหน้าตลอด พี่แกทย้ายไปจะเหลือก็แต่จักรยานสีแดงที่มันเก่าจนพี่เค้าไม่เอากลับไปหรือว่าลืมไว้เราก็ไม่แน่ใจ เอาไว้ให้เราดูต่างหน้า จนทุกวันนี้ผ่านมาเป็น10ปีแล้ว เราไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่ครั้งนั้น. ไม่มีข้อมูลติดต่อ เฟสบุ๊ค ไอจีหรืออะไรเลยตอนนั้นคือไม่มีโทรศัพท์โลเทคมากๆ แต่ไม่ว่าจะกี่ปีเราก็จะนึกถึงพี่แกทอยู่ตลอด อยากรู้ว่าพี่เค้าเป็นยังไงบ้าง
ตอนนี้ทำอะไรอยู่ อยู่ที่ไหน ยังจำกันได้อยู่มั้ย คือตอนนี้เราไม่ได้อยากคบเป็นแฟนนะ แต่เราคิดถึงอยู่ตลอดหลายปีอาจไม่ทุกวันแต่ก็แว๊บขึ้นมาตลอดหลายครั้ง เราเลยอยากรู้ว่าพี่เค้าเป็นไงบ้างตอนนี้ อ่ออ พ่อพี่เค้าเป็นทหาร พ่อเราก็เป็นทหารเลยได้เจอกันตอนนี้เราก็ย้ายบ้านแล้วด้วยไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้วแต่ก็ยังนึกถึงพี่เค้าตลอด ถ้าใครพอรู้จักหรือมีข้อมูลก็ช่วยคอมเมนต์หน่อยเด้อค้าาา