ตำนานแมรี่กับลูกแกะตัวน้อย Mary And Her Little Lamp

เพลงกล่อมเด็ก/เพลงเด็กอนุบาล
แมรี่มีลูกแกะตัวน้อย Mary Had a Little Lamb
ที่รู้จักกันดีมีเค้าโครงเรื่องจริงและเหตุการณ์จริง
มีเด็กหญิงชื่อ แมรี่ กับ ลูกแกะตัวหนึ่ง
เหตุการณ์ดังกล่าวเริ่มต้นที่
โรงเรียนชุมชนในสหรัฐอเมริกา

ในยุคแรกชาวบ้านมักจะลงขันกัน
จ้างคนรู้หนังสือมาสอนลูกหลาน
มีในหนังสือชุด บ้านเล็กในป่าใหญ่
ของ ลอร่า อิงกัลส์ ไวลเดอร์
ที่ตอนนี้ถูกสมาคมห้องสมุดอเมริกัน
ถอดถอนชื่อรางวัลวรรณกรรมเยาวชน
Laura Ingalls Wilder ชื่อที่ตั้งให้เป็นเกียรติเป็นชื่อ
Children’s Literature Legacy Award แทน
เพราะมติเรื่อง การเหยียดชาติพันธุ์


ในไทยเพลงที่น่าจะนำทำนองเพลง
มาสอนให้เด็กอนุบาลร้องคือ
หนูมาลีมีลูกแมวเหมียว

---

Mary Sawyer (Mary Tyler) เกิดในปี ค.ศ.1806
ที่เมือง Sterling รัฐ Massachusetts สหรัฐอเมริกา
เช้าวันหนึ่งในปี 1816 อากาศค่อนข้างหนาวเย็น
ตอนที่เธออายุได้ 10  ขวบ


" หนูไปที่ยุ้งฉางกับพ่อ และหลังจากป้อนหญ้าป้อนฟางให้แม่วัว
เราก็เดินไปที่คอกแกะ และพบลูกแกะสองตัวที่เกิดตอนกลางคืน
ลูกแกะตัวหนึ่งถูกแม่ทอดทิ้งไว้ตามลำพัง
ทั้งหนาวทั้งเย็นและไม่ได้กินนม  เธอเกือบใกล้ตายแล้ว
หนูเห็นเธอยังมีลมหายใจแผ่ว ๆ และขอให้พ่อพาเธอกลับบ้านด้วย
แต่พ่อบอกว่า ไม่ เธอใกล้ตายแล้วและคงอยู่ได้ไม่นานนัก
แต่หนูทนไม่ได้ที่เห็นเจ้าตัวน้อยกำลังลำบาก
หนูจึงเว้าวอนจนพ่อยอมให้พาเธอกลับบ้านได้
และพยายามทำไห้แม่ยอมใจด้วยกับเรื่องนี้
ในตอนแรก เจ้าตัวน้อยกลืนนมแม่เธอที่หนูป้อนให้ไม่ได้เลย

หนูเอาเสื้อผ้าเก่า ๆ ห่มให้ลูกแกะอบอุ่น
แล้วกอดเธอไว้ในอ้อมแขนอยู่ใกล้ ๆ เตาผิง
ตลอดทั้งวัน หนูดูแลลูกแกะอย่างดี
ในตอนกลางคืน เธอเริ่มกลืนนมได้เล็กน้อย
โอ เรื่องน่ายินดีอย่างแรงสำหรับหนู
แต่หนูยังไม่มั่นใจว่า เธอจะรอดไหม
หนูนอนแทบไม่หลับตลอดทั้งคืน
กลัวว่าลูกแกะน้อยจะไม่อบอุ่นเพียงพอ
ถ้าไม่มีใครอุ้มเธอไว้ให้อบอุ่นและเคียงข้าง
เช้าวันรุ่งขึ้น  เธอทำให้หนูดีใจอย่างแรง
เธอยืนได้แล้ว และฟื้นตัวอย่างเร็ว
ในไม่ช้า  เธอเริ่มเรียนรู้วิธีการกินนม
และเริ่มเรียนรู้วิธีการเดินไปมา
เธอเดินตามหนูไปทุกหนทุกแห่ง
และเดินมาหาหนูตอนเรียกชื่อเธอ


หนูดูแลเอาใจใส่ลูกแกะของหนู
เหมือนแม่ดูแลเด็กน้อย  
หนูเช็ดตัวเธอเป็นประจำ
หยิบเศษหญ้าออกจากขนของเธอ  แปรงขนเธอ
แล้วผูกริบบิ้นสีสดใสบนหน้าผากของเธอ
เราต่างวิ่งเล่นในทุ่งหญ้าด้วยกัน
เธอเป็นยิ่งกว่าเพื่อนยิ่งกว่าสหาย
เพราะหนูไม่มีเพื่อนข้างบ้านแถวนี้เลย
หนูมีตุ๊กตาเพียงไม่กี่ตัว
และแล้วหนูสวม pantalets ให้แกะของหนู
(กางเกงขายาวและบานที่โผล่นอกกระโปรง)
เธอก็ชอบใจด้วยที่ได้แต่งตัวแบบนั้น
หนูมอบผ้าห่มหรือผ้าคลุมไหล่เล็ก ๆ กับเธอ
เธอจะนอนนิ่งใกล้ที่นอนของหนูอย่างเงียบ ๆ
และค่อนข้างพอใจที่อยู่ใกล้กับหนู "

---

เพราะลูกแกะน้อยถูกเลี้ยงดูมากับมือของแมรี่
ทำให้แกะน้อยไม่ค่อยชอบสุงสิงกับฝูงแกะด้วยกัน
เธอชอบคลุกคลีเป็นเพื่อนกับฝูงม้าและแม่วัว
แต่เหนือสิ่งอื่นใด เธอชอบแมรี่มากที่สุด


" วันที่ หนูต้องไปโรงเรียนชุมชน
หนูยังไม่เห็นเธอก่อนเดินทางออกจากบ้าน
หนูต้องการเห็นหน้าเธอก่อนไปโรงเรียน
หนูจึงเรียกชื่อเธอ  เธอจำเสียงเรียกของหนูได้
หนูได้ยินเสียงฝีเท้าเธอกำลังวิ่งข้ามทุ่งหญ้ามา
เสียงวิ่งใกล้เข้ามา ๆ หนูได้ยินเสียงร้องของเธอ
หนูรู้ดีว่า เธอกำลังวิ่งมาทักทายหนู
Nat น้องชายหนูเลยพูดว่า
นั้น พาแกะไปโรงเรียนพร้อมกับเราเลย "


เมื่อเข้าไปถึงโรงเรียนชุมชนแล้ว
Mary ได้ซ่อนลูกแกะไว้ใต้โต๊ะและคลุมทับด้วยผ้าห่ม
เรื่องราวในวันนั้น กำลังจะไปได้ดีไม่มีปัญหา
จนกระทั่ง แมรี่ถูกเรียกให้ไปท่องจำหน้าชั้นเรียน
ลูกแกะก็มุดออกมาจากผ้าคลุมแล้วเดินตามเธอไปหน้าชั้น
แล้วทั้งครูทั้งนักเรียนในชั้นต่างพากันหัวเราะดีใจและชอบใจ
จนกระทั่งครูต้องพาลูกแกะไปข้างนอกโรงเรียน
เพื่อรอให้เธอได้กลับบ้านพร้อมแม่รี่ตอนไปกินอาหารกลางวัน


ในบันทึกความทรงจำของแมรี่  เขียนไว้ว่า
" มีการมาเยี่ยมโรงเรียนชุมชนในตอนเช้า
โดยชายหนุ่มชื่อว่า John Roulstone
หลานชายของสาธุคุณ/ศาสนาจารย์ Reverend Lemuel Capen
ผู้ซึ่งตั้งรกรากอยู่ที่  Sterling
มีประเพณีที่นักเรียนจะต้องพำนักอยู่กับศาสนาจารย์
ก่อนเตรียมเข้าเรียนต่อในวิทยาลัย
(ในยุคนั้นก่อตั้งโดยครูสอนศาสนา/นักบวช/ศาสนาจารย์
ก่อนที่จะมีการก่อตั้งโดยเอกชน/รัฐในภายหลัง)
ด้วยเหตุผลดังกล่าว Roulstone จึงกำลังศึกษาอยู่กับลุงของท่าน
ชายหนุ่มคนนี้ชอบใจมากกับเรื่องราวแกะน้อย
ในวันรุ่งขึ้น ท่านจึงได้ควบม้าข้ามทุ่งนามาที่โรงเรียนเก่าหลังเล็ก ๆ
แล้วมอบแผ่นกระดาษชิ้นหนึ่งที่เขียนบทกลอนสามตอน(ดั้งเดิม)ให้ฉัน "


แมรี่มีลูกแกะตัวน้อย
ขนแกะสีขาวเหมือนหิมะ
และทุกที่ที่แมรี่ไป
ลูกแกะต้องไปแน่นอน


วันหนึ่งเธอเดินตามเธอไปโรงเรียน
ซึ่งขัดกับระเบียบห้องเรียน
ทำให้เด็ก ๆ หัวเราะและได้เล่นกับเธอ
ลูกแกะที่ไปโรงเรียน


แม้กระทั่งครูยังหยุดงาน
ยืนรอคอยอย่างอ้อยอิ่ง
อดทนรอใจจดจ่อ
จนกระทั่งแมรี่มาพร้อมแกะ


แม่ของแมรี่ยังได้ถักถุงเท้ายาว
ที่ตัดจากขนแกะลูกแกะตัวน้อยของเธอ
และเธอก็เก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี
ต่อมา แมรี่ ได้แต่งงานแล้วย้ายไปอยู่ที่  Somerville รัฐ Massachusetts
Old South Meeting House ใน Boston
ต้องการระดมทุนเพื่อบูรณะซ่อมแซมอาคาร
แมรี่ได้บริจาคถุงเท้ายาวทำจากขนแกะลูกแกะตัวน้อยของเธอ
เพื่อสนับสนุนการหาทุนของสถานที่แห่งนี้
ถุงเท้าชิ้นพิเศษนี้ของเธอถูกแยกออกมาขายต่างหาก
พร้อมกับปิดแผ่นป้ายระบุไว้ว่า
" ถุงเท้ายาวถักจากแกะน้อยของแมรี่ "

---

ในปี ค.ศ.1830 Sarah Josepha Buell Hale
นักเขียนอเมริกันซึ่งเป็นเพื่อนกับภริยาครูสอนศาสนา
ได้ตีพิมพ์หนังสือบทกวีสำหรับเด็กชื่อว่า
Poems for Our Children
เธอได้รวมบทกวีนี้ไว้และเพิ่มเติมบางส่วนเข้าไป


หลายปีต่อมา มีการวิพากษ์วิจารณ์กันว่า
ใครกันแน่ที่เขียนกลอนสำหรับเด็ก
Sarah Josepha Buell Hale ระบุว่าเธอคือ ผู้ประพันธ์
แต่เธอก็แค่ประพันธ์เพิ่มเติมเพียงบางส่วน
หลายคนตั้งข้อสังเกตว่า John Roulstone คือ ผู้แต่งคนแรก
ได้ใช้รูปแบบโครงกลอนจากบทกวีเก่าของอังกฤษ
แต่ได้รับแรงบันดาลใจเรื่องนี้จาก Mary Sawyer


อย่างไรก็ตาม แมรีมีลูกแกะตัวน้อย
คือผลของการร่วมมือกันของ
Sarah Hale, John Roulstone, Mary Sawyer และลูกแกะ


แต่เรื่องเศร้าคือ  John Roulstone ผู้เขียนบทกวีคนแรก
เสียชีวิตด้วยวัณโรคเมื่อตอนที่ท่านอายุเพียง 17 ปี