เรา ไม่รู้ว่าช่วงนี้เป็นอะไร ก่อนหน้านี้ก็ยังดีๆอยู่นะ ผลการเรียนก็พุ่งสูงขึ้น ขยัน มีไฟ ทำนู่นทำนี่ ยิ้มเก่ง(หรือฝืนยิ้มไม่รู้)
เอาจริงๆมันก็คือเราตอนปกติน่ะค่ะ เพราะว่า เราเจอเรื่องดราม่า มันก็ทำเราเป็นบ้าอยู่พักนึง(2ปี)
ช่วงที่ผ่านมาเราพยายามอ่านหนังสือดีๆ เลิกคิด แล้วก็เปิดใจกับครอบครัวมากขึ้น มันก็ดีขึ้นมาก
แต่อยู่ๆ ประมาณ2เดือนมานี่แหละค่ะ มันกลับมาอีกแล้ว เราไม่ค่อยไปเจอใคร ร้องไห้บ่อย ไม่มีไฟจะทำงาน อ่านหนังสือ ตอนนี้ดีขึ้นหน่อย
ก่อนหน้านี้เอาแต่นอน ไม่อยากตื่นมาทำอะไรทั้งนั้น
หนักสุดตอนวันเกิดก็อยากฆ่าตัวตาย TT แต่ก็นะ มันรู้ตัวเองดีว่าไม่ควรทำแบบนั้น ช่วงนี้สอบด้วย เราเบื่อจะเป็นแบบนี้ แต่ไม่รู้จะแก้มันยังไง
พ่อแม่เราไม่หวังให้เค้ามาให้กำลังใจเลยค่ะ โทรไปเค้าก็รีบพูดรีบตัดสายTT เค้าไม่ใช่แนวพูดหวานๆน่ะ แหะๆ รู้ว่ารักแหละ(มั้งนะ.......)
แล้วก็ เราก็ไม่อยากเรียกร้องอะไรมากด้วย ไม่อยากให้เค้าต้องมาคิดมากเรื่องของเรา เพราะเรื่องมันไม่ได้เกิดมาจากพวกเค้าเลย
แต่บางทีเราก็อยากได้ยินคำพูดดีๆบ้าง อยากเห็นว่าเค้าเชื่อมั่นตัวเราบ้าง
เวลาเราเกิดอารมณ์ดาวน์ขึ้นมา เราไม่รู้จะหันไปหาใคร จะโพสต์อะไรซักอย่างก็ไม่อยากจะดูเหมือนเรียกร้องความสนใจ หรือเรียกความสงสาร
สงสัยมานานแล้วแหละว่าน่าจะเป็นโรคซึมเศร้า แต่เราก็พยายามหลอกตัวเองว่าไม่ใช่บ้าง ทำใจให้เข้มแข็งบ้าง
เมื่อก่อนเวลาคนถามว่าถ้าย้อนเวลาได้จะย้อนไปตอนไหน เราไม่เคยคิดว่าอยากย้อนเลย เราคิดว่าเราเป็น เพราะเราเคยผ่านอะไรมา ทุกอย่างทำให้เราเข้มแข็ง
แต่ตอนนี้กลับกัน ถ้าเลือกได้เราจะย้อนไปและทำทุกย่างไม่ให้เรื่องนั้นมันเกิด........ เพราะเรื่องนั้นทำให้เราอ่อนแอลงมากเลย แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เนาะ
เราขอกำลังใจในนี้ได้มั้ยคะ มัน...ไม่รู้สิ เราเหนื่อยจะมีชีวิต แต่เราก็ไม่อยากตาย แต่เราอเรยากตายแล้วเกิดใหม่นะ ยังไงล่ะ เราอยากลืมเรื่องเก่าๆ อยากเริ่มใหม่ อยากเป็นคนสดใส มองโลกในแง่ดี เป็นคนดี เป็นคนที่มีค่า เป็นเหมือนเมื่อก่อนที่เราเคยเป็น
ขอกำลังใจหน่อยได้มั้ยคะ
เอาจริงๆมันก็คือเราตอนปกติน่ะค่ะ เพราะว่า เราเจอเรื่องดราม่า มันก็ทำเราเป็นบ้าอยู่พักนึง(2ปี)
ช่วงที่ผ่านมาเราพยายามอ่านหนังสือดีๆ เลิกคิด แล้วก็เปิดใจกับครอบครัวมากขึ้น มันก็ดีขึ้นมาก
แต่อยู่ๆ ประมาณ2เดือนมานี่แหละค่ะ มันกลับมาอีกแล้ว เราไม่ค่อยไปเจอใคร ร้องไห้บ่อย ไม่มีไฟจะทำงาน อ่านหนังสือ ตอนนี้ดีขึ้นหน่อย
ก่อนหน้านี้เอาแต่นอน ไม่อยากตื่นมาทำอะไรทั้งนั้น
หนักสุดตอนวันเกิดก็อยากฆ่าตัวตาย TT แต่ก็นะ มันรู้ตัวเองดีว่าไม่ควรทำแบบนั้น ช่วงนี้สอบด้วย เราเบื่อจะเป็นแบบนี้ แต่ไม่รู้จะแก้มันยังไง
พ่อแม่เราไม่หวังให้เค้ามาให้กำลังใจเลยค่ะ โทรไปเค้าก็รีบพูดรีบตัดสายTT เค้าไม่ใช่แนวพูดหวานๆน่ะ แหะๆ รู้ว่ารักแหละ(มั้งนะ.......)
แล้วก็ เราก็ไม่อยากเรียกร้องอะไรมากด้วย ไม่อยากให้เค้าต้องมาคิดมากเรื่องของเรา เพราะเรื่องมันไม่ได้เกิดมาจากพวกเค้าเลย
แต่บางทีเราก็อยากได้ยินคำพูดดีๆบ้าง อยากเห็นว่าเค้าเชื่อมั่นตัวเราบ้าง
เวลาเราเกิดอารมณ์ดาวน์ขึ้นมา เราไม่รู้จะหันไปหาใคร จะโพสต์อะไรซักอย่างก็ไม่อยากจะดูเหมือนเรียกร้องความสนใจ หรือเรียกความสงสาร
สงสัยมานานแล้วแหละว่าน่าจะเป็นโรคซึมเศร้า แต่เราก็พยายามหลอกตัวเองว่าไม่ใช่บ้าง ทำใจให้เข้มแข็งบ้าง
เมื่อก่อนเวลาคนถามว่าถ้าย้อนเวลาได้จะย้อนไปตอนไหน เราไม่เคยคิดว่าอยากย้อนเลย เราคิดว่าเราเป็น เพราะเราเคยผ่านอะไรมา ทุกอย่างทำให้เราเข้มแข็ง
แต่ตอนนี้กลับกัน ถ้าเลือกได้เราจะย้อนไปและทำทุกย่างไม่ให้เรื่องนั้นมันเกิด........ เพราะเรื่องนั้นทำให้เราอ่อนแอลงมากเลย แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เนาะ
เราขอกำลังใจในนี้ได้มั้ยคะ มัน...ไม่รู้สิ เราเหนื่อยจะมีชีวิต แต่เราก็ไม่อยากตาย แต่เราอเรยากตายแล้วเกิดใหม่นะ ยังไงล่ะ เราอยากลืมเรื่องเก่าๆ อยากเริ่มใหม่ อยากเป็นคนสดใส มองโลกในแง่ดี เป็นคนดี เป็นคนที่มีค่า เป็นเหมือนเมื่อก่อนที่เราเคยเป็น