เคยรู้สึกหลงรักใครทั้งที่แค่สบตากันเพียงแว๊บเดียวกันบ้างมั้ย

เรื่องเกิดเมื่อวันที่5ที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาศไปดูฟุตบอลไทยกับมาเลเซีย เป็นครั้งแรกที่ไปราชมัง และเป็นครั้งแรกที่เดินทางเองคนเดียวในกรุงเทพ(ผมคนโคราช) แต่เพราะอยากดูมากๆถึงไม่รู้อะไรก็ต้องไปให้ได้5555 ในระหว่างที่เดินไปหาเก้าอี้นั่งที่โซนSเก้าอี้แถวบนสุดของชั้น1 พอเห็นที่ที่ต้องการแล้วเลยจะเดินเข้าไปที่เก้าอี้ ระหว่างที่กำลังขอทางคนที่นั่งอยู่ขอบๆแถวที่นั่ง เหมือนผมจะไปสดุดอะไรของเค้ารึเปล่าไม่รู้ ผมเลยหันไปขอโทษเค้า ทันไดนั้นเองผู้หญิงที่นั่งเก้าอี้แถวข้างล่างก็หันขึ้นมาแล้วยิ้มให้(รึป่าว555)พอดี เวลานั้นเหมือนทุกอย่างมันช้าไปหมด ผมสตั้นไประยะนึง ก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ และได้แต่นั่งยิ้มไปดูบอลไปจนจบทั้งที่ก็หัวร้อนกับผลการแข่งขันพอสมควร555 แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน มันอาจจะไม่มีอะไรมาก แต่ในโมเม้นต์เล็กๆตรงนั้น มันกลับวนอยู่ในหัวผมมาตลอดจนวันนี้ คนน่ารักมันก็เยอะแยะ เดินผ่านไปผ่านมาเต็มไปหมดมองมาแล้วก็ผ่านไป แต่กับคนนี้ทำไมมันรู้สึกพิเศษกว่าคนอื่น อยากได้แค่ทำความรู้จักไว้ก็ยังดี ก็ได้แต่นึกถึงร้อยยิ้มเล็กๆของเค้า เก็บมาเป็นความทรงจำดีๆในการไปดูฟุตบอลครั้งแรกที่ราชมังคลากีฬาสถานแทนผลการแข่งขันวันนั้นก็แล้วกัน555