สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะคะ ขอเกริ่นที่มาของหัวข้อคำถามก่อนเลย คือคุณเเม่มักสนทนาเรื่องอนาคตกับเราอยู่บ่อยๆ เราเรียนอยู่ม.ปลายเรื่องที่หยิบจับมาพูดเวลาอยู่กัน2คนคือมหาลัย เรียนต่อ อาชีพเเละรายได้ รายจ่ายที่เมื่อโตขึ้นเราจะได้เสีย อาทิพวกภาษี เข้าเรื่องค่ะ คุณเเม่เราเป็นคนโฟกัสหรือมองโลกไกลในเเง่ 20-30+ ปีได้ เขาจะชอบเเนะนำว่าเราควรทำงานเก็บเงินให้ได้เยอะๆก่อนอายุ50 เพื่อที่หลังจากนั้นเราจะได้ไม่เหนื่อย ต่อมาเราก็ชอบสนทนากันว่าจะทำอาชีพอะไรคุณเเม่ไม่เคยอยากให้เราเป็นเเพทย์ค่ะ เพราะท่านทำงานที่เกี่ยวข้องด้วยเเต่ไม่ใช่พยาบาล ท่านบอกว่ามันหนักเเละไม่เหมาะกับเรา เเต่คุณเเม่เเนะนำเรื่องการทำธุรกิจหรือCPA บัญชี ซึ่งเงินเดือนดีใช่ได้เลยหากประสบความสําเร็จ ประเด็นมันอยู่ที่ว่าเรากลัวว่าถ้าเรียนไปมันไม่ใช่ตัวเราค่ะ กลัวว่าเราอาจจะไม่ชอบหรือไม่มีความสุขกับมัน เรากลัวการออกจากsafe zone ของเรามากๆ เราโอเคกับภาษาอังกฤษค่ะเคยไปเรียนนอกมาหนึ่งปีรู้สึกชอบการศึกษาที่นั่นมากๆ เราลงคอร์ดที่สนใจได้ ค้นพบว่าตัวเองเรียนภาษาได้เเละไม่ชอบพวก
ชีวะเเต่คะเเนนเรากลับดีกว่าตอนเราพยายาเรียนฟิสิกส์เลยไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ คุณเเม่เเนะนำให้เราขอทุนเต็มไปนอกค่ะหลายทุนที่เราว่าจะลองสมัครเเต่ก็กลัวคือรู้ตัวเองดีว่าเราคงไม่ได้ไป จริงๆเเล้วเรากลัวทำให้คุณเเม่ผิดหวังมากกว่าตัวเองผิดหวังเพราะเหมือนเรารู้ว่าท่านทำเป็นพูดคุยกับเราเฉยๆหากจริงๆเเล้วท่านหวังในใจลึกๆ เราไม่เคยอยากทำให้ท่านผิดหวังเลย ซึ่งนั้นเป็นสิ่งที่เรากลัวค่ะ ครั้งเเรกที่ทำให้ท่านผิดหวังนั้นคือ เราได้เกรดเฉลี่ย 3.60+ ตอนม.ต้น เรารู้เลยค่ะว่าหลังจากนั้นมาอนาคตที่ล้มเหลวไม่ใช่สิ่งที่เรากลัว เเต่มันคือการที่ทำให้คุณเเม่ผิดหวัง เเม้ท่านจะอยากให้เราออกจาก safe zone แต่เพราะเราเเคร์ท่านเลยไม่กล้าออกจากที่ตรงนี้ เราควรทำยังไดีค่ะ ไม่กล้าบอกคุณเเม่เพราะมั่นใจว่าคุณเเม่ต้องไม่กล้ายอมรับซึ่งจริงๆเราเคยบอกไปแล้ว ปกติเป็นคนมีปัญหาอะไรมักพูกกับคุณเเม่ตรงๆค่ะ ผู้หญิงคนนี้คือคนที่เราเเคร์ที่สุดเลยอยากถามความเห็นทุกคนว่าหากเป็นทุกคนจะทำยังไงเเละอย่างไรกับสถานการณ์เเบบนี้หรอค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบล่วงหน้านะคะ🙂🙏
Safe Zone ของฉัน Vs. ความสามารถไร้ขีดจำกัดของเเเม่
ชีวะเเต่คะเเนนเรากลับดีกว่าตอนเราพยายาเรียนฟิสิกส์เลยไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ คุณเเม่เเนะนำให้เราขอทุนเต็มไปนอกค่ะหลายทุนที่เราว่าจะลองสมัครเเต่ก็กลัวคือรู้ตัวเองดีว่าเราคงไม่ได้ไป จริงๆเเล้วเรากลัวทำให้คุณเเม่ผิดหวังมากกว่าตัวเองผิดหวังเพราะเหมือนเรารู้ว่าท่านทำเป็นพูดคุยกับเราเฉยๆหากจริงๆเเล้วท่านหวังในใจลึกๆ เราไม่เคยอยากทำให้ท่านผิดหวังเลย ซึ่งนั้นเป็นสิ่งที่เรากลัวค่ะ ครั้งเเรกที่ทำให้ท่านผิดหวังนั้นคือ เราได้เกรดเฉลี่ย 3.60+ ตอนม.ต้น เรารู้เลยค่ะว่าหลังจากนั้นมาอนาคตที่ล้มเหลวไม่ใช่สิ่งที่เรากลัว เเต่มันคือการที่ทำให้คุณเเม่ผิดหวัง เเม้ท่านจะอยากให้เราออกจาก safe zone แต่เพราะเราเเคร์ท่านเลยไม่กล้าออกจากที่ตรงนี้ เราควรทำยังไดีค่ะ ไม่กล้าบอกคุณเเม่เพราะมั่นใจว่าคุณเเม่ต้องไม่กล้ายอมรับซึ่งจริงๆเราเคยบอกไปแล้ว ปกติเป็นคนมีปัญหาอะไรมักพูกกับคุณเเม่ตรงๆค่ะ ผู้หญิงคนนี้คือคนที่เราเเคร์ที่สุดเลยอยากถามความเห็นทุกคนว่าหากเป็นทุกคนจะทำยังไงเเละอย่างไรกับสถานการณ์เเบบนี้หรอค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบล่วงหน้านะคะ🙂🙏