ผมขอเล่าเรื่องคร่าว ๆ นะครับ
ผมมีเพื่อนคนหนี่ง ตอนนี้ ผมไม่เรียกเขาว่า “เพื่อน” แล้ว เพราะเขาคนนั้นมีเพื่อนเป็นกระจุก ไม่ได้หมายความว่า ผมไม่ชอบเขาที่มีเพื่อนเขาเยอะ แต่เวลาเมื่อคุณครูให้ทำงานเป็นกลุ่ม เขาจะมีกระจุกรวมกันสำเร็จรูปไว้แล้ว (คือ ไม่ต้องจับเพื่อนรวมกลุ่มกันให้เสียเวลา) กลุ่มเขาเป็นผู้หญิง 8 คน ซึ่งกลุ่มนั้นมีส่วนร่วมตลอด เหมือนปาท่องโก๋ติดกัน 4 ตัว ผมถามกลุ่มนั้นว่า “ทำไมไม่แยกไปกันล่ะ?” แต่สมาชิกคนนั้นตอบว่า “ก็พวกเราสนิทกัน!” ก็เชิง ๆ ว่า ไม่มีทางแยกออกจากกันไปหรอก เหมือนน้ำเชื่อมที่ไม่รู้จุดอิ่มตัว คอยเติมน้ำตาลไปมากขึ้นเรื่อย ๆ
(ผมเห็นกลุ่มนี้มาแต่ ม.1 แล้ว ตอนนี้ม.3 เข้า ม.4 ก็ปาไปตั้ง 2 ปี กลุ่มนั้นยังเหมือนเดิม)
คือถ้าเป็นผมนะ ผมจะให้ต้องแยกกันทันที เพราะ แม้ว่าจะคบกัน สนิทกัน มากกว่า 2-3 ปี ถ้างานกลุ่มใช้แบบนี้ ผมว่า “เบื่อ” เพราะเจอแต่แนวคิดเดิม ๆ หลักการเดิม ๆ งานเดิม ๆ คอยแยกให้แต่ละคนไปเจออีกสังคมใหม่ เวลาสอน ติวหนังสือ ก็คงได้มีโอกาสไปสอนเพื่อน ๆ นอกกลุ่มได้ มิใช่เพียงกระจุกนั้น นั่นคือ การรู้จุดอิ่มตัวของกลุ่มเพื่อน เหมือนในการลดปริมาณนำ้ตาล เพราะน้ำเชื่อมมันจะละลายน้ำตาลไม่ได้แล้ว
สุดท้ายผมว่า เป็น “เพื่อน” กัน ไม่จำเป็นต้องจับกลุ่มกัน คุยกันไปตลอด
ถ้าคุณมีกลุ่มเพื่อนแบบนี้ มีสักวันไหมที่พวกคุณจะต้องแยกกัน ถ้ามีก็บอกเกตุผลด้วย
จับกลุ่มกัน ไม่เคยแยกกันหรือ?
ผมมีเพื่อนคนหนี่ง ตอนนี้ ผมไม่เรียกเขาว่า “เพื่อน” แล้ว เพราะเขาคนนั้นมีเพื่อนเป็นกระจุก ไม่ได้หมายความว่า ผมไม่ชอบเขาที่มีเพื่อนเขาเยอะ แต่เวลาเมื่อคุณครูให้ทำงานเป็นกลุ่ม เขาจะมีกระจุกรวมกันสำเร็จรูปไว้แล้ว (คือ ไม่ต้องจับเพื่อนรวมกลุ่มกันให้เสียเวลา) กลุ่มเขาเป็นผู้หญิง 8 คน ซึ่งกลุ่มนั้นมีส่วนร่วมตลอด เหมือนปาท่องโก๋ติดกัน 4 ตัว ผมถามกลุ่มนั้นว่า “ทำไมไม่แยกไปกันล่ะ?” แต่สมาชิกคนนั้นตอบว่า “ก็พวกเราสนิทกัน!” ก็เชิง ๆ ว่า ไม่มีทางแยกออกจากกันไปหรอก เหมือนน้ำเชื่อมที่ไม่รู้จุดอิ่มตัว คอยเติมน้ำตาลไปมากขึ้นเรื่อย ๆ
(ผมเห็นกลุ่มนี้มาแต่ ม.1 แล้ว ตอนนี้ม.3 เข้า ม.4 ก็ปาไปตั้ง 2 ปี กลุ่มนั้นยังเหมือนเดิม)
คือถ้าเป็นผมนะ ผมจะให้ต้องแยกกันทันที เพราะ แม้ว่าจะคบกัน สนิทกัน มากกว่า 2-3 ปี ถ้างานกลุ่มใช้แบบนี้ ผมว่า “เบื่อ” เพราะเจอแต่แนวคิดเดิม ๆ หลักการเดิม ๆ งานเดิม ๆ คอยแยกให้แต่ละคนไปเจออีกสังคมใหม่ เวลาสอน ติวหนังสือ ก็คงได้มีโอกาสไปสอนเพื่อน ๆ นอกกลุ่มได้ มิใช่เพียงกระจุกนั้น นั่นคือ การรู้จุดอิ่มตัวของกลุ่มเพื่อน เหมือนในการลดปริมาณนำ้ตาล เพราะน้ำเชื่อมมันจะละลายน้ำตาลไม่ได้แล้ว
สุดท้ายผมว่า เป็น “เพื่อน” กัน ไม่จำเป็นต้องจับกลุ่มกัน คุยกันไปตลอด
ถ้าคุณมีกลุ่มเพื่อนแบบนี้ มีสักวันไหมที่พวกคุณจะต้องแยกกัน ถ้ามีก็บอกเกตุผลด้วย