เบื้องต้น ที่ผมสร้างห้องนี้มาคือผมมีปัญหากับการพูดคุยกับเพื่อนร่วมห้อง คือเวลาที่เพื่อนผมดูอะไรสักอย่างในคอม เพื่อนจะขำติดลมมากคล้ายๆเหมือนดูคลิปตลกๆ ด้วยความที่ผมสงสัยผมก็ถามเพื่อนไปทำนองว่า เฮ้ยเพื่อนดูอะไรอะ? คำตอบที่ได้โต้ตอบกลับมาคือเพื่อนก็ยังขำอยู่แบบนั้น
ประมาณ 1 นาทีกว่าๆได้ ผมก็เว้นจังหวะไปนิดนึงผมก็ถามย้ำไปอีก เผื่อเพื่อนดูตลกเพลินไปกลัวไม่ได้ยิน เพื่อนก็ไม่ตอบอะไรก็มัวแต่ขำอยู่แบบนั้น คืออารมณ์ตอนที่ผมถามก็คือผมทำงานอยู่ จู่ๆเพื่อนก็ขำผมเลยมองหน้าแล้วก็ชอบใจเลยถามเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงข้ามโต๊ะ ว่าดูอะไรอยู่
ซึ่งผมก็แลชอบใจหน้าเพื่อนมาก แต่พอผมถามย้ำแล้วย้ำอีกผมรู้สึกแย่และเหมือนจะอคติเพื่อนไปเลยล่ะครับ เพราะเขาไม่ตอบอะไรกลับมาเลย
และก็เป็นบ่อยมากหลายๆครั้งที่เป็นแบบนี้กับเพื่อนคนนี้
เพื่อนร่วมห้องผมก็จะแลมีโลกส่วนตัวสูงหน่อย(หรือเปล่า)คือเวลาคาบเที่ยงเวลาคนกินข้าว เพื่อนคนนี้ก็จะรีบกินข้าว และก็เดินออกไปจากโต๊ะก็มีทักเพื่อนนะครับว่า จะไปเปิดห้องรอก่อน และก็เดินจากไป พออยู่ในห้องก็จะเอาคอมมาเล่นในห้องเรียน วันๆเขาก็จะไม่ค่อยคุยกับใครยกเว้นเวลาเขามีงาน
หรือธุระอยากจะหาคนช่วย เขาถึงมาคุยเวลาเดินไปกินข้าวก็จะเล่นแต่โทรศัพท์
เพื่อนคนนี้ก็จะเดินอยู่หลังสุด เดินไปกดโทรศัพท์ไป
ไม่ชอบพูดคุย ออกแนวกึ่งๆแยกตัว(คือไม่ค่อยคุย หรือร่วมงานกัน แต่เวลาไปไหนก็จะไปด้วยแต่อยู่หลังสุด เงียบๆ)
/*เรื่องข้างบน ช่วยติผมหน่อยครับ ว่าผมวางตัวผิดไปหรือผมเป็นยังไงในสายตาแต่ละคนช่วยติผมทีครับ ผมอาจจะไม่รู้ตัว*/
หัวข้อของผมจะพูดถึงปัญหาการพูดและการรับมือ คือที่ผมตั้งกระทู้ผมคิดมากด้วยที่ผมมาตั้งกระทู้แบบนี้ เพราะผมเจอเรื่องแบบนี้ไม่บ่อยและนานๆเจอ ผมคิดหนักมากว่าผม *ทำอะไรผิด* บางทีผมเจอเรื่องแบบนี้ ทั้งวันผมจะไม่ยุ่งกับคนแบบนี้เลย รู้สึกว่าใครๆก็ไม่อยากคุยกับเราอะไรแบบนี้
เพื่อนๆมีวิธีรับมือ หรือ ปรับตัวกับบุคคลตัวอย่างแบบนี้ยังไงครับ คือผมก็ไปอ่านในกระทู้เก่าๆ คำตอบส่วนใหญ่ก็จะทำนองว่า เลิกคุยไปเลยกับคนพวกนี้ แต่ไอที่ผมเจอมันคือเพื่อนร่วมห้องของผมเองครับ และอีกนัยหนึ่งที่ผมบอกล่าวมาทั้งหมดคือ ผมเหงาครับ เวลาไม่มีคนคุยด้วย (ไม่ใช่คุยกับใครและเขาไม่คุยนะ คือถ้าคุยกับอีกคนและไม่โต้ตอบอะไร มันทำให้ผมคิดว่าผมคุยไป เพื่อ? อะไร)
ผมพิมพ์คำไหนผิด ช่วยcopy ข้อความแจ้งผมทีครับ
แล้วถ้าผมสื่อสารไม่รู้เรื่อง หรือไม่เห็นภาพยังไงช่วยแจ้งผมทีครับ บางทีผมไม่รู้ตัวครับ ผมจะพยายามสื่อสารให้เข้าใจมากที่สุด
มีปัญหากับการพูด อารมณ์ การรับมือกับสถานการณ์ต่างๆไม่ค่อยจะได้ แก้ไงดีครับ?
ประมาณ 1 นาทีกว่าๆได้ ผมก็เว้นจังหวะไปนิดนึงผมก็ถามย้ำไปอีก เผื่อเพื่อนดูตลกเพลินไปกลัวไม่ได้ยิน เพื่อนก็ไม่ตอบอะไรก็มัวแต่ขำอยู่แบบนั้น คืออารมณ์ตอนที่ผมถามก็คือผมทำงานอยู่ จู่ๆเพื่อนก็ขำผมเลยมองหน้าแล้วก็ชอบใจเลยถามเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงข้ามโต๊ะ ว่าดูอะไรอยู่
ซึ่งผมก็แลชอบใจหน้าเพื่อนมาก แต่พอผมถามย้ำแล้วย้ำอีกผมรู้สึกแย่และเหมือนจะอคติเพื่อนไปเลยล่ะครับ เพราะเขาไม่ตอบอะไรกลับมาเลย
และก็เป็นบ่อยมากหลายๆครั้งที่เป็นแบบนี้กับเพื่อนคนนี้
เพื่อนร่วมห้องผมก็จะแลมีโลกส่วนตัวสูงหน่อย(หรือเปล่า)คือเวลาคาบเที่ยงเวลาคนกินข้าว เพื่อนคนนี้ก็จะรีบกินข้าว และก็เดินออกไปจากโต๊ะก็มีทักเพื่อนนะครับว่า จะไปเปิดห้องรอก่อน และก็เดินจากไป พออยู่ในห้องก็จะเอาคอมมาเล่นในห้องเรียน วันๆเขาก็จะไม่ค่อยคุยกับใครยกเว้นเวลาเขามีงาน
หรือธุระอยากจะหาคนช่วย เขาถึงมาคุยเวลาเดินไปกินข้าวก็จะเล่นแต่โทรศัพท์
เพื่อนคนนี้ก็จะเดินอยู่หลังสุด เดินไปกดโทรศัพท์ไป
ไม่ชอบพูดคุย ออกแนวกึ่งๆแยกตัว(คือไม่ค่อยคุย หรือร่วมงานกัน แต่เวลาไปไหนก็จะไปด้วยแต่อยู่หลังสุด เงียบๆ)
/*เรื่องข้างบน ช่วยติผมหน่อยครับ ว่าผมวางตัวผิดไปหรือผมเป็นยังไงในสายตาแต่ละคนช่วยติผมทีครับ ผมอาจจะไม่รู้ตัว*/
หัวข้อของผมจะพูดถึงปัญหาการพูดและการรับมือ คือที่ผมตั้งกระทู้ผมคิดมากด้วยที่ผมมาตั้งกระทู้แบบนี้ เพราะผมเจอเรื่องแบบนี้ไม่บ่อยและนานๆเจอ ผมคิดหนักมากว่าผม *ทำอะไรผิด* บางทีผมเจอเรื่องแบบนี้ ทั้งวันผมจะไม่ยุ่งกับคนแบบนี้เลย รู้สึกว่าใครๆก็ไม่อยากคุยกับเราอะไรแบบนี้
เพื่อนๆมีวิธีรับมือ หรือ ปรับตัวกับบุคคลตัวอย่างแบบนี้ยังไงครับ คือผมก็ไปอ่านในกระทู้เก่าๆ คำตอบส่วนใหญ่ก็จะทำนองว่า เลิกคุยไปเลยกับคนพวกนี้ แต่ไอที่ผมเจอมันคือเพื่อนร่วมห้องของผมเองครับ และอีกนัยหนึ่งที่ผมบอกล่าวมาทั้งหมดคือ ผมเหงาครับ เวลาไม่มีคนคุยด้วย (ไม่ใช่คุยกับใครและเขาไม่คุยนะ คือถ้าคุยกับอีกคนและไม่โต้ตอบอะไร มันทำให้ผมคิดว่าผมคุยไป เพื่อ? อะไร)
ผมพิมพ์คำไหนผิด ช่วยcopy ข้อความแจ้งผมทีครับ
แล้วถ้าผมสื่อสารไม่รู้เรื่อง หรือไม่เห็นภาพยังไงช่วยแจ้งผมทีครับ บางทีผมไม่รู้ตัวครับ ผมจะพยายามสื่อสารให้เข้าใจมากที่สุด