มีใครเคยรู้สึกรำคาญเพื่อนสนิทตัวเองมั้ยคะ?

คือเรื่องมีอยู่ว่า เพื่อนเราคนนี้สนิทกันตั้งแต่เข้า ม.ปลาย ใหม่ๆ นิสัยก็กลางๆ เราพอรับนิสัยใจร้อนของเพื่อนคนนี้ได้ แต่พอนานๆเข้า เราเองก็เริ่มรำคาญและโมโหบ้างเหมือนกันเพราะความอดทนของเรามีขีดจำกัด

เราขอแทนชื่อเพื่อนเราคนนี้ว่า A

ข้อดีของAคือ
1. เวลาเราเดือดร้อน Aก็ช่วย (เป็นบางครั้ง)
2. Aงานกลุ่มจ่ายเงินและช่วยนิดๆหน่อยๆ
3. Aเป็นคนที่คุยสนุก ตลก (เป็นบางครั้ง)

ข้อเสีย
1. เวลาเราพูดหรือแสดงความคิดเห็นขึ้นมาบ้างAก็จะรำคาญ
2. เวลาเราไม่ไปเรียนเพราะไม่สบาย Aก็จะชอบโกหกว่าครูจะทำโทษเพราะไม่ยอมไปเรียน ทั้งๆที่เราลาครูแล้วว่าเราป่วย
3. Aชอบเข้าห้องน้ำนานๆในช่วงถึงคาบเรียนแล้ว ไปไหนก็อยากไปช้าๆ (แต่เราชอบไปเร็วๆและตรงเวลามากกว่า)
4. เวลาAทำให้เราโกรธ Aจะไม่ขอโทษ แต่จะตีเนียนคุยนู้นคุยนี่ให้ใจอ่อนมากกว่าจะเอ่ยคำว่า "ขอโทษ"
5. Aชอบชวนเรากินเบียร์ทั้งๆที่อายุยังไม่ถึง18ปีด้วยซ้ำ แล้วก็ชอบพูดว่า "ใครๆเขาก็กินกัน อย่ามาใสหน่อยเลย" แต่ถึงอย่างนั้นเราก็เลี่ยงคำชวนของAตลอด
6. Aชอบขึ้นเสียงเวลาเราพูดอะไรไม่เข้าหูและมือไว ตีเราตลอด

พอเวลาเราพูดว่า "เจ็บนะ"

Aก็จะสวนกลับมาอย่างหน้าตาเฉยว่า "ตีเบาๆปะ!?"

เบาแบบช้ำอะ😑

เราเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว ที่เจอแบบนี้ตลอด แทบจะทุกวัน

แต่อีกใจก็บอกว่า "อย่างน้อยAมันก็เพื่อนเรา"

ไม่รู้ว่าเราจะอยู่กับเพื่อนคนนี้รอดจนจบ ม.6 ด้วยกันมั้ย

มีใครพอมีวิธีอะไรแนะนำมั้ยคะ

เราไม่รู้เลยว่าควรทำยังไงต่อไปดี เราควรเข้าใจAมากขึ้นหรือควรบอกAไปตรงๆดีคะ?

ปล. เราอยู่ ม.5 และกำลังจะขึ้น ม.6 ค่ะ