แม่ไม่เข้าใจเราหรือเราไม่เข้าใจแม่?

สวัสดีทุกๆคนค่ะ คือตอนนี้เราอายุ18ปีนะคะอาศัยอยู่กับตายายที่ต่างจังหวัดมาตั้งแต่เกิดค่ะท่านทั้งสองเลี้ยงเรามาเหมือนเราเป็นลูกคนนึงของท่านเลยค่ะ พ่อกับแม่เเยกทางกันตอนอายุ12ปีแล้วก็แต่งงานใหม่ทั้งคู่ปกติแม่จะกลับมาจากกรุงเทพมาหาเรานนานๆครั้งหรือแทบจะไม่เคยเจอกันเลยค่ะแต่ตอนที่แม่มีน้อง(กับพ่อใหม่)แม่ก็เอาน้องมาให้ตากับยายเลี้ยงแล้วหลังจากนั้นแม่ก็กลับมาบ้านบ่อยขึ้นมากับพ่อเลี้ยง กลับมาทีแม่ชอบบ่นเราตลอดว่าเราไม่เอาถ่านไม่ได้เรื่องเพราะเราเป็นเด็กหัวดื้อนิดหน่อยไม่ค่อยฟังแม่ แต่เราก็ฟังตากับยายสอนเสมอนะคะ มีครั้งหนึ่งแม่กับมาบ้านแล้ววันนั้นวันเสาร์เราไปทำงานบ้านเพื่อนแล้วแม่ก็หาเรื่องมาทะเลาะกับเราเพราะไปทำงานบ้านเพื่อนแต่บอกยายแล้วนะคะแต่ก็กลับไม่ดึกประมาณ2ทุ้มเรากับแม่ทะเลาะกันเสียงดังเพราะเราไม่ยอมแม่ก็ไม่ยอม แล้วอยู่ๆแม่ก็หันไปพูดกับตายายประมาณว่าเลี้ยงเรามายังให้เป็นคนเเบบนี้ได้ ตอนนั้นยายก็ตอบแม่กลับไปว่า "กูผิดเองที่เลี้ยงมันไม่ดีแบบที่หวังแต่มันก็เป็นหลานกู กูก็รักของกู"ตอนนั้นเราเสียใจมากที่แม่พูดแบบนั้นเราเลยเกลียดแม่เรามาตั้งแต่ตอนนั้น แล้วเมื่อสองเดือนก่อนยายบอกว่าให้เราไปขอโทษแม่ เราก็เชื่อยายนะเราเลยโทรไปขอโทษแม่แล้วแม่เค้าก็ไม่ค่อยคุยกับเราเท่าไหร่เราเลยเข้าใจว่าเขาคงงานยุ่ง แต่เมื่ออาทิตย์ก่อนเเม่ก็ถามว่าอยากเป็นอะไร เราก็เลยตอบแม่หนูจะสอบครู แต่แม่เราไม่อยากให้เราเป็นครูเพราะแม่ไม่ชอบข้าราชการเราเลยทะเลาะกับแม่อีกแต่คราวนี้แม่บอกว่าจะไม่ส่งเราเรียนถ้าจะเรียนครูให้ไปหากู้เอาเอง เราไม่ติดต่อกับแม่อีกเลยเพราะโกรธมากจนเมื่อวานเราเราทักแชทแม่ไปง้อขอโทษแม่แม่ก็ตอบกลับมาว่าไม่เป็นไรแล้วเราเลยถามแม่ประมาณว่าแม่ไม่ทักหาหาหนูบ้างเลยหนูมีแม่คนเดียวนะมีแต่หนูทักไปหาแม่คนเดียวตลอดแม่ไม่สนใจหนูเลยแล้วก็ตอบกลับมาประมาณว่าเราเป็นเด็กขาดความอบอุ่นนะ ต้องรักและใส่ใจคนรอบข้างให้มากๆเราเลยตอบแม่ไปประมาณว่าแม่ไม่เคยเข้าใจหนูเลยจริง ตอนนั้นร้องไห้เลยค่ะ แล้วแม่ก็ตอบกลับมาประมาณว่าก็เราไม่เข้าใจแม่เหมือนกัน คือสรุปเราไม่เข้าใจเเม่หรือแม่ไม่เข้าใจเราคะ