คือเรื่องขอเรื่องคือผมเป็นเด็กอายุ16ปีเเละมีครอบครัวทั้งหมด4คนพ่อเเม่เเละน้อง เเม่ผมทำงานเป็นครู ส่วนพ่อเป็นตำรวจ ฟไปอาจจะเหมือนเป็นครอบครัวที่อบอุ่น
เเต่....มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น เมื่อก่อนผมเคยภูมิใจมากว่าพ่อผมทำอาชีพเป็นตำรวจ เมื่อมีใครมสถามว่าเห้ยๆพ่อนายมำอาชีพอะไร ถ้าเมื่อก่อนผมคงจะตอบว่า "อ่อพ่อเราเป็นตำรวจน่ะ จับยา" เเต่ถ้าเป็นตอนนี้ผมเเถบไม่อยากจะบอกว่าพ่อผมเป็นตำรวจด้วยซำ ทำไมนะหรอ...ผมไม่ได้ไม่ชอบตำรวจนะ เเต่พ่อผมเป็นคนที่เเย่มากในสายตาผมสำหรับคนอื่นไม่รู้เหมือนกันมา พ่อผมเป็นตำรวจที่ค่อนข้างยศสูงพอสมควร เเละมีเพื่อนลูน้องเยอะมากเเละได้รับคำชื่นชมมากมาย เเต่กลับกันการเป็นหัวหน้าครอบครัวเเละหน้าที่พ่อจัดว่าเเย่ถึงเเย่มากเมืาอเทียบกับตอนนี้ พ่อผมเป็นพวกประเพศเเบบค่อนข้างจุกจิกเรื่องที่ไม่ควรจะมีเรื่องก็มี อย่างเช่นเรื่องเล็กๆภายในบ้านเรื่องหลอดไฟการจัดของในบ้านก็หาเรื่องด่ากับเเม่ผมได้ตลอดเเละใน 1สัปดาห์ผมจะได้ยินเสียงเเม่กับพ่อผมเถียงกันผ่านประตูเเทบจะทุกวันมันทำให้ผม คิดอยู่ในใจว่า.....เห้ยพ่อเเม่ไม่รักกันหรอ...ทำด่ากันทุกวันผมก็รู้เเหละพ่อผมทำเเม่ผมท้องก่อนเเต่งเเต่ก็ต้องจำใจเเต่งเพราะให้เกียรต์เเม่ผม ผมก็เลยคิดว่าถ้าวันนั้นเราไม่ได้เกิดมาจะเป็นยังไง...มันคงดีกว่านี้เเน่ เเละนิสัยอีกอย่างของพ่อผมคือ ขี้เกียจเป็นทุนเดิมคือเมื่อประมาณ3-4ก่อนต้องยอมรับเลยพ่อผมเป็นคนที่เท่เเละขยันมากมาก ผมรู้เรียกไงเเต่ถ้าเข้าใจไม่ผิดน่าจะเรียกว่า ตำรวจนอกเครื่องเเบบพ่อผมมักจะไปทำงานตอนกลางคืนเเละไปดักจับคนเค้าขายยากันตอนกลางคืนเเละเวลาผ่านไปก็มักจะได้เห็นรูปพ่อยืนถ่ายรูปพร้อมของกลางเสมอ หรือไม่ก็ไปรับเสด็จเชื้อราชวงไรประมาณนี้ เเต่ตอนนี่กลับเอาเเต่นอนอยู่บ้าน(พ่อผมไม่ได้โดนไล่ออกนะ) คือเเบบผมไม่เข้าใจตำรวจเหมือนกัน เเต่พอจะเข้าใจว่า พ่อผมจะออกไป1-2วันต่อสัปดาห์เพื่อไปตรวจเวรตำรวจที่ยศน้อยกว่าอะไรเเบบนี้ ผมก็คิดว่าเห้ยทำเเค่นี้ก็ได้เงินเดือนหรอ....นี้ยังไม่เเย่พอ คือที่บอกว่าขี้เกียจนี้น่ะไม่ใช่เเค่งานนะ เรื่องภายในบ้านนี้เเหละเเย่สุด คือผมกับน้องมักจะโดนใช่ให้ไป ยกนำยกข้าวมาหน่อยเเละระยะห่างบางที่มันไม่ถึง2-3เลยด้วยซำขนสดไปเยี่ยวยังไม่ยอมเดินไปต้องเอาคุหรือถังมาเยี่ยวใส่เเล้วเอาไปทิ้ง เเละพ่อผมมีนิสัยที่มักจะสะสม(ขยะ) เช่ยพระกระเป๋าเก่าๆกล่องเก่าหรืออะไรที่หายากๆที่คนส่วนใหญ่ไม่สะสม....เเละมักจะทำห้องตังเองลงรกอยู่เสมอ เเละไม่ใช่เเค่ห้องตัวเอง ยังไปลกยันห้องนั่งเลยหรือลานจอดรถคือรกมากรกจริงๆ เเละไม่ยอมให้ใครไปเเตะต้องเลยหรือของตัวเองหายก็มันจะโทษคนอื่นเสมอๆ ไม่เคยโทษตัวเอง ยังไม่พอที่จะทำให้ให้ผมอิจฉาพ่อคนอื่นหรือคนที่ไม่มีพ่อสินะ คือพ่อผมเเทบจะไม่เคยช่วยจ่ายค่าไฟหรือค่านำภายในบ้านเลย....ทุกคนคงอ่านไม่เชื่อเเต่มันคือเรื่องจริง พ่อผมเป็นตำรวจก็จริงเเต่เงินที่ได้มาถ้าไม่ไปลงกับบุหรี่ก็เบียก็เหล้าหรือการพนัน!!!ผมว่าเป็นพ่อห่วยโคตร ให้เเต่เเม่ผมส่วนใหญ่จ่ายเเทบจะทุกอย่างเช่นอาหารค่าเน็ตค่าเรียนเเละค่าผ่อนบางครั้งคืมันน่าอนาทมสกคือ พ่อผมขอยืมเงินเเม่ผมเช่นไปทำบุญหรือขอไปจ่ายหนี้หรือค่าผ่อนรถคือเห้ยใช่หรอวะ หรือถ้าไม่ให้หรือไม่มีพ่อผมมักจะดูถูกเเม่ผมหรือด่าเเม่ผม เช่นเเม่ผมเสียเเม่ไปเเต่เด็กก็เอามาว่าเห้ยได้หรอเเมนหรอวะ หรือด่าต่างๆนาๆบ้าบอ เเละผมยกย่องเเม่ผมเป็นผู้หญิงที่เก่งมากที่เเทบจะเเบบภาระในบ้านเเทบจะทั้งหมดภายในบ้านบ้างครั้งผมมองตาเเม่ที่กลับมาจากทำงานผมรู้เลยว่าเเม่เหนื่อยมสกบ้างครั้งนำตาผมก็ไหลออกมา(ผมไม่ได้นำเน่านะ) ผมโคตรอยากให้เเม่ผมเป็นเเม่เลี้ยงเดี่ยวเลยด้วยด้วยซำไปเเต่ก็นะ.....บางครั้งผมมองไปเจอพ่อคุณอื่นหรือในเฟสที่ถ่ายรูปกับพ่อเเละกินอาหารเเละยิ้มถ่ายรูปด้วยกันผมพูดเลยโคตรน่าอิจฉา(เรื่องทั้งหมดที่ผมเล่าเป็นเพี่ยงส่วนหนึ่งของชีวิตของผมเเละอาจเขียนผิดไปเยอะมากก็ขออภัยเเค่อยากจะระบายให้ใครฟังบ้าง)เเละที่เล่ามาเริ่มเป็นเมื่อประมาณ3-4ที่เเล้ว