กายกับจิตแยกออกจากกัน เกิดจากอะไร และควรทำอย่างไร

หลังจากสวดมนต์เสร็จทุกครั้ง เราจะนั่งสมาธิเพื่อพิจารณาธรรมก็ดูร่างกายไปเรื่อยๆ พิจารณาดูส่วนประกอบของร่างกาย ตับไตไส้พุงน้ำเลือดน้ำหนอง จนสุดท้ายก็เห็นเป็นธาตุ เป็นก้อนผงเถ้าถ่านจนไม่ไม่มีอะไรเลยทำอย่างนี้มาเรื่อยๆ จนมีอยู่วันหนึ่ง  เรารู้สึกว่ากายกับจิตเป็นคนละส่วนกัน คือเหมือนแยกออกจากกัน เเต่ตอนนั้นเรายังพยายามประคองสติไว้ แต่ยอมรับว่าตกใจ แต่หลังออกจากสมาธิเรามีความรู้สึกว่าที่แท้เราไม่มีตัวตน เราเป็นเเค่ก้อนธาตุที่เราไปยึดนั้นยึดนี่คือความไม่รู้ของเราแท้ๆ จากนั้นก็ร้องไห้ออกมาไม่มีเหตุผล เป็นอย่างนี้อยู่10นาที(ประมาน3ครั้ง)จากนั้นก็เข้าสู่กิเลสการมีตัวตนตามเดิมเลยอยากสอบถามผู้รู้ว่า  มีใครเคยเจอสภาวะธรรมแบบนี้ไหม มันเกิดจากอะไร ถ้าเจอแล้วต้องปฏิบัติตนอย่างไร