แบบนี้เรียกปิดกั้นตัวเองหรือว่าอะไรคะ

ทุกวันนี้อยู่คนเดียวมาเป็นปีแล้วอะ เพื่อน(จริงๆ)ก็ไม่มี แฟนก็ไม่มี คือใช้ชีวิตแบบคนเดียวจริงๆ เวลาเหงาหรือฟรุ้งซ้านก็จะเปิดหนังตลกดูดูตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงเวลานอนอีกรอบ(ถ้าเป็นวันหยุด) ไม่มีแฟนมาเป็นปีหรืออาจใกล้2ปีล้ะ จนตอนนี้ไม่คิดจะรับใครเข้ามาเลย คือทำงานเห็นผช.ทุกวันจริงแต่ไม่ได้เข้ามาในสมองเลยอะคือจะว่าปิดกั้นก้ได้มั้ง แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่มีแวปเข้ามาในสมองแล้วพอไม่เจอกันจะคิดถึงงี้มันจะมีความรู้สึกแปลกๆอะมันไม่โอเคเลยไม่ชอบความรู้สึกนึ้ไม่อยากรู้สึกแบบนี้มันทรมานคืออยากเอาออกไปจากสมองไม่อยากเอาตัวเงเข้าไปยุ่งแล้วก้คอยถามตัวเงว่าทำไมต้องรู้สึกแบบนี้ทำไมต้องเป็นแบบนี้คือมันไม่ชอบตัวเองเลยอยากจะลืมไปซะแล้วก็หาอพไรทำนั่งดูทีวีแปปเดียวหายโอเคๆๆสติกลับมาล้ะ แล้วเดียวนี้เจอผช.จะไม่แบบดีด้าอะไม่เอามาใส่ใจเลยหรือถ้าหวั่นไหวมั่งก็2วันเลิก คือไม่ชอบตัวเองเวลามีความรักมันไม่โอเควะไม่ชอบอารมคิดถึง ฟุ้งซ้าน เสียใจ ไม่อยากเอาตัวเองไปผูกพันธ์กับความรักแล้วอะ แต่ก้ไม่ใช่ว่าไม่อยากมี แต่ยังไม่อยากให้เข้ามา คือชีวิตเราวันๆนั่งดูทีวี เล่นไอจี บ่นกับพันทิปแค่นี้มันก็โอเคแล้วอะ ไม่ต้องมีใครเข้ามาก็ได้ เราอยู่ได้