สวัสดีครับผมเพิ่งเคยเขียนกระทู้เป็นครั้งแรกผิดพลาดยังไงขอโทษด้วยนะครับเข้าเรื่องเลยนะครับ
คือผมกับแฟนคบกันมาได้สักพักแล้วครับช่วงแรกๆก็เริ่มต้นกันไม่คอยดีเท่าไหร่ทะเลาะกันบ่อยมากประมาณแบบว่า2วันครึ่งดี4วันครึ่งทะเลาะเลยก็ได้ครับผมเป็นคนขอนแก่นครับแฟนผมเป็นคนลำปางอายุเราห่างกันพอสมควรเลยครับห่างกันเกือบๆ7ปีเราเจอกันในเกมครับแรกๆผมกับแฟนผมก็ไม่ค่อยชอบกันอยู่แล้วตั้งแต่ในเกมแต่พอเริ่มคุยกันสนิทกันผมกับเริ่มรู้สึกชอบรู้สึกมากขึ้นทุกวันครับจนผมตัดสินใจว่าจะไปหาแฟนผมครับ(ลืมบอกไปครับตอนที่ผมคุยกับแฟนผมเค้าบอกว่ามีคนคอยดูแลอยู่แต่ผมไม่เชื่อผมเลยอยากที่จะไปดูให้เห็นกับตาตัวเองอีกอย่างก็ใจผมเริ่มรักไปแล้วนี้ครับถ้าไปแล้วเค้ามีคนที่ดูแลจริงๆจะได้ตัดใจได้ง่ายขึ้นกว่าเดิม)และนี้ละครับคือจุดเริ่มของคำว่ารักมาก
วันที่14/06/2561 ผมตัดสินใจไปหาแฟนผมครับ(ลืมบอกไปว่าแฟนผมเคยมีลูกแล้วครับสองคนซึ่งอันนี้ผมก็รู้แล้วและยอมรับได้)ต่อเลยนะครับผมตัดสินใจนั่งรถจากขอนแก่นไปลำปางเลยครับซึ่งระหว่างรอรถอยู่แฟนผมก็ไม่เชื่อครับว่าผมจะไปหาจริงๆซึ่งก็วีดีโอคอกันถามผมตลอดว่าอยู่ไหนตลอดซึ่งแฟนผมก็ไม่เชื่อผมเลยบอกว่าคอยดูสิถ้าไม่เชื่อผม
ผมรถประมาณ15.00-19.20เวลาประมาณนี้ละครับจนผมขึ้นรถแล้วแฟนผมก็ยังถามอยู่ว่าอยู่ไหนจะไปไหนไปเที่ยวหรอผมเลยบอกว่าอยู่บนรถแล้วกำลังจะไปหา(แฟนผมกับอึ้งมากไปกว่าเดิมอีกไม่คิดว่าผมจะกล้าไปจริงๆเพราะปกติตลอดเวลาที่เราคุยกันคือผมไม่เคยออกนอกห้องเลยแม้แต่ครั้งเดียวที่เราคุยกัน)
ผมมาถึงลำปางวันที่15/06/2561 ผมมาถึงบขส.ลำปางประมาณตีสามกว่าซึ่งตลอดทางเราก็คุยกันแทบตลาดทางเลยครับทั้งโทรเสียงบ้างวีดีโอคอบ้างเล่นเกมด้วยกันบ้างผมรอรถจนถึงเกือบๆ6โมงเลยครับแฟนผมก็รอนะไม่ยอมนอนกลัวว่าไปถึงเราผมจะหลงทางจนถึง6โมงกว่าๆครับผมต่อรถอีกสายหนึ่งเผื่อไปหาแฟนไปถึงบ้านแฟนก็8โมงกว่าๆเกือบ9โมงซึ่งแฟนผมก็ยังคงรอผมไม่หลับจริงๆด้วยๆ
(ผมจำภาพเธอได้ติดตาจนทุกวันนี้เสื้อสายเดียวสีขาวกางเกงขาสั้นซึ่งผิดไปจากที่ผมคิดมากครับเธอสวยกว่าที่ผมคิดมากและทำให้ผมรู้สึกรักมากไปกว่าเดิมอีกวัน)วันนั้นเธอกำลังซักผ้าเก็บห้องผมจำได้ดีเลยจนเธอเดินเข้ามาถามผมว่าจะไปได้หรือยังร้อนตอนนั้นละครับผมถึงได้สติกับมาพอเธอตามประโยคคำถามเสร็จเธอก็เดินนำผมไปซึ่งผมก็เดินตามไปปกติครับเธอเดินนำเข้าไปในห้องแล้วบอกผมว่าเข้ามาสิจะเข้าไหมผมก็เข้าไปตามปกติครับแต่ผมเข้าห้องไปครั้งแรกผมวางกระเป๋าลงห่างจากเธอคนระฝั่งเลยละครับเธอบอกว่าเอามาไว้ตรงนี้ก็ได้แล้วเธอก็ถามผมต่อว่าแล้วคืนนี้จะนอนไหนผมบอกว่ายังไม่รู้เลยคงไปนอนวัดใกล้ๆเอานี้ละเธอบอกว่าไม่เป็นไรนอนนี้ก็ได้เราไม่กัดหรอก555แล้วเธอก็เดินออกจากห้องไปเอาผ้าที่ซักไว้ผมเลยบอกว่าเดียวไปช่วยถือเธอบอกว่าไม่เป็นไรแล้วเธอก็ไม่เอาผ้ามาแล้วก็ตากเองตอนนั้นผมบอกเลยครับว่าเกร็งมากทำตัวไม่ถูกเลยจนเธอถามว่าหิวไหมกินอะไรหรือเปล่าผมเลยบอกว่ายังไม่ค่อยหิวเลยครับแล้วเธอก็บอกว่าอืมงั้นเดียวเราขอนอนก่อนนะง่วงมากเดียวตื่นมาจะพาไปหาอะไรกินพอเธอหลับผมก็ไปหลับอีกมุมห้องเหมือนเดิมพอเธอตื่นเธอก็ถามว่าหิวข้าวหรือยังผมก็ยังคงตอบแบบเดิมว่ายังแต่เธอบอกว่าหิวแล้วไปหาอะไรกินกันพอกับมาถึงห้องคำถามเดียวที่อยู่ในหัวใจและในสมองผมก็พุ่งตรงออกมาที่ปากเลยว่า"แล้วไหนละคนดูแล"เธอเลยบอกว่าเลิกให้ไปหมดแล้วบอกว่ามีแฟนแล้วซึ่งตอนนั้นผมอึ้งมากว่าตกลงเค้าโกหกหรือเปล่า"แต่ก็แอบดีใจว่าถ้าเป็นเรื่องจริงก็คงดีที่เลือกคนที่ผิดจริงๆคนที่ยอมทำเพื่อเราขนาดนี้คนที่อยากใช่คำว่าพ่อแม่ด้วยกัน"แล้วก็ผ่านไปหนึ่งวันสำหรับวันแรก
พอวันที่สองเธอก็พาผมไปหาแม่กับลูกของเค้าครับเอาไว้เดียวมาต่อนะครับ
#อาจจะยาวไปเหมือนละครช่องหลายสีจนน่าเบื่อสักหน่อยนะครับแต่ยังไม่จบเดียวผมมาเล่าต่อนะครับ
อยากทราบว่าผมควรทำยังไงดีเค้ารักเราจริงไหมหรือเค้าแค่รอคนที่ดีกว่า?
คือผมกับแฟนคบกันมาได้สักพักแล้วครับช่วงแรกๆก็เริ่มต้นกันไม่คอยดีเท่าไหร่ทะเลาะกันบ่อยมากประมาณแบบว่า2วันครึ่งดี4วันครึ่งทะเลาะเลยก็ได้ครับผมเป็นคนขอนแก่นครับแฟนผมเป็นคนลำปางอายุเราห่างกันพอสมควรเลยครับห่างกันเกือบๆ7ปีเราเจอกันในเกมครับแรกๆผมกับแฟนผมก็ไม่ค่อยชอบกันอยู่แล้วตั้งแต่ในเกมแต่พอเริ่มคุยกันสนิทกันผมกับเริ่มรู้สึกชอบรู้สึกมากขึ้นทุกวันครับจนผมตัดสินใจว่าจะไปหาแฟนผมครับ(ลืมบอกไปครับตอนที่ผมคุยกับแฟนผมเค้าบอกว่ามีคนคอยดูแลอยู่แต่ผมไม่เชื่อผมเลยอยากที่จะไปดูให้เห็นกับตาตัวเองอีกอย่างก็ใจผมเริ่มรักไปแล้วนี้ครับถ้าไปแล้วเค้ามีคนที่ดูแลจริงๆจะได้ตัดใจได้ง่ายขึ้นกว่าเดิม)และนี้ละครับคือจุดเริ่มของคำว่ารักมาก
วันที่14/06/2561 ผมตัดสินใจไปหาแฟนผมครับ(ลืมบอกไปว่าแฟนผมเคยมีลูกแล้วครับสองคนซึ่งอันนี้ผมก็รู้แล้วและยอมรับได้)ต่อเลยนะครับผมตัดสินใจนั่งรถจากขอนแก่นไปลำปางเลยครับซึ่งระหว่างรอรถอยู่แฟนผมก็ไม่เชื่อครับว่าผมจะไปหาจริงๆซึ่งก็วีดีโอคอกันถามผมตลอดว่าอยู่ไหนตลอดซึ่งแฟนผมก็ไม่เชื่อผมเลยบอกว่าคอยดูสิถ้าไม่เชื่อผม
ผมรถประมาณ15.00-19.20เวลาประมาณนี้ละครับจนผมขึ้นรถแล้วแฟนผมก็ยังถามอยู่ว่าอยู่ไหนจะไปไหนไปเที่ยวหรอผมเลยบอกว่าอยู่บนรถแล้วกำลังจะไปหา(แฟนผมกับอึ้งมากไปกว่าเดิมอีกไม่คิดว่าผมจะกล้าไปจริงๆเพราะปกติตลอดเวลาที่เราคุยกันคือผมไม่เคยออกนอกห้องเลยแม้แต่ครั้งเดียวที่เราคุยกัน)
ผมมาถึงลำปางวันที่15/06/2561 ผมมาถึงบขส.ลำปางประมาณตีสามกว่าซึ่งตลอดทางเราก็คุยกันแทบตลาดทางเลยครับทั้งโทรเสียงบ้างวีดีโอคอบ้างเล่นเกมด้วยกันบ้างผมรอรถจนถึงเกือบๆ6โมงเลยครับแฟนผมก็รอนะไม่ยอมนอนกลัวว่าไปถึงเราผมจะหลงทางจนถึง6โมงกว่าๆครับผมต่อรถอีกสายหนึ่งเผื่อไปหาแฟนไปถึงบ้านแฟนก็8โมงกว่าๆเกือบ9โมงซึ่งแฟนผมก็ยังคงรอผมไม่หลับจริงๆด้วยๆ
(ผมจำภาพเธอได้ติดตาจนทุกวันนี้เสื้อสายเดียวสีขาวกางเกงขาสั้นซึ่งผิดไปจากที่ผมคิดมากครับเธอสวยกว่าที่ผมคิดมากและทำให้ผมรู้สึกรักมากไปกว่าเดิมอีกวัน)วันนั้นเธอกำลังซักผ้าเก็บห้องผมจำได้ดีเลยจนเธอเดินเข้ามาถามผมว่าจะไปได้หรือยังร้อนตอนนั้นละครับผมถึงได้สติกับมาพอเธอตามประโยคคำถามเสร็จเธอก็เดินนำผมไปซึ่งผมก็เดินตามไปปกติครับเธอเดินนำเข้าไปในห้องแล้วบอกผมว่าเข้ามาสิจะเข้าไหมผมก็เข้าไปตามปกติครับแต่ผมเข้าห้องไปครั้งแรกผมวางกระเป๋าลงห่างจากเธอคนระฝั่งเลยละครับเธอบอกว่าเอามาไว้ตรงนี้ก็ได้แล้วเธอก็ถามผมต่อว่าแล้วคืนนี้จะนอนไหนผมบอกว่ายังไม่รู้เลยคงไปนอนวัดใกล้ๆเอานี้ละเธอบอกว่าไม่เป็นไรนอนนี้ก็ได้เราไม่กัดหรอก555แล้วเธอก็เดินออกจากห้องไปเอาผ้าที่ซักไว้ผมเลยบอกว่าเดียวไปช่วยถือเธอบอกว่าไม่เป็นไรแล้วเธอก็ไม่เอาผ้ามาแล้วก็ตากเองตอนนั้นผมบอกเลยครับว่าเกร็งมากทำตัวไม่ถูกเลยจนเธอถามว่าหิวไหมกินอะไรหรือเปล่าผมเลยบอกว่ายังไม่ค่อยหิวเลยครับแล้วเธอก็บอกว่าอืมงั้นเดียวเราขอนอนก่อนนะง่วงมากเดียวตื่นมาจะพาไปหาอะไรกินพอเธอหลับผมก็ไปหลับอีกมุมห้องเหมือนเดิมพอเธอตื่นเธอก็ถามว่าหิวข้าวหรือยังผมก็ยังคงตอบแบบเดิมว่ายังแต่เธอบอกว่าหิวแล้วไปหาอะไรกินกันพอกับมาถึงห้องคำถามเดียวที่อยู่ในหัวใจและในสมองผมก็พุ่งตรงออกมาที่ปากเลยว่า"แล้วไหนละคนดูแล"เธอเลยบอกว่าเลิกให้ไปหมดแล้วบอกว่ามีแฟนแล้วซึ่งตอนนั้นผมอึ้งมากว่าตกลงเค้าโกหกหรือเปล่า"แต่ก็แอบดีใจว่าถ้าเป็นเรื่องจริงก็คงดีที่เลือกคนที่ผิดจริงๆคนที่ยอมทำเพื่อเราขนาดนี้คนที่อยากใช่คำว่าพ่อแม่ด้วยกัน"แล้วก็ผ่านไปหนึ่งวันสำหรับวันแรก
พอวันที่สองเธอก็พาผมไปหาแม่กับลูกของเค้าครับเอาไว้เดียวมาต่อนะครับ
#อาจจะยาวไปเหมือนละครช่องหลายสีจนน่าเบื่อสักหน่อยนะครับแต่ยังไม่จบเดียวผมมาเล่าต่อนะครับ