กระทู้นี้ไม่ได้มอวยรวย ไม่ได้มาขายของ หรือนำเสนออะไร ดังนั้นไม่ต้องหลังไมค์มาถามนะครับ แค่ผมรู้สึกหดหู่มาก ๆ ไม่มีที่ปรึกษา
เริ่มต้นด้วยเดิมบ้านค่อนข้างอยากจนครับแม้จะเป็นชนชั้นกลางอยู่ใกล้ กทม แต่ที่บ้านใช้เงินเดือนชนเดือน มีพ่อหาเงินคนเดียว แม่ทิ้งไป ไปๆมาๆบ้างพ่อก็ทำเป็นไม่เห็น ซึ่งตั้งแต่วัยรุ่นแม้จะมีเงินทองใช้ไม่ขาดมือ แต่ก็ต้องดูแลตัวเองในระดับนึง เลยมาปัจจุบันทำให้ผมไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับทางบ้านมากนัก แต่ก็ส่งเสียดูแลปกติ
จนมาทำงานรายได้ก็okครับ แต่เป็นคนขี้เกียจตื่นเช้าและรู้สึกว่าการเดินทางเวลาที่เสียไปทำอะไรได้มากกว่า ทนทำอยู่4ปี เลยลาออกมาทำตัวเองด้วยทุนที่"ไม่มี"
กระท่อนกระแท่นอยู่2ปี ก็ได้จับรายได้แสนนิดๆต่อเดือน แต่งานที่ทำคือเหนื่อยมาก เราเป็นตัวหลัก จ้างคนอื่นทำบางส่วนได้แต่เริ่มต้นยังไงเราก็ต้องเป็นคนทำ รายได้ 30% เป็น passive income ที่ไม่แน่นอนนัก ส่วน 70% สามารถโตได้อย่างต่อเนื่อง อาจทำได้หลายแสนต่อเดือนได้ในไม่ช้า........
แต่ผมไม่มีความสุขเลยครับ ผมรู้สึกเงินทองคือของนอกกาย ผมไปกินอะไรอร่อยๆแพงบ้างสักพักก็เบื่อ ซื้อรถดีๆมาขับสักพักก็เฉยๆ ซื้อคอนโดที่อยากได้มาตั้งแต่สมัยทำงานอยู่ สักพักก็เบื่อ คือส่วนนึงเหมือนตื่นขึ้นมาก็ทำงานที่มีมาใหม่ไม่รู้จบ
output ที่ทำได้ต่อวันคือ 30 แต่ input เป็น 50 ต่อให้มีคนช่วย output อาจเพิ่มขึ้นเป็น 50 พอดี แต่ผมก็ยังเหนื่อยพอกับเดิมอยู่ดี
้
อายุ30ฉันต้องได้1แสนต่อเดือนนะ เป็นความฝันที่หลายคนวาดไว้ ผมทำได้และแต่จากที่เคยมีเพื่อนก็ไม่มี เพื่อนบางคนไม่คบด้วยเหมือนอิจฉา
ส่วนแฟนทิ้งไปช่วง2ปีที่ทำงานหนัก ไปหาคนรวยๆ ตอนนี้ผมรวยเค้าก็จะกลับมาแต่ผมไม่เอา
คือสรุปปัญหานะ
-งานที่เข้ามาไม่รู้จักจบจักสิ้น นี่คือที่มาของรายได้ที่เยอะ
-ใช้เวลากับงานไปค่อนข้างมากต่อวัน นั่งอยู่กับโต๊ะในห้องเดิมๆ คุยกับใครก็ไม่ได้ อยู่คนเดียวเพราะที่บ้านไม่ได้มาอยุ่คอนโดกับเรา
-เพื่อนบางคนไม่ยอมคบด้วยเพราะอิจฉา บางคนก็มีครอบครัวกันไป บางคนก็ยังรายได้แบบเดือนชนเดือนชวนไปเที่ยว จะเป็นเรื่องที่ลำบากเค้าทันที
-ไม่มีแฟน จริงๆก็อยากมีนะ แต่คือมองไปทางไหนก็ไม่เห็นมีใครโสด ไม่ได้จีบใครมา10ปี คือแบบจีบไม่เป็นเลย
-ทุกๆ activity จะต้องขึ้นอยู่กับเงินเป็นหลัก แบบเสียเวลาขับรถแล้วรถติดจะไม่ไป ต่อคิวกินขนมร้านดังโซเชี่ยลไม่เอาแบบนี้ ซึ่งบางทีคนที่ไปด้วยกันไม่เข้าใจ บางร้านที่เราจ่ายราคาเต็มแล้วไม่ต้องต่อคิวผมจะกินทันที
ประมาณนี้ครับ คนที่เคยผ่านจุดนี้มา พอมีคำแนะนำไหมครับ คือรู้สึกหดหู่ อยู่คนเดียว และกลายเป็นทุกอย่างเป็นเงินเป็นทอง อยากมีเพื่อนมีแฟนที่ไปเที่ยวกัน แต่ก็เหมือนว่าเราเริ่มโตไกลกว่าจุดที่เป็นวัยรุ่นเหมือนเค้าแล้ว เคยมีคนบอกว่าถ้าผมมีเพื่อนที่ทำธุรกิจ หรือเป็นsmarter เหมือนกัน มีแฟนที่เป็นownder หรือลุยงานเป็นleaderเหมือนกัน ชีวิตผมจะมีความสุข มันจะจริงไหมครับ ขอบคุณครับ
อายุยังไม่ถึง 30 รายได้แสนกว่า แต่ชีวิตไม่ได้มีความสุขเหมือนที่เค้าโม้กัน รู้สึกหดหู่ควรทำไงดี
เริ่มต้นด้วยเดิมบ้านค่อนข้างอยากจนครับแม้จะเป็นชนชั้นกลางอยู่ใกล้ กทม แต่ที่บ้านใช้เงินเดือนชนเดือน มีพ่อหาเงินคนเดียว แม่ทิ้งไป ไปๆมาๆบ้างพ่อก็ทำเป็นไม่เห็น ซึ่งตั้งแต่วัยรุ่นแม้จะมีเงินทองใช้ไม่ขาดมือ แต่ก็ต้องดูแลตัวเองในระดับนึง เลยมาปัจจุบันทำให้ผมไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับทางบ้านมากนัก แต่ก็ส่งเสียดูแลปกติ
จนมาทำงานรายได้ก็okครับ แต่เป็นคนขี้เกียจตื่นเช้าและรู้สึกว่าการเดินทางเวลาที่เสียไปทำอะไรได้มากกว่า ทนทำอยู่4ปี เลยลาออกมาทำตัวเองด้วยทุนที่"ไม่มี"
กระท่อนกระแท่นอยู่2ปี ก็ได้จับรายได้แสนนิดๆต่อเดือน แต่งานที่ทำคือเหนื่อยมาก เราเป็นตัวหลัก จ้างคนอื่นทำบางส่วนได้แต่เริ่มต้นยังไงเราก็ต้องเป็นคนทำ รายได้ 30% เป็น passive income ที่ไม่แน่นอนนัก ส่วน 70% สามารถโตได้อย่างต่อเนื่อง อาจทำได้หลายแสนต่อเดือนได้ในไม่ช้า........
แต่ผมไม่มีความสุขเลยครับ ผมรู้สึกเงินทองคือของนอกกาย ผมไปกินอะไรอร่อยๆแพงบ้างสักพักก็เบื่อ ซื้อรถดีๆมาขับสักพักก็เฉยๆ ซื้อคอนโดที่อยากได้มาตั้งแต่สมัยทำงานอยู่ สักพักก็เบื่อ คือส่วนนึงเหมือนตื่นขึ้นมาก็ทำงานที่มีมาใหม่ไม่รู้จบ
output ที่ทำได้ต่อวันคือ 30 แต่ input เป็น 50 ต่อให้มีคนช่วย output อาจเพิ่มขึ้นเป็น 50 พอดี แต่ผมก็ยังเหนื่อยพอกับเดิมอยู่ดี
้
อายุ30ฉันต้องได้1แสนต่อเดือนนะ เป็นความฝันที่หลายคนวาดไว้ ผมทำได้และแต่จากที่เคยมีเพื่อนก็ไม่มี เพื่อนบางคนไม่คบด้วยเหมือนอิจฉา
ส่วนแฟนทิ้งไปช่วง2ปีที่ทำงานหนัก ไปหาคนรวยๆ ตอนนี้ผมรวยเค้าก็จะกลับมาแต่ผมไม่เอา
คือสรุปปัญหานะ
-งานที่เข้ามาไม่รู้จักจบจักสิ้น นี่คือที่มาของรายได้ที่เยอะ
-ใช้เวลากับงานไปค่อนข้างมากต่อวัน นั่งอยู่กับโต๊ะในห้องเดิมๆ คุยกับใครก็ไม่ได้ อยู่คนเดียวเพราะที่บ้านไม่ได้มาอยุ่คอนโดกับเรา
-เพื่อนบางคนไม่ยอมคบด้วยเพราะอิจฉา บางคนก็มีครอบครัวกันไป บางคนก็ยังรายได้แบบเดือนชนเดือนชวนไปเที่ยว จะเป็นเรื่องที่ลำบากเค้าทันที
-ไม่มีแฟน จริงๆก็อยากมีนะ แต่คือมองไปทางไหนก็ไม่เห็นมีใครโสด ไม่ได้จีบใครมา10ปี คือแบบจีบไม่เป็นเลย
-ทุกๆ activity จะต้องขึ้นอยู่กับเงินเป็นหลัก แบบเสียเวลาขับรถแล้วรถติดจะไม่ไป ต่อคิวกินขนมร้านดังโซเชี่ยลไม่เอาแบบนี้ ซึ่งบางทีคนที่ไปด้วยกันไม่เข้าใจ บางร้านที่เราจ่ายราคาเต็มแล้วไม่ต้องต่อคิวผมจะกินทันที
ประมาณนี้ครับ คนที่เคยผ่านจุดนี้มา พอมีคำแนะนำไหมครับ คือรู้สึกหดหู่ อยู่คนเดียว และกลายเป็นทุกอย่างเป็นเงินเป็นทอง อยากมีเพื่อนมีแฟนที่ไปเที่ยวกัน แต่ก็เหมือนว่าเราเริ่มโตไกลกว่าจุดที่เป็นวัยรุ่นเหมือนเค้าแล้ว เคยมีคนบอกว่าถ้าผมมีเพื่อนที่ทำธุรกิจ หรือเป็นsmarter เหมือนกัน มีแฟนที่เป็นownder หรือลุยงานเป็นleaderเหมือนกัน ชีวิตผมจะมีความสุข มันจะจริงไหมครับ ขอบคุณครับ