ต้องบอกว่า อันนี้คือความรุสึกส่วนตัวของผมนะ ใครจะมองว่ายังไงผมไม่รุแต่ผมขอพูดในมุมของผมบ้าง ตลอดเวลา2เดือนผมไม่ได้บอกใครเลย
ผมกับแฟนคบกันได้เกือบ 2 ปี น้องเค้าอายุห่างกับผม 5 ปี ต้องบอกก่อนว่าเมื่อก่อนผมเกเรมาก แต่ผมก้อได้หยุดเกเร และก้อกำลังสร้างตัว จนมาพอรักกับน้องเค้า น้องเค้าเปนคนจิมาก คือบอกกันเลยว่าผมจนนะ ถ้าจะใช้เงินแต่งต้องรอผมหลายปีหน่อย บอกตั้งแต่คบกันเดือนแรก น้องเค้าบอกเลยว่าไม่เปนไร เรามาช่วยกันเก็บ กันสร้าง ผมเก็บมากกว่าหน่อย น้องเค้าเก็บน้องหน่อยเพราะต้องจ่ายค่าเทอม ช่วงปีแรกนี้แทบไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะน้องเค้าทำงานด้วย เรียนวันอาทิต วันเสารก้อต้องไปทำวิจัย เดือนหนึ่งแทบจะได้เจอกันไม่ถึง 2 ครั้ง แต่คุยกันตลอด24ชม คือไม่โทคุยก้อต้องตอบไล ช่วงนั้นเรายุข้างๆๆเค้าตลอดรุว่าเค้าเหนื่อย ค่อยลองรับอารม ค่อยรับฟัง เราก้อคบกันมา มีทะเลาะกันบ้าง อะไรกันบ้าง และกก้อมาช่วงต้นปีนี้ คือผมคิดว่าถ้ายังไม่เลิกกันนะ ตอนนี้แม่ผมก้อคงไปหาฤกแต่งงานแล้วหละ แต่เราเลิกกันก่อน เข้าเรื่อง ตอนปลายปีเราเหนว่าเราวางแผนจะมีครอบครัว เราก้อเลยคิดว่าจากการคำนวนเงินเดือนกับค่าใช้จ่ายมันยังพอเหลือ เราก้อเริ่มผ่อนแอร เพราะแฟนเก่าเปนคนขี้ร้อนเวลามาเที่ยวบ้านต่างจังหวัดจะได้สบายๆๆหน่อย แล้วก้อเล่นแชร่ไว้อีก1มือกะว่าเอาไว้เปนทุนเมื่อมีงาน ทุกอย่างน่าจะเปนแบบนั้น แต่ด้วยภาวะเศรฐกิจ ทำให้โรงงานปิดโอนที่ การเงินเราจากที่แทบจะพอดี ถึงกับ ไม่พอ ด้วยรายจ่าย แต่เราก้อหาหมุนมาได้ และแฟนเราทำโครงการตอนจบ ขายเสื้อผ้า ผมก้อต้องเอามาช่วยขาย ให้พี่โรงงานบ้างแถวบ้านบ้าง และสรุปยอดทั้งหมด ผมใช้เงินผมซื้อไว้เอง แฟนซื้อให้1ตัว เราเรื่มไม่พอหละ ไม่มีเงินไปหาเค้าทุกอาทิตหละ ต้องยอมอดกินข้าวกับไข่ทุกวัน เพื่อเก็บเงินไปกินกับคนรักวันอาทิต บอกตรงๆๆช่วงนั้นเหนื่อยมาก แต่เค้าก้อเปนกำลังใจ ตั้งแต่คบกับน้องเค้ามา ผมไม่เคยไปไหนเลย เพื่อนช่วน ใครชวนไม่ไปทั้งนั้น กลัวทะเลาะกับแฟน ยอมทุกอย่างเพื่อให้เค้าสบายใจ และแล้วเราก้อทะเลาะกันมาขึ้น เมื่อแฟนจะออกจากงานเก่าไปทำงานที่ใหม่ ผมก้อไม่ว่า ทั้งที่ตัวเค้าเองจบปตรี แทนที่จะหางานที่ตรงกับสาขาทำ กลับไม่ทำด้วยเหตุผมที่ว่า จะไปทำกับเพื่อน ทั้งทีที่ใหม่เงินเดือนน้อยกว่าที่เก่า ผมก้อไม่ว่าคิดว่าน่าจะดีได้มายุใกล้ๆๆกันจะได้เจอกันบ่อย ทุกอย่างตรงกันข้ามหมด เราเริ่มห่างกันด้วยหน้าที่งาน ไม่ได้เจอกัน ทะเลาะกันมากขึ้นเรื่องค่าใช่จ่าย ต้องบอกก่อนว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดนี้ ถ้าคนมองจะบอกว่าผมเปนคนสร้าง แต่เอาจิงๆๆเราปรึกษากันทุกครั้งที่จะทำ อะไร ช่วยกันจ่าย สุดท้ายนะ เทอก้อยุที่นั้นได้เดือนเดียว ก้อออกกลับไปยุบ้าน นี้หละคับปัญหาเกิด เพราะเราบอกกับทางบ้านเราไว้แล้ว ว่าเดือนสิงหาคม หลังวันแม่ จะให้ทางบ้านผมเข้าไปคุยเรื่องแต่ง ตอนนั้นผมเคลียดมาก ไหนพ่อก้อมาเปนมะเร็งช่วงนั้น บอกตรงๆๆคับเหนื่อยมาก ทำงานกลางวัน รับจ๊อบกลางคืน กลับมาก้อต้องมาคุยกับแฟนอีก ถ้าไม่คุยเค้าก้อเหงา ก้อน้อยใจ บอกตามตรงตอนนั้นเหนื่อยมาก กินมาม่าทุกวันวันหละห่อ ผอมไปมากเลยแต่ตอนนั้นสู้ไม่ถอย ขอแค่ได้แต่งงานยุด้วยกัน ก้อหายเหนื่อย ยอมทุกอย่าง ปัญหาเกิดจากเรายืมเงินเค้า300ไว้กิน แต่ไม่ได้บอกว่าเราไม่มีแล้วจิงๆๆ ทะเลาะกันจนพาลไปถึงเลิกกัน เมือสินเดือน ตุลาคม เทอหาว่าผมให้เทอไปกู้พาเทอตกต่ำ จิงคับ ผมจะเอามาลงทุน แต่ด้วยความไม่ศึกษาดีๆๆกับกลัวเงินไม่พอวันแต่ง ธุระกิจทุกอย่างพัง เทอมาด่ามาว่าผมต่าง โพสทวงเงินหน้าเฟส ประจานผมหน้าเฟส ผมไม่ตอบโต้อะไรเลยแต่ผมยอมรับแบบลูกผู้ชายเลยว่า ผมนั่งมองขอความที่เทอด่าแล้วน้ำตาไหล เทอรุทุกอย่าง ว่าผมทำเพือใคร ทำอะไร เพราะเทอคุยกับผมตลอด ไม่โทคุยก้อต้องตอบไล แต่คนที่จะใช้ชีวิตคู่ไม่เข้าใจ หาว่าเราไม่มีเวลา จนทะเลาะกันเลิกกันเทอบล็อคผมหมดทุกทาง ผมหมดตัว ตัดสินใจกลับบ้าน เพื่อที่บ้านจะมีทางออกดีๆๆ กลับมาไม่เลยผมโดนด่าโดนว่าโดยไม่มีใครถามสผมเลย บอกตามตรงถ้าไม่ติดว่าพ่อป่วยพี่ชายผมหมดลมหายใจไปนานหละ กลับกันเลยที่นี้เราหนักเลยเราเลยเริ่มให่เก็บเงินไปไถ่ทองที่จำนำไวมา ใช้เวลาเดือนกว่าๆๆเราก้อได้ทองที่จะให้แฟนวันเกิดแต่เราเอาไปจำไว้ก่อนเพราะไม่มี กับแหวนอีก2วง คิดเลยว่าวันที่3ธ้นวานี้จะไปง้อแฟนเพราะจำได้ปีก่อนวันที่3เทอเคลียดเสียใจหนักผมพาเทอไปกินหมูกะทะแล้ว เทอยิ้มได้ แต่ทุกอย่างมันไม่เปนแบบนั้น ผมรอให้ถึงวันที่3ไม่ไหว เลยสร้างเฟสปลอมไปคุยกับเทอ แต่ผมแทบบ้า เทอมีแฟนใหม่ หมายความว่าไง เลิกกันเดือนเดียว ทั้งที่อีกคนก้มหน้าทำแถบตาม เพื่อได้ยุด้วยกัน เพราะคนสัญญหลอกๆๆว่าจะไม่ปล่อยมือ จะยุด้วยกัน ผมเหมือนคนไม่มีวิญญาณ คนเดียวที่เรายอมทิ้งทุกอย่างเพื่อมายุกับเค้า เค้าไปแล้ว แต่ที่น่าเจ็บใจ เค้าเอาเราไปด่าไปว่าเสียๆๆหายๆๆทั้งที่ตัวเค้าเองรุดีที่สุด ถ้าเพื่อนในกลุ่มเค้าสังเกต ตั้งแต่คบกับผม เทอมีอะไรดีขึ้นไหม มีมาช่วงหลังที่ผมสู้ยุคนเดียวโง่ยุคนเดียว ตอนนี้ผมผ่านสถาณะการอันเลวร้ายมาแล้ว แต่ผมยังไม่มีจุดหมาย ยังวนเวียนยุกับเรื่องเก่าๆๆ จนไม่เปนอันทำอะไร เปนคนไร้ค่า ผมไม่รุจะทำไงดี ไม่มีใครฟังผม เพื่อนฝูงผมก้อไม่มี ด้วยว่าตอนเรามีเราไม่เคยไปหาใครเลย เราหมดจิงๆๆ แต่เทอจะรุไหมว่าความจิงมันคืออะไร ใช้แต่ว่าไม่มีความสุขเหงา แต่ผมเหนื่อยแทบตายเวลานอนไม่กี่ชั่วโมง เทอไม่เหนค่ามันเลย วันนี้ผมต้องกลับมาตกต่ำอีกครั้ง ผมแค่อยากขอกำลังใจคับ เพราะผมไม่รุจะไปปรึกาาใคร ผมคนเกเรมาก่อน พอถึงเวลาทุกคนก้อตีว่าผมผิด ทั้งที่ไม่ถามผมเลยสักคำ ทุกวันนี้ยังรักยังรอ ผมบอกตัวผมเองไม่ได้ ใครมีคำแนะนำดีๆๆ ผมขอรับฟังคับ
เลิกกันเพราะเงิน ผมกับแฟนเลิกกันเพราะเค้าหาว่าผมพาเค้าเปนหนี้ ผมขอเล่าประสบการจิงของตัวเอง และขอคำแนะนำในการดำเนินชีวิต
ผมกับแฟนคบกันได้เกือบ 2 ปี น้องเค้าอายุห่างกับผม 5 ปี ต้องบอกก่อนว่าเมื่อก่อนผมเกเรมาก แต่ผมก้อได้หยุดเกเร และก้อกำลังสร้างตัว จนมาพอรักกับน้องเค้า น้องเค้าเปนคนจิมาก คือบอกกันเลยว่าผมจนนะ ถ้าจะใช้เงินแต่งต้องรอผมหลายปีหน่อย บอกตั้งแต่คบกันเดือนแรก น้องเค้าบอกเลยว่าไม่เปนไร เรามาช่วยกันเก็บ กันสร้าง ผมเก็บมากกว่าหน่อย น้องเค้าเก็บน้องหน่อยเพราะต้องจ่ายค่าเทอม ช่วงปีแรกนี้แทบไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะน้องเค้าทำงานด้วย เรียนวันอาทิต วันเสารก้อต้องไปทำวิจัย เดือนหนึ่งแทบจะได้เจอกันไม่ถึง 2 ครั้ง แต่คุยกันตลอด24ชม คือไม่โทคุยก้อต้องตอบไล ช่วงนั้นเรายุข้างๆๆเค้าตลอดรุว่าเค้าเหนื่อย ค่อยลองรับอารม ค่อยรับฟัง เราก้อคบกันมา มีทะเลาะกันบ้าง อะไรกันบ้าง และกก้อมาช่วงต้นปีนี้ คือผมคิดว่าถ้ายังไม่เลิกกันนะ ตอนนี้แม่ผมก้อคงไปหาฤกแต่งงานแล้วหละ แต่เราเลิกกันก่อน เข้าเรื่อง ตอนปลายปีเราเหนว่าเราวางแผนจะมีครอบครัว เราก้อเลยคิดว่าจากการคำนวนเงินเดือนกับค่าใช้จ่ายมันยังพอเหลือ เราก้อเริ่มผ่อนแอร เพราะแฟนเก่าเปนคนขี้ร้อนเวลามาเที่ยวบ้านต่างจังหวัดจะได้สบายๆๆหน่อย แล้วก้อเล่นแชร่ไว้อีก1มือกะว่าเอาไว้เปนทุนเมื่อมีงาน ทุกอย่างน่าจะเปนแบบนั้น แต่ด้วยภาวะเศรฐกิจ ทำให้โรงงานปิดโอนที่ การเงินเราจากที่แทบจะพอดี ถึงกับ ไม่พอ ด้วยรายจ่าย แต่เราก้อหาหมุนมาได้ และแฟนเราทำโครงการตอนจบ ขายเสื้อผ้า ผมก้อต้องเอามาช่วยขาย ให้พี่โรงงานบ้างแถวบ้านบ้าง และสรุปยอดทั้งหมด ผมใช้เงินผมซื้อไว้เอง แฟนซื้อให้1ตัว เราเรื่มไม่พอหละ ไม่มีเงินไปหาเค้าทุกอาทิตหละ ต้องยอมอดกินข้าวกับไข่ทุกวัน เพื่อเก็บเงินไปกินกับคนรักวันอาทิต บอกตรงๆๆช่วงนั้นเหนื่อยมาก แต่เค้าก้อเปนกำลังใจ ตั้งแต่คบกับน้องเค้ามา ผมไม่เคยไปไหนเลย เพื่อนช่วน ใครชวนไม่ไปทั้งนั้น กลัวทะเลาะกับแฟน ยอมทุกอย่างเพื่อให้เค้าสบายใจ และแล้วเราก้อทะเลาะกันมาขึ้น เมื่อแฟนจะออกจากงานเก่าไปทำงานที่ใหม่ ผมก้อไม่ว่า ทั้งที่ตัวเค้าเองจบปตรี แทนที่จะหางานที่ตรงกับสาขาทำ กลับไม่ทำด้วยเหตุผมที่ว่า จะไปทำกับเพื่อน ทั้งทีที่ใหม่เงินเดือนน้อยกว่าที่เก่า ผมก้อไม่ว่าคิดว่าน่าจะดีได้มายุใกล้ๆๆกันจะได้เจอกันบ่อย ทุกอย่างตรงกันข้ามหมด เราเริ่มห่างกันด้วยหน้าที่งาน ไม่ได้เจอกัน ทะเลาะกันมากขึ้นเรื่องค่าใช่จ่าย ต้องบอกก่อนว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดนี้ ถ้าคนมองจะบอกว่าผมเปนคนสร้าง แต่เอาจิงๆๆเราปรึกษากันทุกครั้งที่จะทำ อะไร ช่วยกันจ่าย สุดท้ายนะ เทอก้อยุที่นั้นได้เดือนเดียว ก้อออกกลับไปยุบ้าน นี้หละคับปัญหาเกิด เพราะเราบอกกับทางบ้านเราไว้แล้ว ว่าเดือนสิงหาคม หลังวันแม่ จะให้ทางบ้านผมเข้าไปคุยเรื่องแต่ง ตอนนั้นผมเคลียดมาก ไหนพ่อก้อมาเปนมะเร็งช่วงนั้น บอกตรงๆๆคับเหนื่อยมาก ทำงานกลางวัน รับจ๊อบกลางคืน กลับมาก้อต้องมาคุยกับแฟนอีก ถ้าไม่คุยเค้าก้อเหงา ก้อน้อยใจ บอกตามตรงตอนนั้นเหนื่อยมาก กินมาม่าทุกวันวันหละห่อ ผอมไปมากเลยแต่ตอนนั้นสู้ไม่ถอย ขอแค่ได้แต่งงานยุด้วยกัน ก้อหายเหนื่อย ยอมทุกอย่าง ปัญหาเกิดจากเรายืมเงินเค้า300ไว้กิน แต่ไม่ได้บอกว่าเราไม่มีแล้วจิงๆๆ ทะเลาะกันจนพาลไปถึงเลิกกัน เมือสินเดือน ตุลาคม เทอหาว่าผมให้เทอไปกู้พาเทอตกต่ำ จิงคับ ผมจะเอามาลงทุน แต่ด้วยความไม่ศึกษาดีๆๆกับกลัวเงินไม่พอวันแต่ง ธุระกิจทุกอย่างพัง เทอมาด่ามาว่าผมต่าง โพสทวงเงินหน้าเฟส ประจานผมหน้าเฟส ผมไม่ตอบโต้อะไรเลยแต่ผมยอมรับแบบลูกผู้ชายเลยว่า ผมนั่งมองขอความที่เทอด่าแล้วน้ำตาไหล เทอรุทุกอย่าง ว่าผมทำเพือใคร ทำอะไร เพราะเทอคุยกับผมตลอด ไม่โทคุยก้อต้องตอบไล แต่คนที่จะใช้ชีวิตคู่ไม่เข้าใจ หาว่าเราไม่มีเวลา จนทะเลาะกันเลิกกันเทอบล็อคผมหมดทุกทาง ผมหมดตัว ตัดสินใจกลับบ้าน เพื่อที่บ้านจะมีทางออกดีๆๆ กลับมาไม่เลยผมโดนด่าโดนว่าโดยไม่มีใครถามสผมเลย บอกตามตรงถ้าไม่ติดว่าพ่อป่วยพี่ชายผมหมดลมหายใจไปนานหละ กลับกันเลยที่นี้เราหนักเลยเราเลยเริ่มให่เก็บเงินไปไถ่ทองที่จำนำไวมา ใช้เวลาเดือนกว่าๆๆเราก้อได้ทองที่จะให้แฟนวันเกิดแต่เราเอาไปจำไว้ก่อนเพราะไม่มี กับแหวนอีก2วง คิดเลยว่าวันที่3ธ้นวานี้จะไปง้อแฟนเพราะจำได้ปีก่อนวันที่3เทอเคลียดเสียใจหนักผมพาเทอไปกินหมูกะทะแล้ว เทอยิ้มได้ แต่ทุกอย่างมันไม่เปนแบบนั้น ผมรอให้ถึงวันที่3ไม่ไหว เลยสร้างเฟสปลอมไปคุยกับเทอ แต่ผมแทบบ้า เทอมีแฟนใหม่ หมายความว่าไง เลิกกันเดือนเดียว ทั้งที่อีกคนก้มหน้าทำแถบตาม เพื่อได้ยุด้วยกัน เพราะคนสัญญหลอกๆๆว่าจะไม่ปล่อยมือ จะยุด้วยกัน ผมเหมือนคนไม่มีวิญญาณ คนเดียวที่เรายอมทิ้งทุกอย่างเพื่อมายุกับเค้า เค้าไปแล้ว แต่ที่น่าเจ็บใจ เค้าเอาเราไปด่าไปว่าเสียๆๆหายๆๆทั้งที่ตัวเค้าเองรุดีที่สุด ถ้าเพื่อนในกลุ่มเค้าสังเกต ตั้งแต่คบกับผม เทอมีอะไรดีขึ้นไหม มีมาช่วงหลังที่ผมสู้ยุคนเดียวโง่ยุคนเดียว ตอนนี้ผมผ่านสถาณะการอันเลวร้ายมาแล้ว แต่ผมยังไม่มีจุดหมาย ยังวนเวียนยุกับเรื่องเก่าๆๆ จนไม่เปนอันทำอะไร เปนคนไร้ค่า ผมไม่รุจะทำไงดี ไม่มีใครฟังผม เพื่อนฝูงผมก้อไม่มี ด้วยว่าตอนเรามีเราไม่เคยไปหาใครเลย เราหมดจิงๆๆ แต่เทอจะรุไหมว่าความจิงมันคืออะไร ใช้แต่ว่าไม่มีความสุขเหงา แต่ผมเหนื่อยแทบตายเวลานอนไม่กี่ชั่วโมง เทอไม่เหนค่ามันเลย วันนี้ผมต้องกลับมาตกต่ำอีกครั้ง ผมแค่อยากขอกำลังใจคับ เพราะผมไม่รุจะไปปรึกาาใคร ผมคนเกเรมาก่อน พอถึงเวลาทุกคนก้อตีว่าผมผิด ทั้งที่ไม่ถามผมเลยสักคำ ทุกวันนี้ยังรักยังรอ ผมบอกตัวผมเองไม่ได้ ใครมีคำแนะนำดีๆๆ ผมขอรับฟังคับ