ความรักที่ไม่เคยสมหวังเลย

ไง เราอยากมาระบาย ทุกคนสามารถให้ข้อเสนอเเนะกับเราได้นะ เราไม่เคยมีแฟนเลย เราจีบใครชอบใครก็ไม่ชอบกลับ เราพยายามไปแค่ไหนมากเท่าไหร่ก็ไม่เคยได้กลับมาเลยสักครั้ง ที่จะเล่าต่อไปมันเป็นเรื่องราวตั้งแต่ช่วงมอ5กลางๆของเราเอง เราชอบผญคนนึงมากๆเป็นเพื่อนของเราเอง (เราเป็นพวกชอบเพื่อนอ่ะ)คือนางเป็นเพื่อนสนิทเราเรารู้จักกันตั้งแต่ม.1แล้วละแต่ไม่ได้สนิท เค้าเป็นแฟนเก่าเพื่อนเราตอนนั้นม5นางเลิกกัน แล้วเราก็สนิทกับนาง แล้วก็แฟนเก่านางด้วย ตอนนั้นเราไม่ได้ชอบนางหรอก เราแค่เป็นเพื่อนที่อยู่ด้วยคุยด้วยได้ตลอด เพราะเราก็เป็นเพื่อนแค่เเฟนเก่านางเหมือนกัน แต่พอเวลาผ่านไป เราก็เริ่มชอบน่ารักนิสัยดีเข้าใจมีอะไรเหมือนกันเยอะแยะเลยเราอยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากๆเลยแต่ตลอดเวลาเราไม่กล้าพูดว่าเราชอบนางออกไปเลย เพราะนางบอกว่าไม่อยากมีแฟนเป็นเพื่อนสนิทแล้ว ไม่เอาแล้ว (นางมีแฟนเป็นเพื่อนสนิทที่ผ่านมา) เราก็ได้แต่เก็บคำพูดมากมายเหล่านั้นไว้ไม่กล้าที่จะพูดออกไปเพราะกลัวว่าวันนึงเราจะเสียเขาไปเค้าจะต้องเปลี่ยนต้องเฟรดตัวออกไปตลอดเวลา  2 ปี เราอยุ่กับนางตลอดอยูาแบบตลอดเลยทั้งเรียนพิเศษทั้งส่งบ้านไปเที่ยวถึงขนาดรุ้จักสนิทกับพ่อแม่เค้าด้วย55555 เเบบเราสนิทกันมากมากๆมันแทบจะเหมือนคนในครอบครัวเลยเหมือนทุกอย่างเลย มันยิ่งทำให้เรารู้สึกจากชอบมันเปลี่ยนเป็นรักแทนรักแบบมากๆ (มีอยุ่วันนึงนางเคยมาบอกว่ามีคนคุยแล้วบอกเราเลยเราแบบได้แต่ยิ้มแล้วก็อออืมแล้วดราก็ไม่ได้พูดอะไรไปเราเศร้ามากถึงขั้นจมปักอยุ่ในกองน้ำตาเลย) เรารอวบรวมความกล้าแบบนานมากเพื่อที่จะบอกความรู้สึกของเรามี่มีทั้งหมดออกไป ตอนนั้นชีวิตของนางกับคนคุยเริ่มไม่ค่อยดีแล้ว แล้วในที่สุดนางก็ห่างกัน เราเห็นนางเสียใจเพราะไอ้นั้นมาตลอด จนเราก้บอกความจริงไปว่าเรารู้สึกยังไงตลอดที่ผ่านมา เค้าก็ตกใจแล้วก็ไม่คิดว่าเราจะชอบเค้า เราบอกว่าถ้าเราขออยุ่ต่อไปแล้วรอวันที่มันจะเป้นเราได้ไหม นางไม่อยากให้เรารอ ไม่อยากให้เราอยุ่ นางไม่อยากรั้งใครนางยังไม่อยากมีแฟนแล้วตอนนี้แต่เราแค่อยากที่จะอยุ่ด้วยอยากที่จะอยู่ข้างๆด้วยเราก็ได้อยุ่นะช่วงนึงแต่นั้นแหละ ท้ายที่สุดไม่ว่าจะทำยังไง เค้ามาขอร้องบอกว่าอยากอยุาคนเดียวก่อนจริงๆเค้าไม่ไหวแล้ว ขออยุาคยเดียวกันไเ้ไหมผมไม่ยอมแต่สุดท้ายการที่ได้ยินเสียงของเค้าร้องไห้ผ่านการคอลไลน์ในวันนั้นผมเลยบอกว่าก็ได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันยังอยึาตรงนี้ฉันยังรักแกเสมอ นางอยากให้เราทั้งสองคนออกไปเจอโลกข้างนอกเจอคนนู้นนี้ก่อนแล้ววันไหนที่ จะได้กลับมามันจะกลับมาหากันเอง หลังจากวันนั้นผมก้ได้ตัดสินใจเปิดหัวใจของผมที่ทั้งใจมอบให้เค้าคนเดียวอีกครั้ง มีผญคนนึงเข้ามาในชีวิตผมช่วงมหาลัย ผมเริ่มจากปิดกั้นตัวเองจากการชอบคนที่ผ่านมาเลยไม่ได้ให้เค้าเข้ามามากนักอีกอย่างผญคนนั้นมีแฟนแล้วด้วยจนวันที่ผมดันทำเรื่องที่ผิดเพราะว่าเค้ารักเราชอบเราแล้วก็ทำทุกอย่างให้จนมันกล้ายเป้นความผิดพลาดทำให้เค้าทั้งสองคนดันผิดใจกันแล้วเลิกกันในตอนนั้นมีหลายเหตุผลด้วยที่ทำให้จะเิลกกันแต่ก็ปฏิเสะไม่ได้อยุาดีว่าผมเป้นหนึ่งในปัจจัยสำคัญเลย ผมรั้สึกผิดมากกับทั้งคู่ทั้งผมและผญคนนั้นก้รู้สึกผิดมาก ผมมักบอกกับเค้าเสมอว่าถ้ากลับไปได้อยากกจะกละบไปมากกว่าก้ไม่เป็นไรนะ ผมก้อยู?กับความรุ่สึกผิดแบบนี้ตลอด แตลอดเวลาช่วงแรกที่ผมลองเปิดใจคุยกับคนใหม่นี้ก้ไม่ได้ลืมคนเก่าได้เลยแม้แต่นิดเดียวถึงเค้าจะพยายามมากแค่ไหนเรากับไม่ได้สนใจเค้ามากเท่าทีาควรพอนานวันเข้าความร็สึกของเราดันมากขึ้นมากขึ้นไปอีกจนเราอยากที่จะพยามเริ่มต้นใหม่ดูมันกลับสายไปแล้วเค้ากำลังจะกลับไปหาคนของเค้าแล้วผมไม่สามรถรั้งไว่ได้เลยตลอดเวลาที่คุยกันเค้าเองก็ยังคิดถึงแฟนเก่าเค้าอยู๋เรื่อยจนวันที่แฟนเก่าเค้าให้โอกาสกลับไปแล้วเค้าเลือกที่จะกลับไปแล้วเค้าก็กลับไปผมนั่งทบทวนตัวเองอยู่นานแล้วก้พบว่าตัวเองก้ลืมคนแรกนั้นไม่ได้เลยสักวันเดียว ทุกวันนี้ผมกับนางคนแรกก้ยังสนิทกันอยู่ ผมแค่อยากขอพรฟ้าหวังว่าสักวันเธอจะรักเรากลับมาบ้าง ตอนนี้จวนจะสามปีแล้วไม่เคยไม่คิดถึงนางเลย นี่แหละครับเรื่องราวของผมเอง ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ขอท่ดด้วยหากพิมอะไรผิดไป