เราควรไปบำบัดไหม....

คือเราอายุเริ่มเข้าสู่วัยทำงานแล้ว แต่รู้สึกกังวล ตื่นเต้นเวลาต้องเดินทางไปที่ที่ไม่เคยไป  กลัวที่กว้างๆคนเยอะๆ เหมือนกลัวหลงอะค่ะ เช่นกลัวนั่งรถเลยป้าย  หลงในห้าง  หาทางออกไม่เจอ(ทั้งๆที่รู้ว่าถามยาม คนแถวนั้นได้)ตอนเด็กเคยหลงทางกับแม่ที่ห้างใหญ่ๆค่ะ+ตอนเด็กพ่อก็ไม่ค่อยให้ออกกับไหนกะเพื่อนค่ะ พ่อแม่ไม่ค่อยได้พาไปไหนเที่ยวตอนเด็กๆ(ฐานะปานกลาง พ่อแม่อยู่บ้านเดียวกันค่ะแต่ไม่ค่อยถูกกัน ไม่คุยกันแยก) แล้วโตมาเราเป็นคนที่จำเกี่ยวกะเส้นทาง ตรอกซอกซอยไม่ค่อยเก่ง(ว่ากันว่าเป็นความดัดจริตของผู้หญิง)แต่ไม่ได้อยากจะเป็นเลยจริงๆนะค่ะเป็นพวกหลงทิศอะค่ะ + กลัวคนแปลกหน้า แต่ถ้าจำเป็นก็สามารถไปคนเดียวได้นะค่ะ(ย้ำถ้าจำเป็นจะกัดใจไปแบบเหงาๆอะคะ)  เช่นไปทำธุระ  ไปสมัครสอบ  ไปสมัครงานที่ที่มีเป้าหมายอะค่ะพอทำเสร็จก็จะตรงดิ่งกลับบ้าน  แต่จะไม่กล้าแวะเดินเล่นอะไรที่มันไม่มีจุดหมายอะคะ  เวลาจะไปไหนที่แปลกใหม่คนเดียวจะตื่นเต้นมากกก ยิ่งกว่าพรีเซนหน้าห้องอีก เราควรออกจากครอบความกลัวนี้ยังไงดีค่ะ ***บุคคลิกเราเป็นคนนิ่งๆค่ะค่อนข้างมีโลกส่วนตัวอยากจะร่าเริงอะเลิทแบบคนอื่นมันก็ฝืนๆ ****ให้คุณมองคาแลคเตอร์แบบ the toys อะค่ะแต่ตัดเรื่องความสามารถทางความกล้าแสดงออกออกไปเหมือนไม่มีอะไรดีเลย