ตามหัวข้อเลยครับ เสียสุขภาพจิตมาก แต่ละวัน แต่ละคนไม่เหมือนกัน
ทุกวันนี้ทำงานจากที่เคยมีความสุขที่ได้มาทำงานได้มาเจอเพื่อน ๆ รวมงานได้คุยสนุกกัน กลับกลายเป็นเบื่อ ไม่อยากเจอ ไม่อยากพูดด้วย
กับเพื่อนที่ทำงาน ตัวอย่างที่พบ
1. เห็นแก่ตัวในหน้างาน เลือกที่จะทำแต่ตำแหน่ง หรือ จุดสบาย ในความเป็นจริงต้องหมุนกัน
2. เห็นแก่ตัวในเรื่องของผลประโยชน์ คือ เงินบางอย่างที่ควรจะแบ่งกัน ก็ไม่แบ่ง แบ่งก็ไม่ยุติธรรม
3. เห็นแก่ตัวในเรื่องความรับผิดชอบ อันนี้เจอบ่อยทำที่ไหนก็เจอ คือ กูเก่ง เก่งทุกอย่าง รู้ทุกเรื่อง แต่ไม่ทำ ผิดโทษคนอื่น ผลงานออกหน้ารับ
4. กูมึน กูไม่ทำ สิ้นเดือนกูก็รับเท่าคนอื่น อันนี้ก็เจอหลายที่ ทำบุญมาด้วยอะไร แอบหลบ แอบไปนอน ไม่เคยมีใครจับได้ ทำมาเป็น 10 ปี
ผมก็พยามไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ เราทำของเรา ใครไม่ทำก็ไม่เป็นไร ใครจะเห็นแก่ตัวก็เรื่องของเค้า ใครจะลักเล็ก หลบหน่อย เราก็ทำไม่มอง
แต่เจอทุกวัน เสียสุขภาพจิต
ผมก็ไม่ได้ดีขนาดว่า 100% ดีหมด แต่คือแบบ เห็นใจเพื่อนร่วมงานบ้างเถอะครับ
ผมทำงานมาก็ 6-7 ปี ตั้งแต่เดือนที่แล้วเริ่มทนไม่ไหว เริ่มมีปัญหากัน ก็นะหลายคนอะ เหมือนมันรวมหัวมารุมเรา
ว่าจะจัดสักหน่อย ก็เดียวตกงาน ลูกเมียก็ลำบากอีก เก่งวันเดียวลำบากครอบครัวไปหลายปี ก็ไม่ไหวนะ
พูดจนไม่รู้จะพูดยังไง มันก็ไม่เข้าใจ เรียกคุยกันหลายครั้ง ก็เหมือนจะดีผ่านไป 3-4 วัน เหมือนเดิม
จะย้ายไปทำที่อื่นก็ เดียวก็ลงรอยเดิม เจอคนเหมือนเดิม เงินก็ไม่ชัวเหมือนที่เดิม
ทำงานแล้วพบเจอแต่คนเห็นแก่ตัว เราจะทำอย่างไร
ทุกวันนี้ทำงานจากที่เคยมีความสุขที่ได้มาทำงานได้มาเจอเพื่อน ๆ รวมงานได้คุยสนุกกัน กลับกลายเป็นเบื่อ ไม่อยากเจอ ไม่อยากพูดด้วย
กับเพื่อนที่ทำงาน ตัวอย่างที่พบ
1. เห็นแก่ตัวในหน้างาน เลือกที่จะทำแต่ตำแหน่ง หรือ จุดสบาย ในความเป็นจริงต้องหมุนกัน
2. เห็นแก่ตัวในเรื่องของผลประโยชน์ คือ เงินบางอย่างที่ควรจะแบ่งกัน ก็ไม่แบ่ง แบ่งก็ไม่ยุติธรรม
3. เห็นแก่ตัวในเรื่องความรับผิดชอบ อันนี้เจอบ่อยทำที่ไหนก็เจอ คือ กูเก่ง เก่งทุกอย่าง รู้ทุกเรื่อง แต่ไม่ทำ ผิดโทษคนอื่น ผลงานออกหน้ารับ
4. กูมึน กูไม่ทำ สิ้นเดือนกูก็รับเท่าคนอื่น อันนี้ก็เจอหลายที่ ทำบุญมาด้วยอะไร แอบหลบ แอบไปนอน ไม่เคยมีใครจับได้ ทำมาเป็น 10 ปี
ผมก็พยามไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ เราทำของเรา ใครไม่ทำก็ไม่เป็นไร ใครจะเห็นแก่ตัวก็เรื่องของเค้า ใครจะลักเล็ก หลบหน่อย เราก็ทำไม่มอง
แต่เจอทุกวัน เสียสุขภาพจิต
ผมก็ไม่ได้ดีขนาดว่า 100% ดีหมด แต่คือแบบ เห็นใจเพื่อนร่วมงานบ้างเถอะครับ
ผมทำงานมาก็ 6-7 ปี ตั้งแต่เดือนที่แล้วเริ่มทนไม่ไหว เริ่มมีปัญหากัน ก็นะหลายคนอะ เหมือนมันรวมหัวมารุมเรา
ว่าจะจัดสักหน่อย ก็เดียวตกงาน ลูกเมียก็ลำบากอีก เก่งวันเดียวลำบากครอบครัวไปหลายปี ก็ไม่ไหวนะ
พูดจนไม่รู้จะพูดยังไง มันก็ไม่เข้าใจ เรียกคุยกันหลายครั้ง ก็เหมือนจะดีผ่านไป 3-4 วัน เหมือนเดิม
จะย้ายไปทำที่อื่นก็ เดียวก็ลงรอยเดิม เจอคนเหมือนเดิม เงินก็ไม่ชัวเหมือนที่เดิม