เราแค่อยากเล่าเรื่องราว เรากับแฟนคบกันมา3 ปี กว่า เราไม่ค่อยทะเลาะกัน แต่เวลาที่เรามีปัญหากันจะต้องมีอันเลิกลากันทุกครั้ง เพราะด้วยนิสัยใจร้อนของเรา ซึ่งเค้าเป็นคนสุภาพไม่ชอบการตะคอกใส่อารมณ์หรือด่าทอกัน และเค้าเป็นคนชอบเก็บไม่พูด แต่เวลาทะเลาะกันเราก็เลือกที่ฝ่ายโทรหาเค้าทุกครั้ง และกลับมาคบกันเหมือนเดิม 2 ปีแรกเราค่อยๆ พยายามเข้าใจนิสัยกัน เราใช้ชีวิตอยู่ในห้องเดียวกัน เราเคยคิดว่า ถ้าเราไม่มีเค้าคงอยู่ไม่ได้ เพราะเวลาที่เราอยู่ด้วยกันเรามีความสุขมาก แต่เมื่อเข้าปีที่ 3 เรากับเค้ามีปัญหากัน ทว่ารอบนี้เราดีกัน แต่เรากับเค้าตกลงแยกกันอยู่ เค้าอยู่บ้านเค้า เราอยู่ห้องเรา(ที่เคยมีเค้า) แรกๆเราก็เสียใจ เพราะในวันที่เค้าเดินออกไป เรามีปัญหาเรื่องครอบครัว เรารู้สึกว่าเค้าทิ้งให้เราอยู่คนเดียว เค้าจะมาหาเรา ศ ส อา เป็นอย่างนี้มาระยะ และเราเริ่มรู้ตัวว่าเราเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น มีเวลาให้กับตัวเองมากขึ้น เวลาเจอกันเราไม่ค่อยฟังเค้าพูด ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ ไม่ค่อยอยากมีอะไรกับเค้า (ช่วงที่แยกกันเราตระหนักนะ ว่าเราต้องใส่ใจเค้าให้มากกว่านี้ เมื่อมองย้อนกลับไปเราคิดว่าเราทำอะไรให้เค้าน้อยกว่าที่เค้าทำให้เรามาก) และเราทะเลาะกันอีกครั้งเพราะเค้ามีเรื่องที่ไม่บอกเราแต่มากลับถามความเห็นเรา เราเลยโกรธ และก็กลายเป็นเรื่องที่เค้ายกเรื่องของเค้าขึ้นมาด้วย เค้าบอกว่าเค้าเหมือนก้อนหิน เราสร้างกำแพงขึ้นมา เหมือนว่าเค้าจะจากเราอีกครั้ง แต่สุดท้ายเราคุยกันและดีกัน ระหว่างทางที่เราคบก็ปกติดีนะ จนล่าสุดเรากลับใช้อารมณ์กับเค้าเพียงเพราะคิดว่าเค้ารำคาญเรา เราตัดสินใจบอกเลิกเค้า (นานมากเป็นปีๆที่เราไม่คิดจะเอ่ยมันเพราะรู้ว่าเค้าจากเราไปจริงๆ) เค้าไม่ง้อเรา เราไม่ได้คุยกันมาอาทิตย์กว่า เค้าไม่โทรมาอยู่แล้ว แต่รูปหน้าปกเฟส และไลน์รูปคู่เรา เค้าไม่เปลี่ยนเลย ผิดกลับเราที่ลบออกไปตั้งแต่วันแรกที่เราทะเลาะกัน เราเลือกที่จะเฉยๆไปเหมือนเค้า
ความรู้สึกครั้งนี้ของเรากลับไม่โหยหาที่อยากโทรหาเค้า บางครั้งแอบคิดว่าถ้ากลับมาคบกันอีกมันก็คงไปไม่รอดเหมือนเดิม และเราก็เริ่มมีความรู้สึกคิดว่าเราอยากมีเค้าจริงมั้ย เราไม่ได้คาดหวังว่าจะคบกับเค้าตลอดไป คิดแค่ว่าเดี๋ยววันนึงก็ต้องเลิก (เพราะเค้าชอบคิดว่าเราไม่เข้าใจกัน เค้ารับอะไรในตัวเราไม่ได้ในบางเรื่อง)
เรามองเห็นเค้าว่าเค้ารักเราเพราะอะไร?
เพราะไม่ว่าวันวาเลนไทม์ วันเกิดเรา วันครบรอบ ผู้ชายคนนี้เค้าไม่มีของมีค่าให้เราหรอก แต่เค้าทำของที่มีค่าใช้ใจเค้าทำทุกครั้ง เค้าจะประดิษฐ์โมบาย ,ตอกตะปูสลักชื่อแล้วถักทอไหมพรมตามอักษร ,ทำโหลขวดแก้ว ,ประดิษฐ์ดอกไม้มาให้ นั่นคือสิ่งที่เค้าตั้งใจ และพยายามทำมาเซอร์ไพรส์เรา
เค้าตามใจเราทุกอย่าง อยากไปไหนก็พาไป อยากกินไรก็พาไปกิน เค้าจูงมือเราทุกครั้ง เค้าเสียสละให้เราดูดน้ำก่อนเสมอ กินข้าวไม่หมดเค้าก็กิน เค้ายอมถือของหนักๆ เพื่อเราไม่เจ็บมือ ,เค้ายอมเป็นคนมาหาเรามานอนกับเค้าในช่วง1 ปีที่เราแยกกัน แต่เราไม่เคยไปนอนที่บ้านเค้าเลย เค้าเรียกเราว่าที่รักตั้งแต่ที่คบกันจนแม้วันเลิกลา เมื่อเราคิดได้ว่าเค้ารักเราเค้าดีกับเรามาก เราตัดสินใจส่งข้อความไปขอบคุณเค้า และเค้าเองก็ขอบคุณเราเค้าบอกยังรักและคิดถึง แต่เราสองคนรู้ดีว่าครั้งนี้คงไม่มีวันหวนคืนอีกแล้ว เราต่างจากกันด้วยดี
ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาที่เศร้า เวลาที่เรานึกถึงเค้า เราจะนึกถึงเรื่องที่เรายิ้ม เราหัวเราะด้วยกันหรือมองสิ่งของที่เค้าทำให้ ทั้งยิ้มและมีน้ำตา เราแค่คิดว่าเค้าคงพยายามและตั้งใจทำให้เรามากๆเลยนะ ระหว่างที่เราคบกันมา เค้าเป็นเหมือนเพื่อน พี่ และแฟน เรามีเรื่องราวดีๆมากกว่าเรื่องไม่ดี เราจริงใจเรามีกันและเราเชื่อใจกัน เราโชคดีที่ครั้งนึงในชีวิตเราเจอคนดีๆแบบเค้า เราแค่รู้สึกผิดหรือมีความคิดว่า ทำไมเรารักเค้าไม่มากพอเท่ากับที่เค้ารัก ทำไมเราไม่ตั้งใจหรือพยายามให้เท่ากับที่เค้าทำให้เรา หรือเราอาจหมดรักเค้าแล้วในช่วงเวลาที่เราแยกกัน ถ้าย้อนเวลากลับได้เราจะดีให้เหมือนเค้ามั้ย เราก็ยังเป็นตัวเราอีกนั่นแระ
รักไม่เป็นหรือรักตัวเองมากไป
ความรู้สึกครั้งนี้ของเรากลับไม่โหยหาที่อยากโทรหาเค้า บางครั้งแอบคิดว่าถ้ากลับมาคบกันอีกมันก็คงไปไม่รอดเหมือนเดิม และเราก็เริ่มมีความรู้สึกคิดว่าเราอยากมีเค้าจริงมั้ย เราไม่ได้คาดหวังว่าจะคบกับเค้าตลอดไป คิดแค่ว่าเดี๋ยววันนึงก็ต้องเลิก (เพราะเค้าชอบคิดว่าเราไม่เข้าใจกัน เค้ารับอะไรในตัวเราไม่ได้ในบางเรื่อง)
เรามองเห็นเค้าว่าเค้ารักเราเพราะอะไร?
เพราะไม่ว่าวันวาเลนไทม์ วันเกิดเรา วันครบรอบ ผู้ชายคนนี้เค้าไม่มีของมีค่าให้เราหรอก แต่เค้าทำของที่มีค่าใช้ใจเค้าทำทุกครั้ง เค้าจะประดิษฐ์โมบาย ,ตอกตะปูสลักชื่อแล้วถักทอไหมพรมตามอักษร ,ทำโหลขวดแก้ว ,ประดิษฐ์ดอกไม้มาให้ นั่นคือสิ่งที่เค้าตั้งใจ และพยายามทำมาเซอร์ไพรส์เรา
เค้าตามใจเราทุกอย่าง อยากไปไหนก็พาไป อยากกินไรก็พาไปกิน เค้าจูงมือเราทุกครั้ง เค้าเสียสละให้เราดูดน้ำก่อนเสมอ กินข้าวไม่หมดเค้าก็กิน เค้ายอมถือของหนักๆ เพื่อเราไม่เจ็บมือ ,เค้ายอมเป็นคนมาหาเรามานอนกับเค้าในช่วง1 ปีที่เราแยกกัน แต่เราไม่เคยไปนอนที่บ้านเค้าเลย เค้าเรียกเราว่าที่รักตั้งแต่ที่คบกันจนแม้วันเลิกลา เมื่อเราคิดได้ว่าเค้ารักเราเค้าดีกับเรามาก เราตัดสินใจส่งข้อความไปขอบคุณเค้า และเค้าเองก็ขอบคุณเราเค้าบอกยังรักและคิดถึง แต่เราสองคนรู้ดีว่าครั้งนี้คงไม่มีวันหวนคืนอีกแล้ว เราต่างจากกันด้วยดี
ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาที่เศร้า เวลาที่เรานึกถึงเค้า เราจะนึกถึงเรื่องที่เรายิ้ม เราหัวเราะด้วยกันหรือมองสิ่งของที่เค้าทำให้ ทั้งยิ้มและมีน้ำตา เราแค่คิดว่าเค้าคงพยายามและตั้งใจทำให้เรามากๆเลยนะ ระหว่างที่เราคบกันมา เค้าเป็นเหมือนเพื่อน พี่ และแฟน เรามีเรื่องราวดีๆมากกว่าเรื่องไม่ดี เราจริงใจเรามีกันและเราเชื่อใจกัน เราโชคดีที่ครั้งนึงในชีวิตเราเจอคนดีๆแบบเค้า เราแค่รู้สึกผิดหรือมีความคิดว่า ทำไมเรารักเค้าไม่มากพอเท่ากับที่เค้ารัก ทำไมเราไม่ตั้งใจหรือพยายามให้เท่ากับที่เค้าทำให้เรา หรือเราอาจหมดรักเค้าแล้วในช่วงเวลาที่เราแยกกัน ถ้าย้อนเวลากลับได้เราจะดีให้เหมือนเค้ามั้ย เราก็ยังเป็นตัวเราอีกนั่นแระ