รู้สึกเบื่อโลกเบื่อคน อยากอยุคนเดียว

จริงๆเปนคนตลกมาก ตอนม.3 อยุกับเพื่อนก็มีความสุขมาก ร่าเริง มีเเฟนก็มีความสุข พอม.4ต้องเเยกย้ายกันไปต่อที่อื่นเพราะ รร.มีถึงเเค่ม.3คะ เเฟนก็ต้องเลิก เพื่อนก็ไม่ค่อยได้เจอมาเจอเพื่อนใหม่ที่เเบบ มันไม่ใช่เลย อยากได้เพื่อนเก่าคืนมาก เสียใจหนักมากด้วยเเฟนก็ลืมไม่ได้ ผูกพันกันมากๆ จนตอนนี้ปรับตัวเข้ากับเพื่อนใหม่ได้เเลว มันก็ยังลืมเเฟนเก่าไม่ได้ เเต่ก่อนย้ายรรใหม่ๆ กินข้าวไม่ได้เลย เเต่เดี๋ยวนี้ดีขึ้นมาก มันลืมไม่ได้ จนไม่อยากมีใคร ไม่อยากให้ใครมาเเทนเขาเพราะเเทนเขาไม่ได้ คิดถึงเขาทุกวันจนมันบันทอนหัวใจ ว่าเเบบเออเขาไม่กลับมาเเลวเเต่นี่ก็ลืมไม่ได้สักที จนมันชา จนมันไม่อยากมี อยากอยุคนเดียว จนเบื่อทุกอย่างเบื่อโลกก ใครมาคุยด้วยก็รำคานไปหมดเพราะมันไม่เหมือนเขาอะ จนตอนนี้เเบบ รู้สึกเบื่อ รำคานไปหมด ไม่อยากให้ใครมายุ่งด้วย เบื่อโลกเบื่อคน