เราเป็นอะไรกันแน่คะ?

สวัสดีค่ะ วันนี้เราอยากจะถามทุกคนที่ผ่านเข้ามาเห็นกระทู้ของเราค่ะ
เราเป็นผู้หญิงธรรมดาค่ะ ไม่มีอะไรโดดเด่นสักอย่าง แต่ไม่ได้เรียนแย่นะคะ 3.6 อัพตลอดบางเทอมได้4เลยก็มี แต่เรารู้สึกว่าตัวเองไม่มีอะไรดีเลยค่ะ ครอบครัวเราอยากให้เราได้อันดับในห้องที่ดีค่ะ ติด1-10ของห้องยิ่งดี แต่เรารู้สึกว่าเราทำไม่ได้ค่ะ รู้สึกว่าไม่อยากให้มีใครมาคาดหวัง เพราะกลัวพวกเขาจะเสียใจเมื่อเราทำไม่ได้ค่ะ เราเคยเหนื่อยกับการเรียน เครียดกับการเรียนค่ะ อยากจะระบายกับผู้คนภายนอกค่ะ แต่เรารู้สึกว่ามันพูดไม่ค่อยออก เคยน้ำตาแตกต่อหน้าพ่อแม่ค่ะ ตอนนั้นเราเหนื่อย เราตื้อมาก อยากจะระบายออกมา อยากจะกรี๊ดดังๆออกมา แต่ท่านบอกว่า 'งั้นไม่ต้องเรียนเลยดีมั้ย' รู้สึกแย่มากค่ะ เราเหนื่อยก็จริง แต่ไม่ได้อยากเลิกเรียนหนังสือ เราอยากจะมีอนาคตที่ดี การงานที่มั่นคง จนตอนนี้รู้สึกกลายเป็นคนเก็บกดค่ะ รู้สึกไม่อยากบอกปัญหาตัวเองให้ใครรู้ค่ะ บางทีเราเหนื่อยจนอยากจะตายไปเลย อยากจะรู้ว่าถ้าเราตายไปจะเสียใจกันมั้ย แต่เราก็คิดได้ค่ะ เราตายไม่ได้ ถ้าเราตายพ่อแม่เราจะอยู่ยังไง แต่เราก็ยังยิ้มได้ยังหัวเราะได้นะคะ ไม่ได้ถึงกับจิตตก กังวล หวาดระแวง(แต่อาการนี้จะเป็นเวลาที่รู้สึกว่าตัวเองผิดพลาดค่ะ) บางครั้งเราจะมีความรู้สึกไร้ค่าค่ะ รู้สึกว่าไม่มีใครรักเราเลย บางทีก็เซนซิทีฟกับคำพูดคนอื่นค่ะ
บางครั้งเราก็มีความสุขค่ะ แต่ไม่ถึงกับสุขจริงๆมันสุขแบบไม่สุดอ่ะค่ะ แต่ก็ยังยิ้มได้หัวเราะได้
พูดตามตรงนะคะ กลัวตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เพราะบางอาการเราก็ตรงมาก มากซะจนกลัวตัวเองจะทำอะไรไม่ดีที่มันออกมาจากจิตใต้สำนึกของตนเองค่ะ และถ้าเราเป็นจริงๆ เราขอวิธีแก้ วิธีที่ทำให้ตัวเองมีความคิดบวกกว่านี้หน่อยได้ไหมคะ


ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่มาตอบเรานะคะ(: