เรื่องมีอยู่ว่า เรามีพ่อที่เป็นคนอารมณ์ร้อนมาก เป็นพูดจาค่อนข้างจะเเรงนิดนึง คือแบบจะไม่ค่อยพูดโอ๋ลูกๆค่ะ ไม่เคยพูดว่า (เก่งมากลูกทำดีแล้ว)อะไรแบบนี้ส่วนมากจะด่าซะมากกว่า5555 เราเป็นคนที่เฉยๆค่ะไม่ชมก็ไม่เป็นไรแค่ไม่ด่าเราก็พอ เราไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า แล้วก็ไม่ค่อยมีเพื่อน และยังเรียนไม่เก่งค่ะ พ่อเลยไม่ค่อยว่าเรา ผิดกันกับน้องซึ่งเป็นผู้หญิงเหมือนกัน แต่มีนิสัยแบบลุยๆ กินเหล้าบ้าง เที่ยวบ้าง มีเพื่อนเยอะมากๆรู้จักหมดทุกคน เล่นกีฬาเก่งแถมน้องเราก็เรียนเก่งระดับนึงนะ น้องเราไม่ชอบพ่อเท่าไหร่เพราะพ่อไม่ค่อยสนับสนุนรึพูดดีๆด้วย (ก็ประมาณว่าพ่อก็จะชอบบ่นเรื่องไปเที่ยว กินเหล้า ด่าบ้างอะไรบ้าง) #นิสัยของพ่อกับน้องเราเหมือนกันมากกกก อยู่มาวันนึงค่ะพ่อกับน้องทะเลาะกันจนถึงทุกวันนี้ไม่คุยกันแล้ว คือพ่อก็จะอารมณ์แบบ เอ๊ะลูกเป็นไรนะทำไมไม่ยอมคุยกับเรา ทำไมชอบพูดจาไม่ดี(ขึ้นเสียง) ส่วนน้องเราก็แบบ พอคุยกับพ่อก็นอกจากด่าก็บ่นให้เลยไม่อยากคุยอะไรแบบนี้ คนซวยคือเรากับแม่ที่ต้องเป็นตัวกลาง คือบ้านเราจะทำกิจกรรมด้วยกันค่ะแต่คือพ่อกับน้องจะไม่คุยกัน(มันลำบากมากกก)
***จนถึงวันนี้ น้องต้องคิดเรื่องที่จะเรียนต่อ ก็แบบพ่อก็ได้ยินประมาณว่าน้องบ่นว่าจะเรียนไปทำไม ใครจะส่งเรียน จะเอาเงินไหนเรียน พ่อเลยนอนไม่หลับข้าวไม่กิน นั่งซึมทั้งวันเลยค่ะ พ่อเล่าให้แม่ฟังว่า กลัวลูกคิดว่าตัวพ่อเองไม่อยากให้ลูกเรียน กลัวลูกคิดว่าปัญหาต่างๆเกิดขึ้นเพราะตัวเอง กลัวลูกน้อยใจที่มีไม่เท่าคนอื่น (ครั้งแรกที่พ่อร้องไห้ตั้งแต่เกิดมาพึ่งเคยเห็น) เราเลยคุยกับน้องให้ไปบอกพ่อว่า ไม่ต้องคิดมาก คือน้องเรารู้สถานะตัวเองแล้วเลยเตรียมใจไว้แล้วว่าอาจจะได้เรียนรึไม่ได้เรียนก็ได้ คือเราก็บอกให้น้องไปบอกพ่อ แต่น้องไม่ยอมไง คือไม่ยอมคุยกันเลย จะให้เรากับแม่เป็นคนบอกพ่อ แต่เราว่าคนที่จะทำให้พ่อสบายใจได้มากสุดคือตัวน้องเอง เรากับแม่ก็คอยสอนตลอดว่าพ่อยังไงก็คือพ่อ ไม่ต้องไปอคติกับท่าน แต่คือน้องไม่ยอมท่าเดียว ทำไงดีคะให้เขายอมคุยกัน คือไม่รู้จะต้องยกตัวอย่างรึพูดอะไรแล้วคิดไม่ออกแล้วค่ะ
เมื่อพ่อกับน้องไม่ถูกกัน แล้วมีเรากับแม่เป็นคนกลาง ต้องทำไงให้เขามาดีกันได้คะ
***จนถึงวันนี้ น้องต้องคิดเรื่องที่จะเรียนต่อ ก็แบบพ่อก็ได้ยินประมาณว่าน้องบ่นว่าจะเรียนไปทำไม ใครจะส่งเรียน จะเอาเงินไหนเรียน พ่อเลยนอนไม่หลับข้าวไม่กิน นั่งซึมทั้งวันเลยค่ะ พ่อเล่าให้แม่ฟังว่า กลัวลูกคิดว่าตัวพ่อเองไม่อยากให้ลูกเรียน กลัวลูกคิดว่าปัญหาต่างๆเกิดขึ้นเพราะตัวเอง กลัวลูกน้อยใจที่มีไม่เท่าคนอื่น (ครั้งแรกที่พ่อร้องไห้ตั้งแต่เกิดมาพึ่งเคยเห็น) เราเลยคุยกับน้องให้ไปบอกพ่อว่า ไม่ต้องคิดมาก คือน้องเรารู้สถานะตัวเองแล้วเลยเตรียมใจไว้แล้วว่าอาจจะได้เรียนรึไม่ได้เรียนก็ได้ คือเราก็บอกให้น้องไปบอกพ่อ แต่น้องไม่ยอมไง คือไม่ยอมคุยกันเลย จะให้เรากับแม่เป็นคนบอกพ่อ แต่เราว่าคนที่จะทำให้พ่อสบายใจได้มากสุดคือตัวน้องเอง เรากับแม่ก็คอยสอนตลอดว่าพ่อยังไงก็คือพ่อ ไม่ต้องไปอคติกับท่าน แต่คือน้องไม่ยอมท่าเดียว ทำไงดีคะให้เขายอมคุยกัน คือไม่รู้จะต้องยกตัวอย่างรึพูดอะไรแล้วคิดไม่ออกแล้วค่ะ