สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากระบาย ซึ่งตอนนี้ เครียดมาก ความเครียดนี้สะสมมาตั่งแต่ อายุ 13 ปี ซึ่งปัจจุบัน อายุ 23 ปี ขอท้าวความก่อนนะคะ พ่อกับแม่ เลิกกันตั้งแต่ อายุได้ 7 ขวบ แล้วก็อยู่กับพ่อมาตลอด จนเรียนจบประถมศึกษาปีที่ 6 แม่ก็มารับให้ไปอยู่กับน้าสาว ซึ่งตัวแม่เอง อยู่ต่างประเทศ มาประเทศไทยปีละครั้ง แล้วแม่ก็ส่งเงินให้ แต่เราไม่เคยทราบเลยว่า แม่ส่งเงินมาครั้งละเท่าไหร่ เวลาถามน้าสาว เขาก็บอกว่าแม่ไม่ได้ส่งเงินมา แล้วตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมพอดี ตรงกับแม่มาเมืองไทย พอแม่เจอหน้าเรา แม่ไม่ถามเลย เป็นไงบ้างสบายดีไหม แม่กับด่าเรา หาว่าเราโกหก หาว่าเราไม่ไปโรงเรียน หาว่าเราติดผู้ชาย หาว่าติดยา ทั้งๆที่ไปอยู่นู่น เราไม่รู้จักใครเลย รู้จักแต่เพื่อนที่โรงเรียน แม้เวลามีรายการกลุ่ม เราไม่เคย ได้ไปทำงานกลุ่มเลยจนไหนที่สุด เราทนไม่ไหวกลับมาหาพ่อ ที่กรุงเทพ เล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อฟัง พ่อก็ OK ให้กลับมาอยู่ด้วย แล้ว
น้าสาวเราก็ยังค่อยพูดว่าเราเสีย ๆ หาย ๆ มาตลอด เราเป็นพวกปากหนักใครอยากด่า อยากว่าอะไร เราก็เชิญ เป็นคนไม่เถียงคน ตลอดเวลาที่กลับมาเรียนที่กรุงเทพ พ่อก็เล่าให้ฟังตลอด ว่าน้าสาว ว่าเราเสีย ๆ หาย ๆ พ่อรู้เพราะป้า พี่สาวแม่โทรมาเล่า ให้พ่อฟัง เราก็ได้แต่ทน ๆ มาตลอดคิดว่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไป จนมาเมื่อ 2 ปีที่แล้ว พี่ชายเรา ประสบอุบัติเหตุ ผ่าสมอง นอนห้องไอซียู ต้องเสียค่าใช้จ่าย 30,000 ที่ต้องเสียเพราะรถ ไม่มี พรบ แต่ก็ไม่วาย น้าสาวไปบอกแม่ว่า เราเอาเงิน 30,000 ไปใช้ไปเลี้ยงผู้ชาย ทั่งๆ ที่ ใบเสร็จรับเงินการจ่าย ค่ารักษาพยาบาล ก็มี แต่แม่ก็ไม่เชื่อ แต่เชื่อน้า พอให้ไปถามหมอ ก็หาว่านัดแนะกับหมอให้หมอพูดแบบนี้ ซึ่ง งงมากว่าทำไม แม่ถึงเชื่อน้าได้ขนาดนี้ ทุกวันนี้นอนร้องให้ทุกคื่น ว่าทำไมแม่ไม่เชื่อเราบ้าง ตอนเราเรียนจบ ได้งานทำ แม่ก็พูดว่าอ้วนแบบนี้ ที่ไหนเขาจะรับทำงาน ซึ่งเราเสียใจมาก ทุกวันนี้เราเป็นหัวหน้า ครอบครัวซึ่งพ่อพิการเส้นเลือดในสมองติบ พี่พิการ แขนใช้ไม่ได้หนึ่งข้างแล้วก็พูดไม่ได้ ทุกวันนี้แม่ก็ยังเชื่อน้าอยู่ น้าพูดอะไรก็เชื่อหมดทุกอย่าง โทรมาด่าเราทั่งที่กำลังเลิกงานมาเหนื่อย ๆ ไม่เคยได้กำลังใจจากแม่เลย อยากให้แม่เข้าใจเราบ้าง บอกรักสักนิดก็ยังดี เราเครียดมาก อยากตาย แต่ก็คิดนะว่าถ้าตายไป พ่อจะอยู่ยังไง พี่ชายจะอยู่ยังไง แต่เเม่ก็ไม่เคยเข้าใจเลย ตอนพิมอยู่ยังร้องให้เลยค่ะ เข้าเพิ่งโทรมาด่า ใครมีวิธีแนะนำบ้างค่ะว่าควรทำยังไงดี ถึงแม่จะเข้าใจ แม่จะไม่เชื่อน้า (คนข้างบ้านคนรอบบ้านเค้ารู้หมดค่ะ ว่าน้าสาวเป็นคนยังไง)
ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ
แม่ เชื่อน้ามากกว่าเชื่อลูกของตัวเอง
น้าสาวเราก็ยังค่อยพูดว่าเราเสีย ๆ หาย ๆ มาตลอด เราเป็นพวกปากหนักใครอยากด่า อยากว่าอะไร เราก็เชิญ เป็นคนไม่เถียงคน ตลอดเวลาที่กลับมาเรียนที่กรุงเทพ พ่อก็เล่าให้ฟังตลอด ว่าน้าสาว ว่าเราเสีย ๆ หาย ๆ พ่อรู้เพราะป้า พี่สาวแม่โทรมาเล่า ให้พ่อฟัง เราก็ได้แต่ทน ๆ มาตลอดคิดว่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไป จนมาเมื่อ 2 ปีที่แล้ว พี่ชายเรา ประสบอุบัติเหตุ ผ่าสมอง นอนห้องไอซียู ต้องเสียค่าใช้จ่าย 30,000 ที่ต้องเสียเพราะรถ ไม่มี พรบ แต่ก็ไม่วาย น้าสาวไปบอกแม่ว่า เราเอาเงิน 30,000 ไปใช้ไปเลี้ยงผู้ชาย ทั่งๆ ที่ ใบเสร็จรับเงินการจ่าย ค่ารักษาพยาบาล ก็มี แต่แม่ก็ไม่เชื่อ แต่เชื่อน้า พอให้ไปถามหมอ ก็หาว่านัดแนะกับหมอให้หมอพูดแบบนี้ ซึ่ง งงมากว่าทำไม แม่ถึงเชื่อน้าได้ขนาดนี้ ทุกวันนี้นอนร้องให้ทุกคื่น ว่าทำไมแม่ไม่เชื่อเราบ้าง ตอนเราเรียนจบ ได้งานทำ แม่ก็พูดว่าอ้วนแบบนี้ ที่ไหนเขาจะรับทำงาน ซึ่งเราเสียใจมาก ทุกวันนี้เราเป็นหัวหน้า ครอบครัวซึ่งพ่อพิการเส้นเลือดในสมองติบ พี่พิการ แขนใช้ไม่ได้หนึ่งข้างแล้วก็พูดไม่ได้ ทุกวันนี้แม่ก็ยังเชื่อน้าอยู่ น้าพูดอะไรก็เชื่อหมดทุกอย่าง โทรมาด่าเราทั่งที่กำลังเลิกงานมาเหนื่อย ๆ ไม่เคยได้กำลังใจจากแม่เลย อยากให้แม่เข้าใจเราบ้าง บอกรักสักนิดก็ยังดี เราเครียดมาก อยากตาย แต่ก็คิดนะว่าถ้าตายไป พ่อจะอยู่ยังไง พี่ชายจะอยู่ยังไง แต่เเม่ก็ไม่เคยเข้าใจเลย ตอนพิมอยู่ยังร้องให้เลยค่ะ เข้าเพิ่งโทรมาด่า ใครมีวิธีแนะนำบ้างค่ะว่าควรทำยังไงดี ถึงแม่จะเข้าใจ แม่จะไม่เชื่อน้า (คนข้างบ้านคนรอบบ้านเค้ารู้หมดค่ะ ว่าน้าสาวเป็นคนยังไง)
ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ