ความสัมพันธ์กับเราและพ่อสนิทกันไม่มากค่ะ ค่อนข้างที่จะห่างไกลกัน พ่อกับแม่เราหย่ากันมาตั้งแต่เด็ก
จนเมื่อ2ปีที่แล้วแม่เราได้เป็นมะเร็งเสียชีวิตเราถึงได้กลับมาคุยกับพ่ออีกครั้ง แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้ราบรื่นเท่าไหร่ เพราะมีปัญหากันเรื่องเงิน เรื่องบ้านที่แม่และพ่อเอาไปจำนองไว้ แม่เป็นข้าราชการมีเงินหลังตาย3ล้านบาท แต่ก่อนหน้าที่จะมาเป็นโรคมะเร็ง มแกเคยกู้สหกรณ์เอาไว้2.5ล้านบาท ทำให้เหลือเงินแค่5แสน เราคิดว่าจะเอามาทำทุนเรียนต่อเพราะตอนนั้นเรายังอยู่ปี2 แต่ก็เหลือไม่มาก เพราะต้องเอามาจ่ายหนี้นอกระบบ2แสน และค่าใช้จ่ายตกค้างกับทางโรงพยาบาล เราเหลือเงินที่เป็นมรดกแม่แค่แสนนิดๆ
ช่วงที่แม่เสีย พ่อมาขอเงินเรา30,000บาทบอกว่าจะเอาไปจ่ายค่าปุ๋ยเราก็ให้ ถือว่าช่วยเหลือ ถ้าหากท่านลำบากจริง แต่ต่อมา เริ่มขอมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นไปทำธุระก็จะขอทีละ2,000 บ้าง ให้เติมเงินมือถือให้บ้างจนเราเริ่มรู้สึกไม่โอเคเลยนิ่งๆไป จนล่าสุด แกบอกว่าขอยืม60,000บาท เดี๋ยวจะคืนให้ เพราะต้องเอาไปมัดจำค่าอุปกรณ์ในโรงงาน เดี๋ยวลูกค้าจ่าย จะคืนทันทีเราก็โอเค โดนบีบ จำใจต้องให้ สุดท้าย ก็ไม่คืน เราเลยรู้สึกว่าพอกันทีจะไ/ม่ช่วยเหลืออะไรแล้ว และแกก็มาขอช่วยให้เราซื้อที่ดินให้หน่อย แกต้องการย้ายโรงงาน เพราะอยากขายบ้านไม่อยากดูแล ถ้าขายบ้านเสร็จจะแบ่งเงินให้ 1ล้านบาท เราก็เอะใจ ถามพ่อว่าใครซื้อ พ่อบอกว่าป้าแถวบ้าน เราก็ไปสืบมา สรุปคือไม่มีการซื้อขาย. บ้านเราหลุดจำนองเพราะพ่อไม่ส่งมานานแล้ว
เราเลยบอกพ่อว่าถ้าไม่ไหวให้ปิดโรงงาน ไปทำอาชีพอื่น อย่ายื้อกิจการที่เจ๊งเลย ขาดทุนทุกวัน พ่อก็บอกเราว่าไม่เข้าใจว่าเราคิดอะไร คนอื่นเค้าดิ้นรนที่จะมีกิจการเป็นของตัวเองทั้งนั้น ทุกคนมีเงินในมือก็อยากซื้อที่ดินทั้งนั้น เราก็บอกไปว่าไม่อยากสร้างภาระ เพราะยังเรียนไม่จบ พ่อก็โวยวายว่ามีเงินเยอะแยะ ทำไมไม่รู้จักช่วยให้บ้านไม่โดนยึดล่ะ เรายิ่งโมโหหนักเพราะตอนก่อนแม่ตาย เราให้เงินแม่ไปปิดบ้าน3แสน จะให้พ่อกับแม่ช่วยคนละแสนห้า (เงินมาจากไหน?)เราออกจากบ้านมาอยู่ด้วยตัวเองตอนอายุ17 ตอนนั้นเราช่วยทำกิจการที่บ้าน มีส่วนต่างจากธุรกิจก็มีเงินเก็บพอสมควร ตอนนั้นเราให้แม่ไปแล้ว แต่เพิ่งมารู้ความจริงเมื่อไม่นานมานี้ว่าแม่ไม่ได้ไปไถ่บ้านแต่เอาไปให้พ่อใช้หนี้นอกระบบ เราทะเลาะกับพ่อหนักมาก โดนด่าว่าลูกเลว อกตัญญู ฝากผีฝากไข้ไม่ได้ บอกว่าเราลำเอียงรักแต่แม่ ดูแลแต่แม่ พ่อด่าว่าพ่อเป็นหัวหน้าครอบครัวที่เราไม่เคยสนใจเลย ทั้งที่จริงพ่อไม่ได้ส่งเราตั้งแต่อายุ14แล้ว มีแค่แม่ที่ดูแลเราอยู่ เราหมดเงินไปกับพ่อเกือบ2แสนภายใน1ปี แต่พ่อไม่เคยเห็นใจเราเลยว่าเรากำลังเรียนอยู่ปี3ต้องใช้เงินเยอะ เรียนจบต้องมีทุนตั้งตัว แกจะเอาให้ได้อย่างเดียว หลายครั้งที่ให้เงินไปก็มาสืบรู้ทีหลังว่าเอาไปซื้อของแบรนด์เนม ไปให้พวกผู้หญิง. พอเราหยุดให้ก็ด่าเราเหมือนหมา พ่อก็เอาแต่ด่าว่าเราเลว มีเงินแต่ลืมพ่อ กรูเป็นคนทำให้
เกิดมานะ.
กว่าจะมีวันนี้วันที่คิดจะวัดรอยตรีนกับกู แบบหยาบคายก็มี เราเสียใจมาก เคว้งมาก แม่ก็ตาย ญาติก็ไม่มี ถึงมีก็มาขอแต่เงิน พ่อก็มาเป็นแบบนี้ พ่อก็ยังงอแง ราวีไม่เลิกรา ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงขนาดโกหกว่าไม่มีเงิน
ก็ยังมาบีบบอกให้เราไปถอนกองทุนมาซื้อที่ดิน เราเหนื่อยกับสภาวะแบบนี้มากโคตรแย่ ทำไมพ่อไม่ออกไปจากชีวิตเราซักที
เราผิดมากขนาดนั้นเลยเหรอที่ไม่ซื้อที่ดินให้พ่อ
จนเมื่อ2ปีที่แล้วแม่เราได้เป็นมะเร็งเสียชีวิตเราถึงได้กลับมาคุยกับพ่ออีกครั้ง แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้ราบรื่นเท่าไหร่ เพราะมีปัญหากันเรื่องเงิน เรื่องบ้านที่แม่และพ่อเอาไปจำนองไว้ แม่เป็นข้าราชการมีเงินหลังตาย3ล้านบาท แต่ก่อนหน้าที่จะมาเป็นโรคมะเร็ง มแกเคยกู้สหกรณ์เอาไว้2.5ล้านบาท ทำให้เหลือเงินแค่5แสน เราคิดว่าจะเอามาทำทุนเรียนต่อเพราะตอนนั้นเรายังอยู่ปี2 แต่ก็เหลือไม่มาก เพราะต้องเอามาจ่ายหนี้นอกระบบ2แสน และค่าใช้จ่ายตกค้างกับทางโรงพยาบาล เราเหลือเงินที่เป็นมรดกแม่แค่แสนนิดๆ
ช่วงที่แม่เสีย พ่อมาขอเงินเรา30,000บาทบอกว่าจะเอาไปจ่ายค่าปุ๋ยเราก็ให้ ถือว่าช่วยเหลือ ถ้าหากท่านลำบากจริง แต่ต่อมา เริ่มขอมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นไปทำธุระก็จะขอทีละ2,000 บ้าง ให้เติมเงินมือถือให้บ้างจนเราเริ่มรู้สึกไม่โอเคเลยนิ่งๆไป จนล่าสุด แกบอกว่าขอยืม60,000บาท เดี๋ยวจะคืนให้ เพราะต้องเอาไปมัดจำค่าอุปกรณ์ในโรงงาน เดี๋ยวลูกค้าจ่าย จะคืนทันทีเราก็โอเค โดนบีบ จำใจต้องให้ สุดท้าย ก็ไม่คืน เราเลยรู้สึกว่าพอกันทีจะไ/ม่ช่วยเหลืออะไรแล้ว และแกก็มาขอช่วยให้เราซื้อที่ดินให้หน่อย แกต้องการย้ายโรงงาน เพราะอยากขายบ้านไม่อยากดูแล ถ้าขายบ้านเสร็จจะแบ่งเงินให้ 1ล้านบาท เราก็เอะใจ ถามพ่อว่าใครซื้อ พ่อบอกว่าป้าแถวบ้าน เราก็ไปสืบมา สรุปคือไม่มีการซื้อขาย. บ้านเราหลุดจำนองเพราะพ่อไม่ส่งมานานแล้ว
เราเลยบอกพ่อว่าถ้าไม่ไหวให้ปิดโรงงาน ไปทำอาชีพอื่น อย่ายื้อกิจการที่เจ๊งเลย ขาดทุนทุกวัน พ่อก็บอกเราว่าไม่เข้าใจว่าเราคิดอะไร คนอื่นเค้าดิ้นรนที่จะมีกิจการเป็นของตัวเองทั้งนั้น ทุกคนมีเงินในมือก็อยากซื้อที่ดินทั้งนั้น เราก็บอกไปว่าไม่อยากสร้างภาระ เพราะยังเรียนไม่จบ พ่อก็โวยวายว่ามีเงินเยอะแยะ ทำไมไม่รู้จักช่วยให้บ้านไม่โดนยึดล่ะ เรายิ่งโมโหหนักเพราะตอนก่อนแม่ตาย เราให้เงินแม่ไปปิดบ้าน3แสน จะให้พ่อกับแม่ช่วยคนละแสนห้า (เงินมาจากไหน?)เราออกจากบ้านมาอยู่ด้วยตัวเองตอนอายุ17 ตอนนั้นเราช่วยทำกิจการที่บ้าน มีส่วนต่างจากธุรกิจก็มีเงินเก็บพอสมควร ตอนนั้นเราให้แม่ไปแล้ว แต่เพิ่งมารู้ความจริงเมื่อไม่นานมานี้ว่าแม่ไม่ได้ไปไถ่บ้านแต่เอาไปให้พ่อใช้หนี้นอกระบบ เราทะเลาะกับพ่อหนักมาก โดนด่าว่าลูกเลว อกตัญญู ฝากผีฝากไข้ไม่ได้ บอกว่าเราลำเอียงรักแต่แม่ ดูแลแต่แม่ พ่อด่าว่าพ่อเป็นหัวหน้าครอบครัวที่เราไม่เคยสนใจเลย ทั้งที่จริงพ่อไม่ได้ส่งเราตั้งแต่อายุ14แล้ว มีแค่แม่ที่ดูแลเราอยู่ เราหมดเงินไปกับพ่อเกือบ2แสนภายใน1ปี แต่พ่อไม่เคยเห็นใจเราเลยว่าเรากำลังเรียนอยู่ปี3ต้องใช้เงินเยอะ เรียนจบต้องมีทุนตั้งตัว แกจะเอาให้ได้อย่างเดียว หลายครั้งที่ให้เงินไปก็มาสืบรู้ทีหลังว่าเอาไปซื้อของแบรนด์เนม ไปให้พวกผู้หญิง. พอเราหยุดให้ก็ด่าเราเหมือนหมา พ่อก็เอาแต่ด่าว่าเราเลว มีเงินแต่ลืมพ่อ กรูเป็นคนทำให้
กว่าจะมีวันนี้วันที่คิดจะวัดรอยตรีนกับกู แบบหยาบคายก็มี เราเสียใจมาก เคว้งมาก แม่ก็ตาย ญาติก็ไม่มี ถึงมีก็มาขอแต่เงิน พ่อก็มาเป็นแบบนี้ พ่อก็ยังงอแง ราวีไม่เลิกรา ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงขนาดโกหกว่าไม่มีเงิน
ก็ยังมาบีบบอกให้เราไปถอนกองทุนมาซื้อที่ดิน เราเหนื่อยกับสภาวะแบบนี้มากโคตรแย่ ทำไมพ่อไม่ออกไปจากชีวิตเราซักที