พุทธคยา ครั้งหนึ่งในชีวิต .. 2

ขอนำคำอธิษฐาน ที่อาจารย์แห่ง อภิธรรมมูลนิธิ เคยไปจาริก เมื่อหลายปีก่อน มาให้อ่านครับ

หากได้มีโอกาสไป คงจะ พิมพ์ไป อ่านและอธิษฐาน ตามท่านครับ

พุทธคยา
https://webboard.abhidhammaonline.org/old/thaimisc.pukpik.com/freewebboard/php/vreply.php@user=dokgaew&topic=4673&page=1

ณ ร่มเงาอัสสัตถพฤกษ์ พระมหาบุรุษผู้มีใจเพชรได้ประทับนั่งขัดสมาธิเบื้องบนวชิรบัลลังก์อาสน์ แล้วเริ่มบำเพ็ญจิตด้วยความสงบ

จากปฐมยามแห่งคืนวิสาขปุรณมี จันทรดิถีได้ล่วงผ่านมัชฌิมยาม.... จนถึงปัจฉิมยาม ทรงหยั่งพระญาณลงพิจารณาปัจจยาการอันเป็นวิธีการที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ทรงกระทำมา โดยทรงพิจารณาปฏิจสมุปบาทธรรมที่ล้ำลึก

ในที่สุดทรงพบว่า โมหะอวิชชานี้เอง คือสิ่งที่ครอบงำจิตสันดานของเหล่าสัตว์ให้มืดมน ปิดบังดวงปัญญามิให้เห็นแจ้งในไตรลักษณาการ และพระอริยสัจจธรรมทั้ง ๔ ประการได้เลย

เพลานั้น... ทรงเจริญมรรคาแห่งอริยะเพื่อละอวิชชาด้วยวิปัสสนาภาวนาจวบจนอรุณรุ่งสมัย ...ทรงกำจัดอวิชชาลงได้อย่างเด็ดขาด ดับอาสวกิเลสสูญสิ้น บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณเสวยพุทธสมบัติอันประเสริฐสูงสุด

“อเนกะชาติสังสารัง สันธาวิสสัง อะนิพพิสัง, คะหะการัง คะเวสันโต ทุกขา ชาติ ปุนัปปุนัง ....เมื่อเรายังไม่พบญาณ ได้แล่นท่องเที่ยวไปในสงสารเป็นเอนกชาติ แสวงหาอยู่ซึ่งนายช่างผู้สร้างเรือน คือ ตัณหาผู้สร้างภพ การเกิดทุกคราวเป็นทุกข์ร่ำไป

... คะหะการะกะ ทิฏโฐสิ ปุนะ เคหัง นะ กาหะสิ .... นี่แน่ะ! นายช่างผู้สร้างเรือน เรารู้จักเจ้าเสียแล้ว เจ้าจะทำเรือนให้เราไม่ได้อีกแล้ว

... สัพพา เต ผาสุกา ภัคคา คะหะกูฏัง วิสังขะตัง ... โครงเรือทั้งหมดของเจ้าเราหักเสียแล้ว ยอดเรือนเราก็รื้อเสียแล้ว

...วิสังขาระคะตัง จิตตัง ตัณหานัง ขะยะมัชฌะคาฯ ......จิตของเราถึงแล้วซึ่งสภาพที่อะไรปรุงแต่งไม่ได้อีกต่อไป ถึงแล้วซึ่งความสิ้นไปแห่งตัณหาฯ ..”
!
!
...ต่อจากนั้น อาจารย์บุษกรได้กล่าวขึ้นว่า ....

เราทุกคนก็ทราบดีว่า ภายใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์นี้เป็นที่สำคัญและประเสริฐยิ่ง นับสี่อสงไขยแสนกัปที่พระโพธิสัตว์ได้บำเพ็ญเพียรกระทำตามเจตนาด้วยความตั้งมั่น ที่กำหนดชีวิตของตนให้อยู่บนทางแห่งการตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ

...อิทธิบาทแห่งพระศาสดาได้เพียบพร้อมสมบูรณ์ดีภายใต้ต้นโพธิ์แห่งนี้ ทำให้เราทุกคนได้มีโอกาสเข้ามาคบและคุ้นเคยกับธรรมะ โดยเฉพาะการมีที่พึ่งอันประเสริฐ

.... หากไม่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว เราทุกคนก็เหมือนกับคนตาบอด ต้องเวียนว่ายในสังสารวัฏไม่รู้จักจบสิ้น

.... ด้วยเหตุนี้เพื่อเป็นการน้อมสักการะแก่สถานที่ขอให้ทุกคนระลึกถึงภาพของพระพุทธองค์ตามที่จะสามารถระลึกได้ แล้วอธิษฐานตามคำที่หลวงพ่อเสือมอบให้ไว้ว่า.... ณ บัดนี้ข้าพเจ้าทั้งหลายได้มายังสถานที่นี้เพื่อเข้าเฝ้าพระองค์ และได้นั่งอยู่เบื้องพระพักตร์ ข้าพเจ้าขอมีพระองค์เป็นที่พึ่ง ...ใบโพธิ์ที่ปรากฏให้ร่มเงานี้คือใบใจที่มากด้วยความกรุณาและปรานีต่อเวไนยสัตว์ เพราะพระบรมโพธิสัตว์ได้ทรงตรัสรู้อริยสัจธรรมทั้งสี่... พระองค์ได้ทรงจุดไฟปัญญา ยังหัวใจของผู้หม่นไหม้ให้มีพลัง หายจากความมืดบอด ข้าพเจ้าขอถือเอา “โพธิ” คือปัญญามาสร้างให้ได้ขึ้นที่ตนให้ได้โดยไว

งานสาธยายพระไตรปิฎกพุทธคยานานาชาติ ซึ่งจัดขึ้น ณ ต้นพระศรีมหาโพธิ์
สถานที่ตรัสรู้ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีการจัดขึ้นเพียงครั้งเดียวในรอบปี
ตั้งแต่วันที่ ๒ ธค. ถึง ๑๒ ธค. ที่จะถึงนี้
โดยมีชาวพุทธกว่า ๑๓ ประเทศ และพุทธบริษัทเข้าร่วมนับหมื่นคน

ปีนี้ประเทศไทยได้เป็นเจ้าภาพอีกครั้ง ต่อเนื่องจากปีที่ผ่านมา ซึ่งมีวัดไทยพุทธคยาเป็นศูนย์กลางการจัดงาน
ดังนั้นท่านใดปรารถนาร่วมบุญทุกอย่างในงานบุญมหากุศลกับวัดไทยพุทธคยาในงานนี้
สามารถร่วมบุญได้ ตั้งแต่วันนี้ถึงวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๖๑ นี้

ที่มูลนิธิพระธรรมวิทยากรไทยในแดนพุทธภูมิ