ผมเป็นลูกเจ้ากิจการ มเป็นลูกชายคนเดียว มีพี่น้อง 2 คนช่วงนี้มีปัญหาชีวิตหลายๆอย่างครับ ผมไม่รู้จะระบายกับใครครับ ตอนนี้ก็มาช่วยกิจการที่บ้าน ปีกว่าแล้ว
ผมรู้สึกอึดอัดหลายอย่างมาก พูดตรงๆเลยคือ ผมไม่มีความสุขกับการทำงานเลย ทำงานไปแล้วเครียดไป ผมไม่เคยหัวเราะหรือยิ้มเลยด้วยซ้ำ มันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เพราะไม่ได้ชอบงานนี้เลยและไม่ใช้แค่นั้น ผมก็ถูกบังคับ ให้เดินทางกับพ่อแม่ทุกเช้า และก็กลับดึกทุกๆจันทร์-เสาร์ ทุกอย่างที่เข้าหาก็มีแต่เรื่องงานกับเรื่องเครียดๆ แล้วอยู่ๆให้ผมมาคุมคนงาน เป็นหัวหน้า มันใช่เหรอ เพราะก็อายุยังน้อย ด้อยประสบการณ์ ความรู้หน้างานก็แทบไม่มีด้วยซ้ำ ผมไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย และบางครั้งขอพ่อแม่ทำไรก็พ่อแม่ก็ไม่เห็นความสำคัญ ทุกวันนี้ก็แทบจะไม่เจอใครเบย ไม่มีเพื่อนด้วย เจอแค่ พ่อแม่ และลูกน้องเท่านั้น บางครั้งผมก็อารมณ์ไม่ดีตลอดเวลา กลายมาเป็นคนที่ขี้หงุดหงิดไปเลย ผมเคยกับแม่นะว่าอยากให้ผมมาดูแลสืบทอด แต่ผมรู้สึกผมแบกความหวังของแม่ไว้จนเจ็บ เพราะว่า แม่ทุ่มเท่และให้ความหวังผมเป็นอย่างมาก ผมไม่รู้ด้วยซ้ำพอผมมาสืบทอดแล้วจะเป็นอย่างไร ผมเองก็ภาวะผู้นำไม่ค่อยมีด้วย ผมกลัว ผมไม่เป็นแบบนี้ ทำไมแม่ผมต้องยัดเหยียดวามฝันให้ผมด้วย ผมเห็นแม่ผมทำงานหนัก เพื่อส่งมอบกิจการให้ลูก ทำไมแม่ต้องทำแบบนี้ด้วย ทำไมมาคาดหวังที่ผมคนเดียว ผมมีความฝันและอยากจะทำอะไรหลายๆอย่าง อยากจะเจอผู้คนบ้าง อยากมีเพื่อนบ้าง และผมกลัวว่าพอผมจะสืบทอดกิจการ ผมจะไม่มีความสุข ไปตลอดชีวิตและก็ไม่ได้ทำสิ่งฝันด้วยเช่นกัน
ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ครับ เหมือนมองทางไหนก็มืดหมด ผมก็อยากจะทำตามฝันตัวเองเหมือนกันและอยากมีชีวิตเป็นของตัวเองบ้าง
ปล. ความฝันของผม คือ อยากเป็นไกด์ / อยากเป็นครู ผมพูดภาษาได้ 4 ภาษา
ผมจะสืบทอดกิจการหรือทำตามความฝันตัวเองดี ?
ผมรู้สึกอึดอัดหลายอย่างมาก พูดตรงๆเลยคือ ผมไม่มีความสุขกับการทำงานเลย ทำงานไปแล้วเครียดไป ผมไม่เคยหัวเราะหรือยิ้มเลยด้วยซ้ำ มันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เพราะไม่ได้ชอบงานนี้เลยและไม่ใช้แค่นั้น ผมก็ถูกบังคับ ให้เดินทางกับพ่อแม่ทุกเช้า และก็กลับดึกทุกๆจันทร์-เสาร์ ทุกอย่างที่เข้าหาก็มีแต่เรื่องงานกับเรื่องเครียดๆ แล้วอยู่ๆให้ผมมาคุมคนงาน เป็นหัวหน้า มันใช่เหรอ เพราะก็อายุยังน้อย ด้อยประสบการณ์ ความรู้หน้างานก็แทบไม่มีด้วยซ้ำ ผมไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย และบางครั้งขอพ่อแม่ทำไรก็พ่อแม่ก็ไม่เห็นความสำคัญ ทุกวันนี้ก็แทบจะไม่เจอใครเบย ไม่มีเพื่อนด้วย เจอแค่ พ่อแม่ และลูกน้องเท่านั้น บางครั้งผมก็อารมณ์ไม่ดีตลอดเวลา กลายมาเป็นคนที่ขี้หงุดหงิดไปเลย ผมเคยกับแม่นะว่าอยากให้ผมมาดูแลสืบทอด แต่ผมรู้สึกผมแบกความหวังของแม่ไว้จนเจ็บ เพราะว่า แม่ทุ่มเท่และให้ความหวังผมเป็นอย่างมาก ผมไม่รู้ด้วยซ้ำพอผมมาสืบทอดแล้วจะเป็นอย่างไร ผมเองก็ภาวะผู้นำไม่ค่อยมีด้วย ผมกลัว ผมไม่เป็นแบบนี้ ทำไมแม่ผมต้องยัดเหยียดวามฝันให้ผมด้วย ผมเห็นแม่ผมทำงานหนัก เพื่อส่งมอบกิจการให้ลูก ทำไมแม่ต้องทำแบบนี้ด้วย ทำไมมาคาดหวังที่ผมคนเดียว ผมมีความฝันและอยากจะทำอะไรหลายๆอย่าง อยากจะเจอผู้คนบ้าง อยากมีเพื่อนบ้าง และผมกลัวว่าพอผมจะสืบทอดกิจการ ผมจะไม่มีความสุข ไปตลอดชีวิตและก็ไม่ได้ทำสิ่งฝันด้วยเช่นกัน
ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ครับ เหมือนมองทางไหนก็มืดหมด ผมก็อยากจะทำตามฝันตัวเองเหมือนกันและอยากมีชีวิตเป็นของตัวเองบ้าง
ปล. ความฝันของผม คือ อยากเป็นไกด์ / อยากเป็นครู ผมพูดภาษาได้ 4 ภาษา